Job 27
1 At muling sinambit ni Job ang kaniyang talinhaga, at nagsabi,
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 Buhay ang Dios, na siyang nagalis ng aking katuwiran, at ang Makapangyarihan sa lahat na siyang nagpapanglaw ng aking kaluluwa;
“God lives! He turned aside my judgment, And the Mighty—He made my soul bitter.
3 (Sapagka't ang aking buhay ay buo pa sa akin, at ang espiritu ng Dios ay nasa mga butas ng aking ilong);
For all the while my breath [is] in me, And the wind of God in my nostrils.
4 Tunay na ang aking mga labi ay hindi magsasalita ng kalikuan, ni ang aking dila man ay magsasaysay ng karayaan.
My lips do not speak perverseness, And my tongue does not utter deceit.
5 Malayo nawa sa aking kayo'y ariin kong ganap: Hanggang sa ako'y mamatay ay hindi ko aalisin sa akin ang aking pagtatapat.
Defilement to me—if I justify you, Until I expire I do not turn aside my integrity from me.
6 Ang aking katuwiran ay aking pinanghahawakan at hindi ko bibitiwan: hindi ako aalipustain ng aking puso habang ako'y buhay.
On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart does not reproach me while I live.
7 Ang aking kaaway ay maging gaya nawa ng masama, at ang bumangon laban sa akin ay maging gaya nawa ng liko.
My enemy is as the wicked, And my withstander as the perverse.
8 Sapagka't ano ang pagasa ng di banal, bagaman siya'y makikinabang sa kaniya, pagka kinuha ng Dios ang kaniyang kaluluwa?
For what [is] the hope of the profane, When He cuts off? When God casts off his soul?
9 Didinggin ba ng Dios ang kaniyang iyak, pagka ang kabagabagan ay dumating sa kaniya?
[Does] God hear his cry, When distress comes on him?
10 Makapagsasaya ba siya sa Makapangyarihan sa lahat, at tatawag sa Dios sa lahat ng mga panahon?
Does he delight himself on the Mighty? Call God at all times?
11 Aking tuturuan kayo ng tungkol sa kamay ng Dios; ang nasa Makapangyarihan sa lahat ay hindi ko ililihim.
I show you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I do not hide.
12 Narito, kayong lahat ay nangakakita; bakit nga kayo ay lubos na nawalan ng kabuluhan?
Behold, you—all of you—have seen, And why [is] this—you are altogether vain?
13 Ito ang bahagi ng masamang tao sa Dios, at ang mana ng mga mamimighati, na kanilang tinatanggap sa Makapangyarihan sa lahat.
This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones They receive from the Mighty.
14 Kung ang kaniyang mga anak ay dumami, ay para sa tabak, at ang kaniyang lahi ay hindi mabubusog ng tinapay.
If his sons multiply—a sword [is] for them. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
15 Yaong nangaiwan sa kaniya ay mangalilibing sa kamatayan, at ang kaniyang mga bao ay hindi magsisipanaghoy.
His remnant are buried in death, And his widows do not weep.
16 Bagaman siya'y magbunton ng pilak na parang alabok, at maghahanda ng bihisan na parang putik;
If he heaps up silver as dust, And prepares clothing as clay,
17 Maihahanda niya, nguni't ang ganap ang magsusuot niyaon. At babahagihin ng walang sala ang pilak.
He prepares—and the righteous puts [it] on, And the innocent apportions the silver.
18 Siya'y nagtatayo ng kaniyang bahay na gaya ng tanga, at gaya ng isang bantayan na ginagawa ng bantay.
He has built his house as a moth, And as a shelter a watchman has made.
19 Siya'y nahihigang mayaman, nguni't hindi siya pupulutin; kaniyang ididilat ang kaniyang mga mata, nguni't wala na siya.
He lies down rich, and he is not gathered, He has opened his eyes, and he is not.
20 Mga kakilabutan ang tumatabon sa kaniya na gaya ng tubig; bagyo ang umaagaw sa kaniya sa kinagabihan,
Terrors overtake him as waters, By night a whirlwind has stolen him away.
21 Tinangay siya ng hanging silanganan, at siya'y nananaw; at pinapalis siya sa kaniyang kinaroroonang dako.
An east wind takes him up, and he goes, And it frightens him from his place,
22 Sapagka't hahalibasin siya ng Dios, at hindi magpapatawad; siya'y magpupumilit na tumakas sa kaniyang kamay.
And it casts at him, and does not spare, He diligently flees from its hand.
23 Ipapakpak ng mga tao ang kanilang mga kamay sa kaniya. At hihiyawan siya mula sa kaniyang kinaroroonang dako.
It claps its hands at him, And it hisses at him from his place.”
