Salmos 59
1 Escápame de mis enemigos, o! Dios mío: líbrame de los que se levantan contra mí.
Izbavi me od neprijatelja mojih, Bože moj, i od onijeh, što ustaju na me, zakloni me.
2 Escápame de los que obran iniquidad, y sálvame de los varones de sangres:
Izbavi me od onijeh koji èine bezakonje, i od krvopija saèuvaj me.
3 Porque, he aquí, han asechado a mi vida: hánse juntado contra mí fuertes sin rebelión mía, y sin pecado mío, o! Jehová.
Evo zlo namišljaju duši mojoj, skupljaju se na me silni, bez krivice moje i bez grijeha mojega, Gospode.
4 Sin mi delito corren, y se aperciben: despierta para encontrarme, y mira.
Bez krivice moje stjeèu se i oružaju se; ustani za mene, i gledaj.
5 Y tú, Jehová Dios de los ejércitos, Dios de Israel, despierta a visitar todas las naciones: no hayas misericordia de todos los que se rebelan con iniquidad. (Selah)
Ti, Gospode, Bože nad vojskama, Bože Izrailjev, probudi se, obiði sve ove narode, nemoj požaliti odmetnika.
6 Volverse han a la tarde, ladrarán como perros, y rodearán la ciudad.
Nek se vrate uveèe, laju kao psi, i idu oko grada.
7 He aquí, hablarán con su boca: espadas están en sus labios, porque, ¿Quién lo oye?
Evo ruže jezikom svojim, maè im je u ustima, jer, vele, ko æe èuti?
8 Mas tú, Jehová, te reirás de ellos: harás burla de todas las gentes.
Ali ti æeš se, Gospode, smijati njima i posramiti sve ove narode.
9 Para ti reservaré su fortaleza: porque Dios es mi defensa.
Oni su jaki, ali ja na tebe pogledam, jer si ti Bog èuvar moj.
10 El Dios de mi misericordia me prevendrá: Dios me hará ver en mis enemigos venganza.
Bog, koji me miluje, ide preda mnom, Bog mi daje bez straha da gledam neprijatelje svoje.
11 No los matarás, porque mi pueblo no se olvide; házlos vagabundos con tu fortaleza, y abatelos, o! Jehová, escudo nuestro.
Nemoj ih pobiti, da ne bi zaboravio narod moj; raspi ih silom svojom i obori ih, Gospode, branièu naš,
12 Por el pecado de su boca, por la palabra de sus labios, y sean presos por su soberbia: y cuenten de maldición y de enflaquecimiento,
Za grijeh usta njihovijeh, za rijeèi jezika njihova; nek se uhvate u oholosti svojoj za kletvu i laž koju su govorili.
13 Acába los con furor, acába los y no sean: y sepan que Dios domina en Jacob hasta los fines de la tierra. (Selah)
Raspi u gnjevu, raspi, da ih nema; i neka poznadu da Bog vlada nad Jakovom i do krajeva zemaljskih.
14 Y vuelvan a la tarde, y ladren como perros: y rodeen la ciudad.
Nek se vrate uveèe, laju kao psi, i idu oko grada.
15 Anden ellos vagabundos para hallar que comer: y si no se hartaren, murmuren.
Neka tumaraju tražeæi hrane, i ne nasitivši se neka noæi provode.
16 Y yo cantaré tu fortaleza y loaré de mañana tu misericordia: porque has sido mi amparo, y refugio en el día de mi angustia.
A ja æu pjevati silu tvoju, rano ujutru glasiti milost tvoju; jer si mi bio obrana i utoèište u dan nevolje moje.
17 Fortaleza mía, a ti cantaré: porque eres Dios de mi amparo, Dios de mi misericordia.
Silo moja! tebi æu pjevati, jer si ti Bog èuvar moj, Bog koji me miluje.
