Salmos 139
1 Al maestro de coro. Salmo de David. Yahvé, Tú me penetras y me conoces.
Gospode! ti me kušaš i znaš.
2 Sabes cuando me siento y cuando me levanto; de lejos disciernes mis pensamientos.
Ti znaš kad sjedem i kad ustanem; ti znaš pomisli moje izdaleka;
3 Si ando y si descanso Tú lo percibes, y todos mis caminos te son familiares.
Kad hodim i kad se odmaram, ti si oko mene, i sve putove moje vidiš.
4 No está todavía en mi lengua la palabra, y Tú, Yahvé, ya la sabes toda.
Još nema rijeèi na jeziku mom, a ti, Gospode, gle, veæ sve znaš.
5 Tú me rodeas por detrás y por delante, y pones tu mano sobre mí.
Sastrag i sprijed ti si me zaklonio, i stavio na me ruku svoju.
6 Maravillosa sobremanera es para mí tal ciencia, demasiado sublime, superior a mi alcance.
Èudno je za me znanje tvoje, visoko, ne mogu da ga dokuèim.
7 ¿Adónde iré que me sustraiga a tu espíritu, adónde huiré de tu rostro?
Kuda bih otišao od duha tvojega, i od lica tvojega kuda bih utekao?
Da izaðem na nebo, ti si ondje. Da siðem u pakao, ondje si. (Sheol h7585)
9 Si tomare las alas de la aurora, y me posare en el extremo del mar,
Da se dignem na krilima od zore, i preselim se na kraj mora:
10 también allí me conducirá tu mano, y me tendrá asido tu diestra.
I ondje æe me ruka tvoja voditi, i držati me desnica tvoja.
11 Si dijera: “Al menos las tinieblas me esconderán”, y a modo de luz me envolviese la noche.
Da reèem: da ako me mrak sakrije; ali je i noæ kao vidjelo oko mene.
12 las mismas tinieblas no serían oscuras para Ti, y la noche resplandecería como el día, la oscuridad como la luz.
Ni mrak neæe zamraèiti od tebe, i noæ je svijetla kao dan: mrak je kao vidjelo.
13 Tú formaste mis entrañas; me tejiste en el seno de mi madre.
Jer si ti stvorio što je u meni, sastavio si me u utrobi matere moje.
14 Te alabo porque te has mostrado maravilloso, porque tus obras son admirables; largamente conoces mi alma,
Hvalim te, što sam divno sazdan. Divna su djela tvoja, i duša moja to zna dobro.
15 y mi cuerpo no se te ocultaba, aunque lo plasmabas en la oscuridad, tejiéndolo bajo la tierra.
Nijedna se kost moja nije sakrila od tebe, ako i jesam sazdan tajno, otkan u dubini zemaljskoj.
16 Tus ojos veían ya mis actos, y todos están escritos en tu libro; los días (míos) estaban determinados antes de que ninguno de ellos fuese.
Zametak moj vidješe oèi tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo nijednoga.
17 Oh Dios ¡cuán difíciles de comprender tus designios! ¡Cuán ingente es su número!
Kako su mi nedokuèljive pomisli tvoje, Bože! Kako im je velik broj!
18 Si quisiera contarlos, son más que las arenas; si llegara al fin, mi duración sería como la tuya.
Da ih brojim, više ih je nego pijeska. Kad se probudim, još sam s tobom.
19 ¡Oh, si quitaras la vida, oh Dios, al impío, y se apartasen de mí los hombres perversos!
Da hoæeš, Bože, ubiti bezbožnika! Krvopije, idite od mene.
20 Porque con disimulo se rebelan contra Ti; siendo tus enemigos, asumen tu Nombre en vano.
Oni govore ružno na tebe; uzimaju ime tvoje uzalud neprijatelji tvoji.
21 ¿Acaso no debo odiar, Yahvé, a los que te odian, y aborrecer a los que contra Ti se enaltecen?
Zar da ne mrzim na one, koji na te mrze, Gospode, i da se ne gadim na one koji ustaju na tebe?
22 Los odio con odio total; se han hecho mis propios enemigos.
Punom mrzošæu mrzim na njih; neprijatelji su mi.
23 Escudríñame, oh Dios, y explora mi corazón, examíname y observa mi intimidad;
Okušaj me, Bože, i poznaj srce moje, ispitaj me, i poznaj pomisli moje.
24 mira si ando por el falso camino, y condúceme por la senda antigua.
I vidi jesam li na zlu putu, i vodi me na put vjeèni.
