Salmos 137

1 Junto a los ríos de Babilonia, allí nos sentamos. Sí, lloramos cuando recordamos a Sion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 En los sauces de esa tierra, colgamos nuestras arpas.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 Porque allí, los que nos llevaban cautivos nos pedían canciones. Los que nos atormentaban exigían canciones de alegría: “¡Cántanos una de las canciones de Sión!”

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 ¿Cómo podemos cantar la canción de Yahvé en una tierra extranjera?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si me olvido de ti, Jerusalén, que mi mano derecha olvide su habilidad.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Que se me pegue la lengua al paladar si no me acuerdo de ti, si no prefiero a Jerusalén por encima de mi principal alegría.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Acuérdate, Yahvé, de los hijos de Edom en el día de Jerusalén, que dijo: “¡Arráncalo! ¡Arrasa hasta sus cimientos!”

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Hija de Babilonia, condenada a la destrucción, se alegrará quien le pague, como tú lo has hecho con nosotros.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Feliz será, que toma y estrella a tus pequeños contra la roca.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!