< Mga Awit 129 >

1 Madalas na ako'y dinalamhati nila mula sa aking kabataan, sabihin ngayon ng Israel,
Sang til Festrejserne.
2 Madalas na ako'y dinalamhati nila mula sa aking kabataan: gayon ma'y hindi (sila) nanganaig laban sa akin.
De trængte mig haardt fra min Ungdom — saa sige Israel — de trængte mig haardt fra min Ungdom, men kued mig ikke.
3 Ang mga mangaararo ay nagsiararo sa aking likod; kanilang pinahaba ang kanilang bungkal.
Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;
4 Ang Panginoon ay matuwid: kaniyang pinutol ang mga panali ng masama.
retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.
5 Mapahiya (sila) at magsitalikod, silang lahat na nangagtatanim ng loob sa Sion.
Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,
6 Sila'y maging parang damo sa mga bubungan, na natutuyo bago lumaki:
blive som Græs paa Tage, der visner, førend det skyder Straa,
7 Na hindi pinupuno ng manggagapas ang kaniyang kamay niyaon, ni siyang nagtatali man ng mga bigkis, ang kaniyang sinapupunan.
og ikke fylder Høstkarlens Haand og Opbinderens Favn;
8 Hindi man sinasabi ng nagsisipagdaan, ang pagpapala ng Panginoon, ay sumainyo nawa; binabasbasan namin kayo sa pangalan ng Panginoon.
Folk, som gaar forbi, siger ikke: »HERRENS Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENS Navn!«

< Mga Awit 129 >