Job 31

1 Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?

2 Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?

3 Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?

4 Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?

5 Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —

6 (Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )

Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!

7 Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,

8 Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!

9 Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,

10 Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!

11 Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!

12 Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.

13 Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,

14 Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?

15 Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?

16 Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;

17 O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;

18 (Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )

Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:

19 Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;

20 Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;

21 Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,

22 Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;

23 Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.

24 Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!

25 Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;

26 Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;

27 At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,

28 Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.

29 Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —

30 (Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )

Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:

31 Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,

32 Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.

33 Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,

34 Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!

35 O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!

36 Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;

37 Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.

38 Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;

39 Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;

40 Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.

Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.