< Apocalipsis 12 >

1 Y una gran señal apareció en el cielo: una mujer vestida del sol, y la luna debajo de sus pies, y sobre su cabeza una corona de doce estrellas.
Titia ekta dangor chihna sorgote ulaise: ekjon mahila suryo pora kapra lagai kene, aru chand tai laga theng nichete, aru baroh ta tara laga mukut tai laga matha te pindhise.
2 Y estando preñada, clamaba con dolores de parto, y sufría tormento por parir.
Tai bacha bhuki thakise, aru bacha jonom hobole laga bikha pora kandi thakise, aru bacha ulabole nimite dukh pai thakise.
3 Y fue vista otra señal en el cielo; y he aquí un grande dragón bermejo, que tenía siete cabezas y diez cuernos; y sobre sus cabezas siete diademas.
Titia aru dusra ekta chihna sorgote ulaise: Sabi, ekta dangor ajgar janwar tai laga dosta matha aru dosta seing, aru sat-ta mukut tai laga matha te ase.
4 Y su cola traía con violencia la tercera parte de las estrellas del cielo, y las arrojó a la tierra. Y el dragón se paró delante de la mujer que estaba de parto, a fin de devorar a su hijo, luego que ella le hubiese parido.
Aru tai laga puchur pora tin bhag tara sorgote jhari kene hatai dise aru prithibi phale phelai dise. Aru etu ajgar janwar bacha pabole thaka mahila usorte khara korise, jitia tai bacha pabo, etu ajgar janwar pora bacha ke khai dibole.
5 Y ella parió un hijo varón, el cual había de regir todas las naciones con vara de hierro: y su hijo fue arrebatado para Dios, y para su trono.
Titia utu mahila pora ekta mota bacha jonom dise, aru tai etu desh ke loha laga lathi pora raj chola bole thakise. Tai laga bacha ke Isor aru singhason usorte chingi kene loi jaise,
6 Y la mujer huyó al desierto, donde tiene un lugar aparejado de Dios, para que allí la mantengan mil y doscientos y sesenta días.
aru etu mahila jongol te polai jaise, tai nimite Isor pora ekta jaga taiyar kori kene rakhidise, taike 1,260 din tak bhal kori kene sai dibole.
7 Y fue hecha una grande batalla en el cielo: Miguel y sus ángeles batallaban contra el dragón; y el dragón batallaba, y sus ángeles;
Etiya sorgote dangor lorai hoise. Michael aru tai laga sorgodoth khan etu ajgar janwar logote lorai korise; aru etu ajgar janwar bhi tai laga duth khan ke loi kene lorai korise.
8 Empero no prevalecierón estos, ni su lugar fue más hallado en el cielo.
Kintu etu ajgar janwar aru tai laga duth khan takot thaka nathaka hoi jaise aru taikhan nimite akash te thaki bole jaga bhi nathaka hoise.
9 Y fue lanzado fuera aquel gran dragón, que es la serpiente antigua, que es llamada diablo, y Satanás, el cual engaña a todo el mundo: fue arrojado en tierra, y sus ángeles fueron arrojados con él.
Etu karone dangor ajgar janwar ke nichete phelai dise- purana ekta saph, taike bhoot atma aru Saitan koi, tai pura duniya ke thogai diye- taike prithibi te phelai dise, aru tai laga duth khan bhi tai logote phelai dise.
10 Y oí una gran voz en el cielo, que decía: Ahora ha venido la salvación, y la virtud, y el reino de nuestro Dios, y el poder de su Cristo; porque el acusador de nuestros hermanos es ya derribado, el cual los acusaba delante de nuestro Dios día y noche.
Titia moi sorgo pora dangor awaj te koi thaka hunise, “Etiya amikhan laga poritran aru takot Aru Isor laga rajyo to ahise, Aru Tai laga Khrista laga adhikar ase. Moi laga bhai khan ke dukh diya ekjon ke nichete phelai dise, Kun pora Isor usorte din aru rati taikhan ke dukh dise.
11 Y ellos le han vencido por causa de la sangre del Cordero, y por la palabra de su testimonio; y no han amado sus vidas hasta la muerte.
Taikhan Mer bacha laga khun aru gawahi pora sob to jiti loise, Kelemane mori bole thaka homoi te bhi taikhan nijor laga jibon to morom kora nai.
12 Por lo cual alegráos, cielos, y los que moráis en ellos. ¡Ay de los moradores de la tierra, y de la mar! porque el diablo ha descendido a vosotros, teniendo grande ira, sabiendo que tiene poco tiempo.
Etu nimite sorgo khan khushi koribi, aru Kiman manu ta te thaki ase! Kintu prithibi aru samundar khan dukh hobo, Kelemane saitan to tumikhan majote ase! Tai bisi khong pora bhorta hoi ase, Tai jani ase tai logote olop homoi he bachi kene ase!
13 Y después que el dragón hubo visto que él había sido arrojado a la tierra, persiguió a la mujer, que había parido al hijo varón.
Aru jitia taike prithibi nichete phelai dise koi kene ajgar janwar to janise, tai jai kene etu mota bacha jonom diya mahila ke digdar dise.
14 Y fueron dadas a la mujer dos alas de grande águila, para que de la presencia de la serpiente volase al desierto a su lugar, donde es mantenida por un tiempo, y tiempos, y la mitad de un tiempo.
Kintu etu mahila ke chil chiriya laga pankha nisena duita dise, tai etu loi kene jongol phale tai laga jagate polai jabo nimite, etu jagate taike tin saal aru adha tak nimite bhal kori kene sai dibo, homoi, aru olop homoi nimite- etu saph laga chehera age pora dur te thaki bole.
15 Y la serpiente lanzó de su boca en pos de la mujer agua como un río; a fin de hacer que fuese arrebatada del río.
Etu nimite saph pora tai laga mukh pora nodi nisena pani etu mahila laga pichete jabo dise, etu pora ban-pani aha nisena mahila ke loi jabole nimite.
16 Y la tierra ayudó a la mujer; y la tierra abrió su boca, y sorbió el río, que había lanzado el dragón de su boca.
Kintu prithibi pora mahila ke modot korise aru prithibi pora mukh khuli kene sob pani to khai loise.
17 Y el dragón fue airado contra la mujer, y se fue a hacer guerra contra los otros de la simiente de ella, los cuales guardan los mandamientos de Dios, y tienen el testimonio de Jesu Cristo.
Titia ajgar pora mahila uporte bisi khong uthise aru tai laga khandan khan uporte lorai kori bole nimite jaise, kun manu Isor laga kotha mani thakise aru Jisu laga gawahi dhori kene thakise, taikhan ke khotom kori bole nimite lorai korise.

< Apocalipsis 12 >