Salmos 22

1 Al maestro de coro. Por el pronto socorro. Salmo de David. Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado? Los gritos de mis pecados alejan de mí el socorro.

Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?

2 Dios mío, clamo de día, y no respondes; de noche también, y no te cuidas de mí.

Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!

3 Y Tú, sin embargo, estás en tu santa morada, ¡oh gloria de Israel!

– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.

4 En Ti esperaron nuestros padres; esperaron, y los libraste.

Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.

5 A Ti clamaron, y fueron salvados; en Ti confiaron, y no quedaron confundidos.

Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.

6 Pero es que yo soy gusano, y no hombre, oprobio de los hombres y desecho de la plebe.

En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.

7 Cuantos me ven se mofan de mí, tuercen los labios y menean la cabeza:

Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.

8 “Confió en Yahvé: que Él lo salve; líbrelo, ya que en Él se complace.”

„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“

9 Sí, Tú eres mi sostén desde el seno materno, mi refugio desde los pechos de mi madre.

Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.

10 A Ti fui entregado desde mi nacimiento; desde el vientre de mi madre Tú eres mi Dios.

Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.

11 No estés lejos de mí, porque la tribulación está cerca, porque no hay quien socorra.

Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!

12 Me veo rodeado de muchos toros; los fuertes de Basan me cercan;

Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.

13 abren contra mí sus bocas, cual león rapaz y rugiente.

Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.

14 Soy como agua derramada, todos mis huesos se han descoyuntado; mi corazón, como cera, se diluye en mis entrañas.

Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér

15 Mi garganta se ha secado como una teja; mi lengua se pega a mi paladar, me has reducido al polvo de la muerte.

og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.

16 Porque me han rodeado muchos perros; una caterva de malvados me encierra; han perforado mis manos y mis pies;

Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

17 puedo contar todos mis huesos. Entretanto, ellos miran, y al verme se alegran.

Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.

18 Se reparten mis vestidos, y sobre mi túnica echan suertes.

Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.

19 Mas Tú, Yahvé, no estés lejos de mí; sostén mío, apresúrate a socorrerme.

Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!

20 Libra mi alma de la espada, mi vida del poder del perro.

Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.

21 Sálvame de la boca del león; de entre las astas de los bisontes escúchame.

Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!

22 Anunciaré tu Nombre a mis hermanos, y proclamaré tu alabanza en medio de la asamblea.

Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.

23 Los que teméis a Yahvé alabadle, glorificadle, vosotros todos, linaje de Israel.

Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,

24 Pues no despreció ni desatendió la miseria del miserable; no escondió de él su rostro, y cuando imploró su auxilio, le escuchó.

því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“

25 Para Ti será mi alabanza en la gran asamblea, cumpliré mis votos en presencia de los que te temen.

Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.

26 Los pobres comerán y se hartarán, alabarán a Yahvé los que le buscan. Sus corazones vivirán para siempre.

Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.

27 Recordándolo, volverán a Yahvé todos los confines de la tierra; y todas las naciones de los gentiles se postrarán ante su faz.

Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.

28 Porque de Yahvé es el reino, y Él mismo gobernará a las naciones.

Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.

29 A Él solo adorarán todos los que duermen bajo la tierra; ante Él se encorvará todo el que desciende al polvo, y no tiene ya vida en sí.

Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.

30 Mi descendencia le servirá a Él y hablará de Yahvé a la edad venidera.

Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.

31 Anunciará su justicia a un pueblo que ha de nacer: “Estas cosas ha hecho Yahvé.”

Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.