Песма над песмама 2
1 Ја сам ружа саронска, љиљан у долу.
Eu sou uma rosa de Sharon, um lírio dos vales.
2 Шта је љиљан међу трњем, то је драга моја међу девојкама.
Como um lírio entre espinhos, Assim é meu amor entre as filhas.
3 Шта је јабука међу дрветима шумским, то је драги мој међу момцима; желех хлад њен, и седох, и род је њен сладак грлу мом.
Como a macieira entre as árvores da madeira, Assim é minha amada entre os filhos. Sentei-me sob sua sombra com grande deleite, sua fruta era doce ao meu paladar.
4 Уведе ме у кућу где је гозба, а застава му је љубав к мени.
Ele me trouxe para o salão de banquetes. Seu estandarte sobre mim é o amor.
5 Поткрепите ме жбановима, придржите ме јабукама, јер сам болна од љубави.
Strengthen me com uvas passas, refrescar-me com maçãs; pois estou desmaiado de amor.
6 Лева је рука његова мени под главом, а десном ме грли.
Sua mão esquerda está sob minha cabeça. Sua mão direita me abraça.
7 Заклињем вас, кћери јерусалимске, срнама и кошутама пољским, не будите љубави моје, не будите је, док јој не буде воља.
Eu vos conjuro, filhas de Jerusalém, pelas ovas, ou pelo vento do campo, que não se agita, nem se desperta o amor, até que o deseje.
8 Глас драгог мог; ево га, иде скачући преко гора, поскакујући преко хумова.
A voz de minha amada! Eis que ele vem, saltando sobre as montanhas, saltando sobre as colinas.
9 Драги је мој као срна или као јеленче; ево га, стоји иза нашег зида, гледа кроз прозор, вири кроз решетку.
Minha amada é como uma ova ou um jovem cervo. Eis que ele está atrás de nosso muro! Ele olha para as janelas. Ele olha através da grade.
10 Проговори драги мој и рече ми: Устани, драга моја, лепотице моја, и ходи.
Minha amada falou, e me disse, “Levanta-te, meu amor, meu lindo, e vem embora”.
11 Јер гле, зима прође, минуше дажди, отидоше.
Pois eis que o inverno é passado. A chuva acabou e se foi.
12 Цвеће се види по земљи, дође време певању, и глас грличин чује се у нашој земљи.
As flores aparecem sobre a terra. Chegou a hora de cantar, e a voz da rola é ouvida em nossa terra.
13 Смоква је пустила заметке своје, и лоза винова уцвала мирише. Устани, драга моја, лепотице моја, и ходи.
A figueira amadurece seus figos verdes. As videiras estão em floração. Eles dão sua fragrância. Levantai-vos, meu amor, meu lindo, e sair”.
14 Голубице моја у раселинама каменим, у заклону врлетном! Дај да видим лице твоје, дај да чујем глас твој; јер је глас твој сладак и лице твоје красно.
Minha pomba nas fendas da rocha, nos esconderijos da encosta da montanha, deixe-me ver seu rosto. Deixe-me ouvir sua voz; pois sua voz é doce e seu rosto é lindo.
15 Похватајте нам лисице, мале лисице, што кваре винограде, јер наши виногради цвату.
Apanhe para nós as raposas, as pequenas raposinhas que saqueiam os vinhedos; para nossos vinhedos estão em floração.
16 Мој је драги мој, и ја сам његова, он пасе међу љиљанима.
Minha amada é minha, e eu sou dele. Ele navega entre os lírios.
17 Док захлади дан и сенке отиду, врати се, буди као срна, драги мој, или као јеленче по горама раздељеним.
Até o dia ficar frio e as sombras fugirem, volta, minha amada, e ser como uma ova ou um jovem cervo nas montanhas de Bether.
