Psaltaren 88
1 En sång, en psalm av Koras söner; för sångmästaren, till Mahalat-leannót; en sång av esraiten Heman. HERRE, min frälsnings Gud, dag och natt ropar jag inför dig.
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. |
2 Låt min bön komma inför ditt ansikte, böj ditt öra till mitt rop.
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. |
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) |
4 Jag är aktad lik dem som hava farit ned i graven, jag är såsom en man utan livskraft.
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، |
5 Jag är övergiven bland de döda, lik de slagna som ligga i graven, dem på vilka du icke mer tänker, och som äro avskilda från din hand.
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. |
6 Ja, du har sänkt mig ned underst i graven, ned i mörkret, ned i djupet.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای |
7 Din vrede vilar tungt på mig, och alla dina böljors svall låter du gå över mig. (Sela)
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. |
8 Du har drivit mina förtrogna långt bort ifrån mig; du har gjort mig till en styggelse för dem; jag ligger fången och kan icke komma ut.
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. |
9 Mitt öga förtvinar av lidande; HERRE, jag åkallar dig dagligen, jag uträcker mina händer till dig.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. |
10 Gör du väl under för de döda, eller kunna skuggorna stå upp och tacka dig? (Sela)
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ |
11 Förtäljer man i graven om din nåd, i avgrunden om din trofasthet?
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ |
12 Känner man i mörkret dina under, och din rättfärdighet i glömskans land?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ |
13 Men jag ropar till dig, HERRE, och bittida kommer min bön dig till mötes.
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. |
14 Varför förkastar du, HERRE, min själ, varför döljer du ditt ansikte för mig?
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ |
15 Betryckt är jag och döende allt ifrån min ungdom; jag måste bära dina förskräckelser, så att jag är nära att förtvivla.
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. |
16 Din vredes lågor gå över mig, dina fasor förgöra mig.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. |
17 De omgiva mig beständigt såsom vatten, de kringränna mig allasammans.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. |
18 Du har drivit vän och frände långt bort ifrån mig; i mina förtrognas ställe har jag nu mörkret.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. |
