< Salmos 104 >

1 ¡Bendice a Yahvé, alma mía! ¡Yahvé, Dios mío, cuán grande eres! Te has vestido de majestad y de belleza,
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 envuelto en luz como en un manto. Extendiste el cielo como un cortinaje;
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 construiste tu morada superior sobre las aguas, haces de las nubes tu carroza, cabalgas sobre las alas del viento.
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 A los vientos haces tus mensajeros, y ministros tuyos los relámpagos centellantes.
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 Cimentaste la tierra sobre sus bases de suerte que no vacile jamás.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 La habías cubierto con el océano como de un manto; las aguas se posaban sobre los montes.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 Mas huyeron a un grito tuyo, —temblaron a la voz de tu trueno,
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 surgieron los montes, bajaron los valles—, hasta el lugar que les habías destinado.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 Les fijaste un límite que no traspasarán, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Haces correr en arroyos las fuentes que brotan entre los montes,
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 para que beban todas las bestias del campo y sacien su sed los asnos monteses.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 A sus orillas posan las aves del cielo, que cantan entre el ramaje.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 Desde tu morada riegas los montes; la tierra se sacia del fruto de tus obras.
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 Produces el heno para los ganados, y las plantas que sirven al hombre, para que saque pan de la tierra,
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 y vino que alegre el corazón del hombre; para que el aceite dé brillo a su rostro y el pan vigorice su corazón.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 Satúranse los árboles de Yahvé, los cedros del Líbano que Él plantó.
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 Las aves anidan en ellos; en los abetos tiene su casa la cigüeña.
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 Los altos montes dan refugio a los antílopes, las peñas, a los conejos.
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 Para señalar los tiempos, hiciste la luna; el sol conoce la hora de su ocaso.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Mandas las tinieblas, y viene la noche; en ellas rondan todas las fieras de las selvas.
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 Los leoncillos rugen en pos de la presa, e imploran de Dios el sustento;
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 al salir el sol se retiran, y se tienden en sus madrigueras;
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 y el hombre acude a su trabajo, a su labranza, hasta la tarde.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 ¡Cuán variadas son tus obras, oh Yahvé! Todo lo hiciste con sabiduría; llena está la tierra de tus riquezas.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 Mira el mar, grande y anchuroso: allí un hormiguear sin número, de animales pequeños y grandes.
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 Allí transitan las naves, y ese leviatán que creaste para que en él juguetease.
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 Todos esperan de Ti que a su tiempo les des el alimento.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 Se lo das y ellos lo toman; al abrir Tú la mano se hartan de bienes.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Si Tú escondes el rostro, desfallecen; si retiras Tú su aliento, expiran, y vuelven a su polvo.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Cuando envías tu soplo, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 Sea eterna la gloria de Yahvé; gócese Yahvé en sus obras.
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 Mira Él a la tierra, y ella tiembla; toca Él los montes, y humean.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 A Yahvé cantaré mientras viva; tañeré salmos a mi Dios mientras yo tenga el ser.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 Séanle gratos mis acentos! Yo en Yahvé me gozaré.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 ¡Sean quitados de la tierra los pecadores y no haya más impíos! ¡Bendice, alma mía, a Yahvé! ¡Hallelú Yah!
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!

< Salmos 104 >