Job 9

1 Respondió Job y dijo:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 “Bien sé que es así. ¿Cómo puede el hombre ser justo frente a Dios?

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 Si pretendiera contender con él, de mil (cargos) no respondería a uno solo.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 Él es sabio de corazón, poderoso y fuerte; ¿quién se le opuso y le salió bien?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 Él traslada los montes, sin que sepan quién los trastorna en su ira.

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 Él remueve la tierra de su sitio, y sus columnas son sacudidas.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 Él manda al sol, y este no sale, y encierra bajo sello las estrellas.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 Él solo extiende los cielos, y anda sobre las olas del mar.

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 Él hizo la Osa, el Orión y las Pléyades, las constelaciones del cielo austral.

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 Él hace cosas grandes e insondables, y maravillas sin cuento y número.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 He aquí que pasa junto a mí, y yo no le veo; y si se retira, tampoco lo advierto.

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 Si Él toma una presa ¿quién hará que la devuelva? ¿quién podrá decirle: «¿Qué es lo que haces?»

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 Él es Dios, no hay quien pueda doblegar su ira; debajo de Él se encorvan los auxiliares de Rahab.

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 ¿Cuánto menos podré yo responderle, elegir mis palabras frente a Él?

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Aun teniendo yo razón, nada le respondería; imploraría la clemencia del que me juzga.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 Aun cuando respondiera a mis clamores, no creería que había escuchado mi voz,

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 Él, que me aplasta con un torbellino, y multiplica mis llagas sin causa.

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 No me deja respirar y me harta de amargura.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 Si se trata de fuerza, el poderoso es Él, y si de justicia (dice): «¿Quién me emplazará?»

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Aun cuando yo tuviera razón mi boca me condenaría, aunque fuera inocente, me declararía culpable.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 Soy inocente, pero no me importa mi existencia, no hago caso de mi vida.

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 Es todo lo mismo; por eso he dicho: «Él acaba con el inocente como con el impío.»

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 ¡Si al menos el azote matase de repente! Él se ríe de la prueba de los inocentes.

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 La tierra ha sido entregada en manos de los malvados; Él mismo tapa el rostro de sus jueces. Si no es Él, ¿quién lo será?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 Mis días pasaron más veloces que un correo, huyen sin ver cosa buena;

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 pasan como las naves de junco, cual águila que se arroja sobre la presa.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 Si digo: «Olvidaré mis quejas, voy a mudar mi semblante, y me regocijaré»,

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 me espantan todos mis dolores, pues sé que Tú no me declaras inocente.

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 Y si soy juzgado culpable, ¿por qué fatigarme en vano?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 Aunque me lavara con agua de nieve, y con lejía limpiara mis manos,

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 Tú me sumergirías en el fango, y hasta mis vestidos me darían asco.

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 Porque Él no es un hombre como yo, a quien se pudiera decir: «¡Vamos juntos a juicio!»

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 No hay entre nosotros árbitro que ponga la mano sobre entrambos.

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Aparte Él de mí su vara, y no me espante su terror:

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 entonces hablaré, sin tenerle miedo, porque así como estoy, no me conozco a mí mismo.”

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.