Книга Иова 28
1 Есть бо сребру место, отюнудуже и бывает, и место злату, отюнудуже очищается.
— «Шүбһисизки, күмүч тепилидиған канлар бар, Алтунниң тавлинидиған өз орни бардур;
2 Железо бо из земли раждается, медь же равно камению сечется.
Төмүр болса йәр астидин қезивелиниду, Мис болса таштин еритилип елиниду.
3 Чин положи тме, и вся концы сам испытует, камык тмы и сень смерти.
Инсанлар [йәр астидики] қараңғулуққа чәк қойиду; У йәр қәригичә чарлап жүрүп, Қараңғулуққа тәвә, өлүмниң сайисидә турған ташларни издәйду.
4 Пресечение потока от праха: забывающии же путь правый изнемогоша, от человек подвигошася.
У йәр йүзидикиләрдин жирақ җайда тик болған қудуқни колайду; Мана шундақ адәм аяқ басмайдиған, унтулған йәрләрдә улар арғамчини тутуп бошлуқта пулаңлап жүриду, Кишиләрдин жирақта есилип туриду.
5 Есть земля, из неяже изыдет хлеб: под нею обратися яко огнь.
Ашлиқ чиқидиған йәр, Тәкти коланғанда болсаялқундәк көрүниду;
6 Место сапфира камение ея, и персть злато ему.
Йәрдики ташлар арисидин көк яқутлар чиқиду, Униңда алтун рудисиму бардур.
7 Стезя, не позна ея птица, и не узре ю око супово,
У йолни һеч қандақ алғур қуш билмәйду, Һәтта сарниң көзиму униңға йәтмигән.
8 и не ходиша по ней сынове величавых, и не прейде по ней лев.
Һакавур житқучларму у йәрни һеч дәссәп бақмиған, Әшәддий ширму у җайдин һеч қачан өтүп бақмиған.
9 На несекоме камени простре руку свою, преврати же из корения горы:
Инсан балиси қолини чақмақ тешиниң үстигә тәккүзиду, У тағларни йилтизидин қомуриветиду.
10 бреги рек расторже, всякое же честное виде око мое:
Ташлар арисидин у қаналларни чапиду; Шундақ қилип униң көзи һәр хил қиммәтлик нәрсиләрни көриду;
11 глубины же рек откры и показа силу свою на свет.
Йәр астидики еқинларни тешип кәтмисун дәп уларни тосувалиду; Йошурун нәрсиләрни у ашкарилайду.
12 Премудрость же откуду обретеся? И кое место есть ведения?
Бирақ даналиқ нәдин тепилар? Йорутулушниң макани нәдиду?
13 Не весть человек пути ея, ниже обретеся в человецех.
Инсан балилири униң қиммәтликлигини һеч билмәс, У тирикләрниң зиминидин тепилмас.
14 Бездна рече: несть во мне: и море рече: несть со мною.
[Йәр] теги: «Мәндә әмәс» дәйду, Деңиз болса: «Мән биләнму биллә әмәстур» дәйду.
15 Не дастся сокровище за ню, и не извесится сребро на изменение ея,
Даналиқни сап алтун билән сетивалғили болмайду, Күмүчниму униң билән бир таразида тартқили болмас.
16 и не сравнится со златом Софирским, со ониксом честным и сапфиром:
Һәтта Офирда чиқидиған алтун, ақ һеқиқ яки көк яқут биләнму бир таразида тартқили болмайду.
17 не равно будет ей злато и кристаль, и изменение ея сосуди злати.
Алтун вә хрусталъниму униң билән селиштурғили болмайду, Есил алтун қача-қучилар униң билән һеч алмаштурулмас.
18 Превысокая и бисерие не помянутся, и притяжи премудрость паче внутреннейших:
У үнчә-марҗан, хрусталъни адәмниң есидин чиқириду; Даналиқни елиш қизил яқутларни елиштин әвзәлдур.
19 не уравнится ей топазий Ефиопский, со златом чистым не сравнится.
Ефиопийәдики сериқ яқут униңға йәтмәс, Сериқ алтунму униң билән бәслишәлмәйду.
20 Премудрость же откуду обретеся? И кое место есть разуму?
Ундақта, даналиқ нәдин тепилиду? Йорутулушниң макани нәдиду?
21 Утаися от всякаго человека, и от птиц небесных скрыся.
Чүнки у барлиқ һаят егилириниң көзидин йошурулған, Асмандики учар-қанатлардинму йошурун туриду.
22 Пагуба и смерть рекосте: слышахом ея славу.
Һалакәт вә өлүм пәқәтла: «Униң шөһритидин хәвәр алдуқ» дәйду.
23 Бог благо позна ея путь: Сам бо весть место ея.
Униң маңған йолини чүшинидиған, Туридиған йерини билидиған пәқәтла бир Худадур.
24 Ибо Сам поднебесную всю надзирает, ведый, яже на земли, вся, яже сотвори.
Чүнки Униң көзи йәрниң қәригичә йетиду, У асманниң астидики барлиқ нәрсиләрни көриду.
25 Ветров вес и воде меру егда сотворил,
У шамалларниң күчини таразиға салғанда, [Дунияниң] сулирини өлчигәндә,
26 тако видяй сочте, и путь в сотрясении гласов,
Ямғурларға қанунийәт чүшүргинидә, Гүлдүрмаминиң чақмиқиға йолини бекиткинидә,
27 тогда виде ю и поведа ю, уготовав изследи
У чағда У даналиққа қарап уни баян қилған; Уни нәмунә қилип бәлгүлигән; Шундақ, У униң баш-айиғиға қарап чиқип,
28 и рече человеку: се, благочестие есть премудрость, а еже удалятися от зла есть ведение.
Инсанға: «Мана, Рәбдин қорқуш даналиқтур; Яманлиқтин жирақлишиш йорутулуштур» — дегән».
