Mga Awit 130

1 Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.

Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,

2 Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.

o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!

3 Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?

Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?

4 Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.

Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.

5 Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.

Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,

6 Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.

paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.

7 Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.

Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.

8 At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.

Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.