Psaltaren 81
1 På Gittith, till att föresjunga, Assaphs. Sjunger Gudi gladeliga, den vår starkhet är; fröjdens Jacobs Gudi.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Tager Psalmer, och för hit trummor, lusteliga harpor med psaltare.
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Blåser med basuner i nymånaden, i våra löfhyddohögtid.
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 Ty detta är en sed i Israel, och en Jacobs Guds rätt.
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 Det hafver han till ett vittnesbörd satt i Joseph, då de utur Egypti land drogo, och främmande tungomål hört hade;
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 Och jag deras axlar ifrån bördone friade, och deras händer vid krukorna qvitta vordo.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 Då du åkallade mig i nödene, halp jag dig ut, och bönhörde dig, då tordönen öfverföll dig; och försökte dig vid trätovattnet. (Sela)
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 Hör, mitt folk, jag vill betyga ibland dig; Israel, du skall höra mig;
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 Att ibland dig ingen annar Gud är, och du ingen främmande Gud tillbeder.
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 Jag är Herren din Gud, som dig utur Egypti land fört hafver. Låt din mun vidt upp, låt mig uppfylla honom.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 Men mitt folk hörde intet mina röst, och Israel är intet om mig.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 Så hafver jag låtit dem uti deras hjertas sinne, att de måga vandra efter sitt råd.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 Om mitt folk ville mig hörsamt vara, och Israel på minom vägom gå,
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 Så ville jag snart nederlägga deras fiendar, och vända mina hand emot deras motståndare.
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 Och de som Herran hata, skulle fela uppå honom; men deras tid skulle evinnerliga vara,
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 Och jag skulle spisa dem med bästa hvete, och mätta dem med hannog utu hälleberget.
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
