Job 16
1 Entonces Job respondió,
Ijob respondis kaj diris:
2 “He oído muchas cosas así. ¡Sois unos miserables consoladores!
Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
3 ¿Tendrán fin las palabras vanas? ¿O qué te provoca que respondas?
Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
4 Yo también podría hablar como tú. Si tu alma estuviera en el lugar de la mía, Podría unir las palabras contra ti, y sacudir la cabeza,
Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
5 sino que te fortalezca con mi boca. El consuelo de mis labios te aliviaría.
Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
6 “Aunque hablo, mi dolor no se calma. Aunque me abstenga, ¿qué me alivia?
Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
7 Pero ahora, Dios, me has agotado. Has hecho que toda mi compañía esté desolada.
Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
8 Me has arrugado. Esto es un testimonio contra mí. Mi delgadez se levanta contra mí. Lo atestigua mi cara.
Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
9 Me ha desgarrado en su ira y me ha perseguido. Me ha hecho rechinar los dientes. Mi adversario agudiza sus ojos sobre mí.
Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
10 Me han abierto la boca. Me han golpeado en la mejilla con reproche. Se reúnen contra mí.
Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
11 Dios me entrega a los impíos, y me echa en manos de los malvados.
Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
12 Yo estaba a gusto, y él me destrozó. Sí, me ha cogido por el cuello y me ha hecho pedazos. También me ha puesto como objetivo.
Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
13 Sus arqueros me rodean. Me parte los riñones, y no perdona. Vierte mi bilis en el suelo.
Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
14 Me rompe con brecha sobre brecha. Corre hacia mí como un gigante.
Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
15 He cosido arpillera sobre mi piel, y he clavado mi cuerno en el polvo.
Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
16 Mi rostro está rojo por el llanto. La oscuridad profunda está en mis párpados,
Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
17 aunque no hay violencia en mis manos, y mi oración es pura.
Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
18 “Tierra, no cubras mi sangre. Que mi llanto no tenga lugar para descansar.
Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
19 Incluso ahora, he aquí, mi testigo está en el cielo. El que responde por mí está en las alturas.
Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
20 Mis amigos se burlan de mí. Mis ojos derraman lágrimas a Dios,
Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
21 que mantenga el derecho de un hombre con Dios, ¡de un hijo de hombre con su vecino!
Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
22 Para cuando hayan pasado algunos años, Voy a seguir el camino de no retorno.
Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
