Ordspråksboken 14
1 Genom visa kvinnor varder huset uppbyggt, men oförnuft river ned det med egna händer.
Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.
2 Den som fruktar HERREN, han vandrar i redlighet, men den som föraktar honom, han går krokiga vägar.
Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.
3 I den oförnuftiges mun är ett gissel för hans högmod, men de visa bevaras genom sina läppar.
En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.
4 Där inga dragare finnas, där förbliver krubban tom, men riklig vinning får man genom oxars kraft.
Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.
5 Ett sannfärdigt vittne ljuger icke, men ett falskt vittne främjar lögn.
Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.
6 Bespottaren söker vishet och finner ingen, men för den förståndige är kunskap lätt.
Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.
7 Gå bort ifrån den man som är dåraktig; aldrig fann du på hans läppar något förstånd.
Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.
8 Det är den klokes vishet, att han aktar på sin väg, men det är dårars oförnuft, att de öva svek.
La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.
9 De oförnuftiga bespottas av sitt eget skuldoffer, men bland de redliga råder gott behag.
Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.
10 Hjärtat känner självt bäst sin egen sorg, ej heller kan en främmande intränga i dess glädje.
Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.
11 De ogudaktigas hus förödes, men de rättsinnigas hydda blomstrar.
Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.
12 Mången håller sin väg för den i rätta, men på sistone leder den dock till döden.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
13 Mitt under löjet kan hjärtat sörja, och slutet på glädjen bliver bedrövelse.
Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.
14 Av sina gärningars frukt varder den avfällige mättad, och den gode bliver upphöjd över honom.
Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.
15 Den fåkunnige tror vart ord, men den kloke aktar på sina steg.
Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.
16 Den vise tager sig till vara och flyr det onda, men dåren är övermodig och sorglös.
Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.
17 Den som är snar till vrede gör vad oförnuftigt är, och en ränkfull man bliver hatad.
Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.
18 De fåkunniga hava fått oförnuft till sin arvedel, men de kloka bliva krönta med kunskap.
Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.
19 De onda måste falla ned inför de goda, och de ogudaktiga vid den rättfärdiges portar.
Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.
20 Jämväl av sina närmaste är den fattige hatad, men den rike har många vänner.
Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.
21 Den som visar förakt för sin nästa, han begår synd, men säll är den som förbarmar sig över de betryckta.
Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.
22 De som bringa ont å bane skola förvisso fara vilse, men barmhärtighet och trofasthet röna de som bringa gott å bane.
Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.
23 Av all möda kommer någon vinning, men tomt tal är ren förlust.
De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.
24 De visas rikedom är för dem en krona men dårarnas oförnuft förbliver oförnuft.
Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.
25 Ett sannfärdigt vittne räddar liv, men den som främjar lögn, han är full av svek.
Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.
26 Den som fruktar HERREN har ett tryggt fäste, och hans barn få där en tillflykt.
En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.
27 I HERRENS fruktan är en livets källa genom dem undviker man dödens snaror
La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
28 Att hava många undersåtar är en konungs härlighet, men brist på folk är en furstes olycka.
Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.
29 Den som är tålmodig visar gott förstånd, men den som är snar till vrede går långt i oförnuft.
Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.
30 Ett saktmodigt hjärta är kroppens liv, men bittert sinne är röta i benen.
Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.
31 Den som förtrycker den arme smädar hans skapare, men den som förbarmar sig över de fattiga, han ärar honom.
Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.
32 Genom sin ondska kommer de ogudaktige på fall, men den rättfärdige är frimodig in i döden.
Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.
33 I den förståndiges hjärta bor visheten, och i dårarnas krets gör hon sig kunnig.
En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.
34 Rättfärdighet upphöjer ett folk men synd är folkens vanära.
Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.
35 En förståndig tjänare behaga konungen väl, men över en vanartig skall han vrede komma.
Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.
