Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
HERRE, kom vor skæbne i Hu, sku ned og se vor skændsel!
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Vort Drikkevand må vi købe, betale må vi vort Brænde.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Åget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Ægypten rakte vi Hånd, Assur, for at mættes med Brød.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Vore Fædre, som synded, er borte, og vi må bære deres Skyld.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Over os råder Trælle, ingen frier os fra dem.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
De skændede kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt står din trone.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle dage?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Omvend os, HERRE, til dig, så vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
