Psaltaren 94
1 Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.
Drottinn, þú ert Guð hefndarinnar – sá Guð sem réttir hlut þeirra sem ranglæti eru beittir. Láttu dýrð þína birtast.
2 Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.
Rís upp, þú dómari jarðar. Refsaðu ofstopamönnum fyrir illverk þeirra.
3 Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;
Drottinn, hve lengi eiga óguðlegir að hrósa sigri?
4 Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?
Þeir eru að springa af monti! Hlustaðu á grobbið í þeim!
5 Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.
Drottinn, líttu á hvernig þeir kúga þjóð þína og kvelja fólkið sem þú elskar.
6 Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;
Þeir myrða ekkjur og munaðarleysingja og líka útlendinga sem hér hafa sest að.
7 Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.
„Drottinn sér þetta ekki, “segja þeir, „hann lætur sér fátt um finnast.“
8 Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?
Heimskingjar!
9 Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?
Haldið þið að Guð sé blindur og heyrnarlaus, hann sem skapar bæði augu og eyru!
10 Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.
Hann refsar þjóðunum – og nú er komið að ykkur. Enginn hlutur er honum hulinn. Eins og hann viti ekki hvað þið hafið gert!
11 Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.
Drottinn þekkir skammsýni og hégómleika mannanna
12 Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;
og því agar hann okkur til góðs.
13 Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.
Það gerir hann til þess að við göngum á hans vegum og gefumst ekki upp í mótlæti.
14 Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.
Drottinn afneitar ekki lýð sínum né yfirgefur þjóð sína.
15 Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.
Dómar hans eru réttlátir og fylgjendur hans fagna af hreinu hjarta.
16 Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?
Hver vill vernda mig fyrir illgjörðamönnum? Hver vill vera skjöldur minn?
17 Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.
Án Drottins væri ég dauðans matur.
18 Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.
Ég æpti: „Drottinn, ég er að hrapa!“og af gæsku sinni frelsaði hann mig.
19 Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.
Drottinn, þegar efasemdir ásækja mig og hjarta mitt er fullt af angist, þá gefðu mér frið þinn og endurnýjaðu gleði mína.
20 Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.
Vilt þú vernda og viðhalda spilltri valdsstjórn sem hallar réttlætinu? Leyfir þú slíkt?
21 De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.
Hefur þú þóknun á þeim sem dæma saklausa til dauða?
22 Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.
Nei! Drottinn, Guð minn, er vígi mitt, kletturinn þar sem ég leita skjóls.
23 Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.
Guð lætur syndir óguðlegra koma þeim sjálfum í koll. Illverk þeirra verða þeim að falli.
