< Salmos 77 >
1 Mi voz se levanta a ʼElohim y clamaré. Mi voz se levanta a ʼElohim, Y Él me oirá.
I KIN likwirki nil ai on Kot, on Kot, me i pan likwir on, o i me kotin mani ia.
2 En el día de mi angustia busqué a ʼAdonay. A Él levanté mi mano de noche sin descanso. Mi alma rehusaba ser consolada.
Ni ai anjau apwal, i kin rapaki leowa; ni pon pa i kin u wei o jota kin dukedi, pwe wen I jota kak injenemaula.
3 Me acuerdo de ʼElohim y me conmuevo. Me lamento y mi espíritu desmaya. (Selah)
Ni ai tamanda Kot, i kin ajenokida, ni ai madamadaua, nen i kin luetala.
4 Mantienes mis párpados abiertos. Estoy turbado y no puedo hablar.
Kom kin kotin kolekol por en maj ai, pwe ira en papat; nai inen en luet, jolar itar on lokaia.
5 Consideré los días de antaño, Los años de tiempos pasados.
I kin lamelame duen ran en maj akan, duen par akan me jamalar.
6 Recuerdo mi canto en la noche. Medito en mi corazón, Y mi espíritu escudriña:
Ni pon i kin lamelame duen ai kajan arp, o monion i kin madamadaua; nen i kin raparapaki.
7 ¿Desechará ʼAdonay para siempre, Y no volverá a ser favorable?
Kalelapok, leowa pan kotin onion kokolata, o a jota pan kotin maki on?
8 ¿Cesó por completo su misericordia? ¿Se extinguió para siempre su promesa?
A kalanan rojelar melel, o a inau imwijokalar kokolata?
9 ¿Olvidó ʼEL ser bondadoso? ¿En su ira retiró su compasión? (Selah)
Kot kotin malielar a mak on kit, o a karirikilar onion a kalanan?
10 Entonces dije: Es mi enfermedad: Que la mano derecha de ʼElyón cambió.
Ari jo, i indadar: Mepukat me mau on ia; pali maun en lim en me Lapalap pan kak dorela meakaroj.
11 Me acordaré de las obras de YA, ¡Sí! Recordaré tus maravillas de antaño.
I me i kin taman kida wiawian leowa; melel i kin tamanda omui manaman akan jan maj o,
12 Meditaré en toda tu obra, Y hablaré sobre tus proezas.
O madamadaua duen omui wiawia kan karoj, o kilekilan duen omui dodok.
13 ¡Oh ʼElohim, santo es tu camino! ¿Cuál ʼelohim es tan grande como nuestro ʼElohim?
Main Kot, al omui me pun. Ia waja amen Kot manaman mia dueta Kaun o?
14 Tú eres el ʼElohim que obra maravillas. Hiciste notorio entre los pueblos tu poder.
Komui ta Kot me kin wia manaman akan. Komui kotin kajanjaledar omui manaman nan pun en wei kan.
15 Con tu poder redimiste a tu pueblo, A los hijos de Jacob y de José. (Selah)
Komui kotin dore kila japwilim omui kan omui manaman, iei jeri en Iakop o Iojep akan.
16 Te vieron las aguas, oh ʼElohim. Las aguas te vieron y se angustiaron. Los abismos también se estremecieron.
Pil akan ariri komui, Main Kot, pil akan ariri komui, rap majapwekadar, o waja lol rererdar.
17 Espesas nubes derramaron agua. Los nubarrones tronaron. También tus flechas centellaron.
Tapok kalaimun akan kamoredier pil, tapok kan wiadar nanjapwe, o liol piripir jili.
18 El ruido de tu trueno estaba en el remolino de viento. Los relámpagos iluminaron el mundo. Tembló y se estremeció la tierra.
Nanjapwe wiauier nanlan; japwilim omui liol akan kamaraini jappa; jappa mokieda o rerer.
19 Abriste tu camino en el mar Y tus senderos en las aguas caudalosas, Para que tus pisadas no fueran conocidas.
Al omui mi nan madau, al omui tatik nan pil kalaimun akan, o jota me kaan aluwilu omui.
20 Como un rebaño guiaste a tu pueblo Por medio de Moisés y Aarón.
Kom kotin kalua japwilim omui kan dueta pwin eu ren Mojej o Aron.