Job 19

1 Y respondió Job, y dijo:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, y me moleréis con palabras?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Ya me habéis vituperado diez veces; ¿no os avergonzáis de descomediros delante de mí?

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Sea así que realmente haya yo errado, conmigo se quedará mi yerro.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Mas si vosotros os engrandeciéreis contra mí, y redarguyeres mi oprobio contra mí,

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 sabed ahora que Dios me ha derribado, y me ha envuelto en su red.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído; daré voces, y no habrá juicio.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Me quitó mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Me arrancó por todos lados, y me sequé; y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 E hizo inflamar contra mí su furor, y me contó para sí entre sus enemigos.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino, y asentaron campamento en derredor de mi tienda.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Hizo alejar de mí mis hermanos, y ciertamente mis conocidos se extrañaron de mí.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Mis parientes se detuvieron, y mis conocidos se olvidaron de mí.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; forastero fui yo en sus ojos.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le suplicaba.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Mi espíritu vino a ser extraño a mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Aun los muchachos me menospreciaron; levantándome, hablaban contra mí.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Todos mis íntimos amigos me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Mi piel y mi carne se pegaron a mis huesos; y he escapado con la piel de mis dientes.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; porque la mano de Dios me ha tocado.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os saciáis de mis carnes?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 ¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 ¡Que con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre!

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo;

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 y después desde esta mi piel rota, y desde mi propia carne tengo que ver a Dios.

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 Al cual yo tengo que ver por mí, y mis ojos lo han de ver, y no otro, aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Temed vosotros delante de la espada; porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias, para que sepáis que hay un juicio.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.