Римљанима 9
1 Истину говорим тако ми Христа, не лажем, то ми сведочи савест моја Духом Светим:
| אמת אני מדבר במשיח ולא אשקף ודעתי מעידה לי ברוח הקדש׃ |
2 Да ми је врло жао и срце ме моје боли без престанка;
| כי גדול עצבוני ואין קץ לדאבון לבי׃ |
3 Јер бих желео да ја сам будем одлучен од Христа за браћу своју која су ми род по телу,
| כי מי יתן היתי אני מחרם מן המשיח בעד אחי שארי ובשרי׃ |
4 Која су Израиљци, којих је посинаштво и слава, и завет и закон, и богомољство, и обећања;
| אשר הם בני ישראל ויש להם משפט הבנים והכבוד והבריתות ומתן התורה והעבודה וההבטחות׃ |
5 Којих су и оци, и од којих је Христос по телу, који је над свима, Бог благословен ва век. Амин. (aiōn g165)
| ולהם האבות ואשר מהם יצא המשיח לפי בשרו אשר הוא אל על הכל מברך לעולמים אמן׃ (aiōn g165) |
6 А није могуће да реч Божија прође: јер нису сви Израиљци који су од Израиља;
| אבל לא כאלו נפל דבר אלהים ארצה כי לא כל אשר הם מישראל גם ישראל המה׃ |
7 Нити су сви деца који су семе Авраамово, него у Исаку, рече, назваће ти се семе.
| ולא על היותם זרע אברהם כלם בנים הם כי ביצחק יקרא לך זרע׃ |
8 То јест, нису оно деца Божија што су по телу деца, него деца обећања примају се за семе.
| כלומר לא בני הבשר המה בני האלהים כי אם בני ההבטחה הם הנחשבים לזרע׃ |
9 Јер је ово реч обећања: У ово време доћи ћу и у Саре ће бити син.
| כי דבר הבטחה הוא מה שנאמר למועד אשוב ולשרה בן׃ |
10 Не само, пак, она него и Ревека, кад затрудне од самог Исака, оца нашег.
| ולא זאת בלבד כי כן היה גם ברבקה בהיותה הרה לאחד ליצחק אבינו׃ |
11 Јер још док се деца не беху родила, ни учинила добра ни зла, да остане Божија наредба по избору,
| כי בטרם ילדו בניה ועוד לא עשו טוב או רע למען תקום עצת האלהים כפי בחירתו לא מתוך מעשים כי אם כרצון הקרא׃ |
12 Не за дела, него Оног ради који позива рече јој се: Већи ће служити мањем,
| נאמר לה כי רב יעבד צעיר׃ |
13 Као што стоји написано: Јаков ми омиле, а на Исава омрзох.
| ככתוב ואהב את יעקב ואת עשו שנאתי׃ |
14 Шта ћемо, дакле, на то рећи? Еда ли је неправда у Бога? Боже сачувај!
| אם כן מה נאמר הכי יש עול באלהים חלילה׃ |
15 Јер Мојсију говори: Кога ћу помиловати, помиловаћу, и на кога ћу се смиловати, смиловаћу се.
| כי למשה אמר וחנתי את אשר אחן ורחמתי את אשר ארחם׃ |
16 Тако, дакле, нити стоји до оног који хоће, ни до оног који трчи, него до Бога који помилује.
| ועל כן אין הדבר לא ביד הרצה ולא ביד הרץ כי אם ביד האלהים המרחם׃ |
17 Јер писмо говори Фараону: Зато те исто подигох да на теби покажем силу своју, и да се разгласи име моје по свој земљи.
| כי כן הכתוב אמר לפרעה בעבור זאת העמדתיך בעבור הראתך את כחי ולמען ספר שמי בכל הארץ׃ |
18 Тако, дакле, кога хоће милује, а кога хоће отврдоглави.
| ויוצא מזה כי את אשר יחפץ יחננו ואת אשר יחפץ יקשהו׃ |
19 Рећи ћеш ми: Зашто нас још криви? Јер ко се може супротити вољи Његовој?
| וכי תאמר אלי מדוע יוכיח עוד נגד רצונו מי יתיצב׃ |
20 А ко си ти, о човече! Да противно одговараш Богу? Еда ли рукотворина говори мастору свом: Зашто си ме тако начинио?
| אמנם בן אדם מי אתה אשר תריב את האלהים היאמר יצר ליצרו למה ככה עשיתני׃ |
21 Или зар лончар нема власти над калом да од једне гуке начини један суд за част а други за срамоту?
| אם אין רשות ליצר על החמר לעשות מגלם אחד כלי אחד לכבוד ואחד לקלון׃ |
22 А кад хтеде Бог да покаже гнев свој и да објави силу своју, поднесе с великим трпљењем судове гнева који су приправљени за погибао.
| ומה אפוא אם האלהים החפץ להראות זעמו ולהודיע גבורתו נשא בכל ארך רוחו את כלי הזעם הנכונים לאבדון׃ |
23 И да покаже богатство славе своје на судима милости које приправи за славу;
| להודיע גם את עשר כבודו על כלי החנינה אשר יעדם לכבוד׃ |
24 Које нас и дозва не само од Јевреја него и од незнабожаца,
| והם אנחנו אשר קראם לא מן היהודים בלבד כי אף מן הגוים׃ |
25 Као што и у Јосији говори: Назваћу народ својим који није мој народ, и нељубазницу љубазницом.
| כדברו בהושע אקרא ללא עמי עמי וללא רחמה רחמה׃ |
26 И биће на месту, где им се рече: Ви нисте мој народ; тамо ће се назвати синови Бога Живога.
| והיה במקום אשר יאמר להם לא עמי אתם יאמר להם בני אל חי׃ |
27 А Исаија виче за Израиља: Ако буде број синова Израиљевих као песак морски, остатак ће се спасти.
| וישעיהו צוח על ישראל כי אם יהיה מספר בני ישראל כחול הים שאר ישוב בו כליון חרוץ שוטף צדקה׃ |
28 Јер ће Он извршити реч своју, и наскоро ће извршити по правди, да, испуниће Господ наскоро реч своју на земљи.
| כי כלה ונחרצה אדני עשה בקרב הארץ׃ |
29 И као што прорече Исаија: Да нам није Господ Саваот оставио семена, онда бисмо били као Содом и Гомор.
| וכאשר אמר ישעיהו לפנים לולי יהוה צבאות הותיר לנו שריד כמעט כסדם היינו לעמרה דמינו׃ |
30 Шта ћемо, дакле, рећи? Да незнабошци који не тражише правде докучише правду, али правду од вере.
| ועתה מה נאמר הגוים אשר לא רדפו אחרי הצדקה השיגו את הצדקה היא הצדקה אשר מתוך האמונה׃ |
31 А Израиљ тражећи закон правде не докучи закон правде.
| וישראל בבקשו אחרי תורת צדקה לתורת הצדקה לא הגיע׃ |
32 Зашто? Јер не тражи из вере него из дела закона; јер се спотакоше на камен спотицања,
| ועל מה יען אשר לא מאמונה דרשוה כי אם ממעשים כי התנגפו באבן נגף׃ |
33 Као што стоји написано: Ево мећем у Сиону камен спотицања и стену саблазни; и који га год верује неће се постидети.
| ככתוב הנני יסד בציון אבן נגף וצור מכשול וכל המאמין בו לא יבוש׃ |
