< Job 4 >

1 Entonces Elifaz, el temanita, le respondió a Job
Konsa, Éliphaz, Temanit lan te reponn;
2 “¿Podría decir una palabra? No quiero molestarte, pero ¿quién podría callar y no responder?
Si yon moun ta eseye pale yon mo avèk ou, èske ou va pèdi pasyans? Men se kilès ki kab refize pale?
3 Ciertamente has alentado a mucha gente y has apoyado a los que son débiles.
Gade byen, ou te enstwi anpil lòt moun; ou te ranfòse menm fèb yo.
4 Tus consejos han ayudado a los que tropiezan para no caer, y has fortalecido a los que tienen las rodillas débiles.
Pawòl ou yo te ede fèb yo kanpe, e ou te ranfòse jenou ki manke fòs yo.
5 Pero ahora eres tú el que sufre y estás molesto.
Men koulye a, se sou ou sa rive, e ou pa gen pasyans. Sa touche ou menm e ou vin dekouraje nèt.
6 ¿No fue tu reverencia a Dios lo que te dio confianza y tu integridad lo que te dio esperanza?
Èske se pa lakrent Bondye pa ou ki konfyans ou, ak entegrite chemen ou yo ki espwa ou?
7 Piénsalo: ¿desde cuándo mueren los inocentes? ¿Desde cuándo se destruye a la gente buena?
“Sonje byen se kilès ki kon peri inosan? Oswa ki kote ou wè moun ladwati yo te detwi?
8 ¡Por lo que he visto, los mismos que plantan el mal y siembran problemas son quienes cosechan tales frutos!
Selon sa ke mwen menm te wè, sila ki raboure inikite yo, ak sila ki simen twoub yo, yo rekòlte li.
9 Un soplo de Dios los destruye; una ráfaga de su cólera los aniquila.
Pa souf Bondye, yo peri, e pa van chalè Li, yo fini nèt.
10 Los leones pueden rugir y gruñir, pero sus dientes se rompen.
Gwo vwa a lyon fewòs la, vwa fewòs a lyon an, e dan a jenn lyon yo fin kase.
11 Hasta un león muere por falta de alimento, y las crías de la leona se dispersan.
Pi gran lyon an peri paske li manke manje, e pitit li yo vin gaye.
12 “Una palabra se acercó sigilosamente a mí; un susurro llegó a mi oído.
“Alò, an kachèt yon pawòl rive sou mwen; zòrèy mwen te resevwa yon ti souf li.
13 Pensamientos inquietantes vinieron a mí en pesadillas, como cuando caes en un sueño profundo.
Pami refleksyon enkyetan ki sòti nan vizyon lannwit yo, lè dòmi pwofon tonbe sou moun,
14 Me aterroricé y temblé; todos mis huesos se estremecieron.
laperèz te vini sou mwen. Mwen te tranble e zo m yo te souke.
15 Entonces un soplo me rozó la cara y me puso la piel de gallina.
Konsa, yon lespri te pase kote figi mwen; plim sou chè mwen, te kanpe sou kò m.
16 Algo se detuvo, pero no pude ver su rostro. Mis ojos sólo podían distinguir una forma. Estaba totalmente silencioso, y entonces oí una voz:
Li te kanpe an plas, men mwen pa t kab distenge aparans li. Yon fòm te devan zye m. Te gen silans, epi mwen te tande yon vwa:
17 ‘¿Puede alguien ser justo ante Dios? ¿Puede alguien ser puro ante su Creador?
'Èske lòm kapab jis devan Bondye? Èske yon nonm kapab san tach devan Sila ki fè l la?
18 Si ni siquiera se fía de sus siervos y dice que sus ángeles se equivocan,
Menm nan sèvitè Li yo, Li pa mete konfyans; ak pwòp zanj Li yo, Li jwenn fot.
19 ¿cuánto más los que viven en estas casas de barro, cuyos cimientos se basan en el polvo, que se deshacen como la ropa por causa de la polilla?
Konbyen anplis, pou sila ki rete nan kay fèt an ajil yo, ki gen pousyè kon fondasyon, ki vin kraze devan papiyon!
20 Vivos por la mañana, muertos al anochecer. Mueren sin que nadie lo note.
Antre maten ak aswè, yo vin kase an mòso; san yo pa wè anyen, yo peri nèt.
21 Son como las cuerdas de una tienda de campaña, que se levantan y se derrumban con la muerte. Mueren sin sabiduría’”.
Èske kòd soutyen tant yo pa plwaye pa anndan? Yo mouri konsa, san sajès.'

< Job 4 >