От Марка святое благовествование 13
1 И исходящу Ему от церкве, глагола Ему един от ученик Его: Учителю, виждь, каково камение и какова здания.
У ибадәтханидин чиқиватқанда, мухлислиридин бири униңға: — Устаз, қара, бу немидегән һәйвәтлик ташлар вә имарәтләр-һә! — деди.
2 И отвещав Иисус рече ему: видиши ли сия великая здания? Не имать остати зде камень на камени, иже не разорится.
Әйса униңға җававән: — Сән бу һәйвәтлик имарәтләрни көрдүңму? Бир тал ташму таш үстидә қалмайду, һәммиси қалдурулмай гумран қилиниду, — деди.
3 И седящу Ему на горе Елеонстей прямо церкве, вопрошаху Его единаго Петр и Иаков, и Иоанн и Андрей:
У Зәйтун теғида, йәни ибадәтханиниң удулида олтарғанда, Петрус, Яқуп, Юһанна вә Андрияслар униңдин астиғина:
4 рцы нам, когда сия будут? И кое (будет) знамение, егда имут вся сия скончатися?
— Бизгә ейтқинчу, бу ишлар қачан йүз бериду? Бу барлиқ вақиәләрниң йүз беридиғанлиғини көрситидиған немә аламәт болиду? — дәп сорашти.
5 Иисус же отвещав им, начат глаголати: блюдитеся, да не кто вас прельстит.
Әйса уларға җававән сөз башлап мундақ деди: — Һези болуңларки, һеч ким силәрни аздуруп кәтмисун.
6 Мнози бо приидут во имя Мое, глаголюще, яко Аз есмь: и многи прельстят.
Чүнки нурғун кишиләр мениң намимда келип: «Мана өзүм шудурмән!» дәп, көп адәмләрни аздуриду.
7 Егда же услышите брани и слышания бранем, не ужасайтеся: подобает бо быти: но не у кончина.
Силәр уруш хәвәрлири вә уруш шәпилирини аңлиғиниңларда, булардин алақзадә болуп кәтмәңлар; чүнки бу ишларниң йүз бериши муқәррәр. Лекин бу заман ахири йетип кәлгәнлиги әмәс.
8 Востанет бо язык на язык, и царство на царство: и будут труси по местом, и будут глади и мятежи. Начало болезнем сия.
Чүнки бир милләт йәнә бир милләт билән урушқа чиқиду, бир падишалиқ йәнә бир падишалиқ билән урушқа чиқиду. Җай-җайларда йәр тәврәшләр йүз бериду, ачарчилиқлар вә қалаймиқанчилиқлар болиду. Мана бу ишларниң йүз бериши «туғутниң толғиғиниң башлиниши» болиду, халас.
9 Блюдитеся же вы сами: предадят бо вы в сонмища, и на соборищих биени будете: и пред воеводы и цари ведени будете Мене ради, во свидетелство им.
Силәр болсаңлар, өзүңларға пәхәс болуңлар; чүнки кишиләр силәрни тутқун қилип сот мәһкимилиригә тапшуруп бериду, синагогларда қамчилинисиләр. Силәр мениң сәвәвимдин әмирләр вә падишалар алдиға елип берилип, улар үчүн бир гувалиқ болсун дәп сораққа тартилисиләр.
10 И во всех языцех подобает прежде проповедатися Евангелию.
Лекин булардин авал хуш хәвәр пүткүл әлләргә җакалиниши керәк.
11 Егда же поведут вы предающе, не прежде пецытеся, что возглаголете, ни поучайтеся: но еже аще дастся вам в той час, се глаголите: не вы бо будете глаголющии, но Дух Святый.
Әнди улар силәрни апирип [сораққа] тапшурғанда, немә дейиш һәққидә нә әндишә нә мулаһизә қилмаңлар, бәлки шу вақит-саитидә силәргә қайси гәп берилсә, шуни ейтиңлар; чүнки сөзлигүчи силәр әмәс, Муқәддәс Роһтур.
12 Предаст же брат брата на смерть, и отец чадо: и востанут чада на родители и убиют их.
Қериндаш қериндишиға, ата балисиға хаинлиқ қилип өлүмгә тутуп бериду. Балиларму ата-аниси билән зитлишип, уларни өлүмгә мәһкүм қилдуриду.
13 И будете ненавидими всеми имене Моего ради: претерпевый же до конца, той спасен будет.
Шундақла силәр мениң намим түпәйлидин һәммә адәмниң нәпритигә учрайсиләр, лекин ахирғичә бәрдашлиқ бәргәнләр қутқузулиду.
14 Егда же узрите мерзость запустения, реченную Даниилом пророком, стоящу, идеже не подобает: чтый да разумеет: тогда сущии во Иудеи да бежат на горы:
«Вәйран қилғучи жиркиничлик номуссизлиқ»ниң өзи турушқа тегишлик болмиған йәрдә турғинини көргиниңларда, (китапхан бу сөзниң мәнасини чүшәнгәй) Йәһудийә өлкисидә туруватқанлар тағларға қачсун.
15 и иже на крове, да не слазит в дом, ни да внидет взяти чесо от дому своего:
Өгүздә турған киши өйигә чүшмәй яки өйидики бирәр немини алғили ичигә кирмәй [қачсун].
16 и иже на селе сый, да не возвратится вспять взяти ризу свою.
Етизларда туруватқан киши болса чапинини алғили өйигә янмисун.
17 Горе же непраздным и доящым в тыя дни.
У күнләрдә һамилдар аяллар вә бала емитиватқанларниң һалиға вай!
18 Молитеся же, да не будет бегство ваше в зиме.
[Қачидиған] вақтиңларниң қишқа тоғра келип қалмаслиғи үчүн дуа қилиңлар.
19 Будут бо дние тии скорбь, якова не бысть такова от начала создания, еже созда Бог, доныне, и не будет.
Чүнки у чағда Худа яратқан дунияниң апиридә қилинғандин буян мошу чаққичә көрүлүп бақмиған һәм кәлгүсидиму көрүлмәйдиған зор азап-оқубәт болиду.
20 И аще не бы Господь прекратил дний, не бы убо спаслася всяка плоть: но избранных ради, ихже избра, прекратит дни.
Әгәр Пәрвәрдигар у күнләрни азайтмиса, һеч қандақ әт егиси қутулалмайду. Лекин У Өз таллиғанлири үчүн у күнләрни азайтиду.
21 Тогда аще кто речет вам: се, зде Христос, или: се, онде: не имите веры.
Әгәр у чағда бириси силәргә: «Қараңлар, бу йәрдә Мәсиһ бар!» яки «Қараңлар, у әнә у йәрдә!» десә, ишәнмәңлар.
22 Востанут бо лжехристи и лжепророцы и дадят знамения и чудеса, еже прельстити, аще возможно, и избранныя.
Чүнки сахта мәсиһләр вә сахта пәйғәмбәрләр мәйданға чиқиду, мөҗизилик аламәтләр вә карамәтләрни көрситиду; шуниң билән әгәр мүмкин болидиған болса, улар һәтта [Худа] таллиғанларни һәм аздуриду.
23 Вы же блюдитеся: се, прежде рех вам вся.
Шуниң үчүн, силәр һошияр болуңлар. Мана, мән бу ишларниң һәммисини силәргә алдин-ала уқтуруп қойдум.
24 Но в тыя дни, по скорби той, солнце померкнет, и луна не даст света своего,
Әнди шу күнләрдә, шу азап-оқубәт өтүп кәткән һаман, қуяш қарийиду, ай йоруқлуғини бәрмәйду,
25 и звезды будут с небесе спадающя, и силы, яже на небесех, подвижутся.
юлтузлар асмандин төкүлүп чүшиду, асмандики күчләр ләрзигә келиду.
26 И тогда узрят Сына Человеческаго грядуща на облацех с силою и славою многою.
Андин кишиләр Инсаноғлиниң улуқ күч-қудрәт вә шан-шәрәп билән булутлар ичидә келиватқанлиғини көриду.
27 И тогда послет Ангелы Своя и соберет избранныя Своя от четырех ветр, от конца земли до конца неба.
У өз пәриштилирини әвәтиду, улар униң таллиғанлирини дунияниң төрт тәрипидин, зиминниң чәтлиридин асманниң чәтлиригичә жиғип җәм қилиду.
28 От смоковницы же научитеся притчи: егда уже ветвие ея будет младо и изращает листвие, ведите, яко близ есть жатва:
— Әнҗир дәриғидин мундақ тәмсилни биливелиңлар: — Униң шахлири көкирип йопурмақ чиқарғанда, язниң йеқинлап қалғанлиғини билисиләр.
29 тако и вы, егда сия видите бывающа, ведите, яко близ есть, при дверех.
Худди шуниңдәк, [мән бая дегәнлиримниң] йүз бериватқанлиғини көргиниңларда, униң йеқинлап қалғанлиғини, һәтта ишик алдида туруватқанлиғини биливелиңлар.
30 Аминь глаголю вам, яко не имать прейти род сей, дондеже вся сия будут.
Мән силәргә бәрһәқ шуни ейтип қояйки, бу аламәтләрниң һәммиси әмәлгә ашурулмай туруп, бу дәвир өтмәйду.
31 Небо и земля прейдут, словеса же Моя не прейдут.
Асман-зимин йоқилиду, бирақ мениң сөзлирим һәргиз йоқалмайду.
32 О дни же том или о часе никтоже весть, ни Ангели, иже суть на небесех, ни Сын, токмо Отец.
Лекин шу күни яки вақит-саити тоғрилиқ хәвәрни һеч ким билмәйду — һәтта нә әрштики пәриштиләрму билмәйду, нә оғул билмәйду, уни пәқәт Атила билиду.
33 Блюдите, бдите и молитеся: не весте бо, когда время будет.
Һошияр болуңлар, сәгәк болуп дуа қилиңлар, чүнки у вақит-саатниң қачан келидиғанлиғини билмәйсиләр.
34 Якоже человек отходя оставль дом свой, и дав рабом своим власть, и комуждо дело свое, и вратарю повеле, да бдит.
Бу худди яқа жутқа чиқмақчи болған адәмниң әһвалиға охшайду. Йолға чиқидиған чағда, у қуллириға өз һоқуқини беқитип, һәр биригә өз вәзиписини тапшуриду вә дәрвазивәнниңму сәгәк болушини тапилайду.
35 Бдите убо: не весте бо, когда господь дому приидет, вечер, или полунощи, или в петлоглашение, или утро:
Шуниңдәк, силәрму сәгәк болуңлар; чүнки өйниң егисиниң [қайтип] келидиған вақтиниң — кәчқурунму, түн йеримиму, ғораз чиллиған вақитму яки сәһәр вақтиму — уни биләлмәйсиләр;
36 да не пришед внезапу, обрящет вы спящя.
у туюқсиз кәлгәндә, силәрниң ухлаватқиниңларниң үстигә чүшмисун!
37 А яже вам глаголю, всем глаголю: бдите.
Силәргә ейтқинимни мән һәммәйләнгә ейтимән: Сәгәк туруңлар!
