Job 32

1 Desistieron aquellos tres hombres de responder a Job; porque este estaba convencido de su inocencia.

آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

2 Entonces montó en cólera Eliú, hijo de Baraquel bucita, de la familia de Ram. Montó en cólera contra Job, porque pretendía ser más justo que Dios.

شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

3 Se irritó también contra sus tres amigos, por cuanto no habían hallado qué contestar a Job, y con todo lo condenaban.

او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

4 Siendo ellos de mayor edad que él, Eliú había tardado en contestar a Job.

الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

5 Mas cuando vio que no había más respuesta en la boca de aquellos tres hombres, se indignó sobremanera. Tomó Eliú, hijo de Baraquel, bucita, la palabra y dijo:

اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

6 “Siendo yo joven, y vosotros ancianos, tuve miedo, y no me atreví a manifestar mi parecer.

الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

7 Yo me decía: Los días han de hablar, y en los muchos años se dará a conocer la sabiduría.

زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

8 Pero hay espíritu que reside en el hombre; es el soplo del Todopoderoso el que les da la inteligencia.

ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

9 No es lo mismo ser viejo que sabio, no son (siempre) los ancianos los que entienden de justicia.

10 Por eso dije: Escuchadme; quiero también yo manifestar mi parecer.

پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

11 He aquí que he esperado mientras hablabais, di oídos a vuestros razonamientos hasta el fin de vuestra disputa.

من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

12 Sí, os he prestado atención, más ninguno ha convencido a Job; ninguno de vosotros sabe responder a sus palabras.

13 No digáis, pues: «Hemos hallado la sabiduría; es Dios quien le castiga, y no hombre alguno.»

به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

14 No contra mí ha dirigido él sus palabras; y yo no voy a contestarle con vuestros argumentos.

اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

15 Desconcertados ya no responden nada, faltándoles otras palabras.

شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

16 He esperado hasta que se callasen, hasta que quedasen atascados sin poder contestar.

آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

17 Comenzaré yo a hablar, manifestaré por mi parte mi saber.

نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

18 Pues lleno estoy de palabras, me aprieta el espíritu en mi interior.

حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

19 Mi pecho es como vino encerrado, cual odre nuevo pronto a reventar.

مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

20 Hablaré para desahogarme; abriré mis labios y responderé.

باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

21 No haré acepción de personas, no adularé a ningún mortal.

من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

22 Pues no sé adular; (si lo hiciera), dentro de poco me llevaría mi Creador.”

چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.