< Salmos 78 >

1 Escucha, pueblo mío, mi ley: inclinád vuestro oído a las palabras de mi boca.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Abriré en parábola mi boca: hablaré enigmas del tiempo antiguo:
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 Los cuales hemos oído y entendido: que nuestros padres nos los contaron.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 No los encubriremos a sus hijos, contando a la generación postrera las alabanzas de Jehová: y su fortaleza, y sus maravillas, que hizo.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 Que levantó testimonio en Jacob, y puso ley en Israel: la cual mandó a nuestros padres, que la notificasen a sus hijos:
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 Para que sepa la generación postrera: y los hijos que nacerán, que se levantarán, cuenten a sus hijos:
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 Y pondrán en Dios su confianza, y no se olvidarán de las obras de Dios: y guardarán sus mandamientos.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 Y no serán como sus padres, generación contumaz, y rebelde: generación que no compuso su corazón, ni su espíritu fue fiel con Dios.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Los hijos de Efraím armados, flecheros, volvieron las espaldas el día de la batalla.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 No guardaron el concierto de Dios: ni quisieron andar en su ley,
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 Antes se olvidaron de sus obras, y de sus maravillas que les había mostrado.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Delante de sus padres hizo maravillas en la tierra de Egipto, en el campo de Soan.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Rompió la mar, e hízolos pasar: e hizo estar las aguas como en un montón.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 Y llevólos con nube de día, y toda la noche con lumbre de fuego.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Hendió las peñas en el desierto: y dióles a beber de abismos grandes.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 Y sacó de la peña corrientes, e hizo descender aguas, como ríos.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 Y tornaron aun a pecar contra él, enojando al Altísimo en la soledad.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 Y tentaron a Dios en su corazón, pidiendo comida para su alma.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 Y hablaron contra Dios, diciendo: ¿Podrá Dios poner nos mesa en el desierto?
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 He aquí, ha herido la peña, y corrieron aguas, y arroyos salieron ondeando: ¿podrá también dar pan? ¿aparejará carne a su pueblo?
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 Por tanto oyó Jehová, y enojóse: y encendióse el fuego en Jacob, y el furor subió también en Israel.
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 Porque no habían creído a Dios, ni habían confiado de su salud.
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Y mandó a las nubes de arriba: y abrió las puertas de los cielos.
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 E hizo llover sobre ellos maná para comer, y dióles trigo de los cielos.
og léti manna rigna niður.
25 Pan de nobles comió el hombre: envióles comida a hartura.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Movió al solano en el cielo; y trajo con su fortaleza al austro,
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 E hizo llover sobre ellos carne, como polvo: y aves de alas como arena de la mar.
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 E hízo las caer en medio de su campo, al rededor de sus tiendas.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Y comieron, y hartáronse mucho: y cumplióles su deseo.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 No habían aun quitado de sí su deseo, aun su vianda estaba en su boca,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, y mató en los gruesos de ellos, y derribó los escogidos de Israel.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 Con todo esto pecaron aun; y no dieron crédito a sus maravillas.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Y consumió en muy poco sus días, y sus años apresuradamente.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Si los mataba, entonces le buscaban; y convertíanse, y buscaban a Dios de mañana.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 Y acordábanse que Dios era su refugio: y el Dios Alto su redentor.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Y lisonjeábanle con su boca; y con su lengua le mentían:
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 Mas sus corazones no eran rectos con él: ni estuvieron firmes en su concierto.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 Mas él, misericordioso perdonaba la maldad, y no los destruyó: y abundó su misericordia para apartar su ira, y no despertó toda su ira.
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Y acordóse que eran carne: espíritu que va y no vuelve.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 ¡Cuántas veces le ensañaron en el desierto, le enojaron en la soledad!
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Y volvieron, y tentaron a Dios: y limitaron al Santo de Israel.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 No se acordaron de su mano: del día que les redimió de angustia;
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 Que había puesto en Egipto sus señales: y sus maravillas en el campo de Soan:
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 Y había vuelto sus ríos en sangre: y sus corrientes porque no bebiesen:
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Había enviado en ellos una mezcla de moscas que los había comido: asimismo ranas que los destruyeron.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 Y había dado al pulgón sus frutos: y sus trabajos a la langosta.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Había destruido sus viñas con granizo, y sus higuerales con piedra.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 Y entregó al pedrisco sus bestias, y sus ganados al fuego.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 Había enviado en ellos el furor de su saña: ira y enojo, y angustia, y ángeles malos.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 Enderezó el camino a su furor: no detuvo la vida de ellos de la muerte, antes entregó su vida a la mortandad:
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 E hirió a todo primogénito en Egipto; las primicias de las fuerzas en las tiendas de Cam.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 E hizo partir, como hato de ovejas, su pueblo; y llevólos, como a un rebaño, por el desierto.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; y a sus enemigos cubrió la mar.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 Metiólos en los términos de su tierra santa; en este monte, que ganó su mano derecha.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 Y echó las naciones de delante de ellos, e hízolas caer en cordel de heredad: e hizo habitar en sus moradas a las tribus de Israel.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Y tentaron, y enojaron al Dios Altísimo; y no guardaron sus testimonios.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 Y volviéronse, y rebeláronse como sus padres; volviéronse como arco engañoso.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 Y enojáronle con sus altos; y provocáronle a zelo con sus esculturas.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Oyó Dios, y enojóse; y aborreció en grande manera a Israel.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 Por esta causa dejó el tabernáculo de Silo, la tienda en que habitó entre los hombres.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 Y dio en cautividad su fortaleza; y su gloria en mano del enemigo.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 Y entregó a su pueblo a la espada; y airóse contra su heredad.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 A sus mancebos tragó el fuego; y sus vírgenes no fueron loadas.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 Sus sacerdotes cayeron a espada: y sus viudas no lamentaron.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 Y despertóse el Señor, como un dormido: como un valiente, que da voces a causa del vino:
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 E hirió a sus enemigos detrás: dióles vergüenza perpetua.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Y aborreció la tienda de José; y no escogió a la tribu de Efraím:
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 Mas escogió a la tribu de Judá: al monte de Sión, al cual amó.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 Y edificó, como alturas, su santuario: como la tierra, lo acimentó para siempre.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 Y eligió a David su siervo: y tomóle de las majadas de las ovejas.
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 Detrás de las paridas le trajo: para que apacentase a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Y apacentólos con enterez de su corazón: y con las industrias de sus manos los pastoreó.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.

< Salmos 78 >