Приче Соломонове 14
1 Мудра жена зида кућу своју, а луда својим рукама раскопава.
Le donne savie edificano le lor case; Ma la stolta la sovverte con le sue mani.
2 Ко ходи право, боји се Господа; а ко је опак на својим путевима, презире Га.
Chi cammina nella sua dirittura riverisce il Signore; Ma chi è stravolto nelle sue vie lo sprezza.
3 У устима је безбожниковим прут охолости, а мудре чувају уста њихова.
Nella bocca dello stolto [è] la bacchetta dell'alterezza; Ma le labbra de' savi li guardano.
4 Где нема волова, чисте су јасле; а обилата је летина од силе воловске.
Dove non [son] buoi, il granaio [è] vuoto; Ma l'abbondanza della ricolta [è] per la forza del bue.
5 Истинит сведок не лаже, а лажан сведок говори лаж.
Il testimonio verace non mente; Ma il falso testimonio sbocca bugie.
6 Подсмевач тражи мудрост, и не находи је; а разумном је знање лако наћи.
Lo schernitore cerca la sapienza, e non [la trova] punto; Ma la scienza agevolmente [si acquista] dall'[uomo] intendente.
7 Иди од човека безумног, јер нећеш чути паметне речи.
Vattene via d'innanzi all'uomo stolto, E [d'innanzi a colui, nel quale] non avrai conosciute labbra di scienza.
8 Мудрост је паметног да пази на пут свој, а безумље је безумних превара.
La sapienza dell'uomo [è] di considerar la sua via; Ma la follia degli stolti [è] inganno.
9 Безумнима је шала грех, а међу праведнима је добра воља.
Gli stolti si fanno beffe del [commetter] misfatto; Ma fra gli [uomini] diritti [è] la benevolenza.
10 Срце свачије зна јад душе своје; и у весеље његово не меша се други.
Il cuore di ciascuno conosce l'amaritudine dell'anima sua; Ed altresì alcuno strano non è mescolato nella sua allegrezza.
11 Дом безбожнички раскопаће се, а колиба праведних цветаће.
La casa degli empi sarà distrutta; Ma il tabernacolo degli [uomini] diritti fiorirà.
12 Неки се пут чини човеку прав, а крај му је пут к смрти.
Vi è tal via che pare diritta all'uomo, Il fine della quale [son] le vie della morte.
13 И од смеха боли срце, и весељу крај бива жалост.
Come di [troppo] ridere duole il cuore, Così la fine dell'allegrezza [è] dolore.
14 Путева својих наситиће се ко је изопаченог срца, али га се клони човек добар.
Chi è sviato di cuore sarà saziato delle sue vie; E più ch'esso [lo sarà] l'uomo da bene delle sue.
15 Луд верује свашта, а паметан пази на своје кораке.
Lo scempio crede ogni cosa; Ma l'avveduto considera i suoi passi.
16 Мудар се боји и уклања се од зла, а безуман навире и слободан је.
Il savio teme, e si ritrae dal male; Ma lo stolto trascorre, e si tien sicuro.
17 Нагао човек чини безумље, а пакостан је човек мрзак.
Chi è pronto all'ira commette follia; E l'uomo malizioso è odiato.
18 Луди наслеђује безумље, а разборити венчава се знањем.
Gli scempi erederanno la stoltizia; Ma i prudenti coroneranno [il lor capo] di scienza.
19 Клањају се зли пред добрима и безбожни на вратима праведног.
I malvagi saranno abbassati davanti a' buoni; E gli empi [saranno] alle porte del giusto.
20 Убоги је мрзак и пријатељу свом, а богати имају много пријатеља.
Il povero è odiato eziandio dal suo prossimo; Ma molti son gli amici del ricco.
21 Ко презире ближњег свог греши; а ко је милостив убогима, благо њему.
Chi sprezza il suo prossimo pecca; Ma beato chi ha pietà de' poveri.
22 Који смишљају зло, не лутају ли? А милост и вера биће онима који смишљају добро.
Quelli che macchinano del male non sono eglino traviati? Ma benignità e verità [sarà usata inverso] coloro che pensano del bene.
23 У сваком труду има добитка, а говор уснама само је сиромаштво.
In ogni fatica vi è del profitto; Ma il parlar delle labbra [torna] solo in inopia.
24 Мудрима је венац богатство њихово, а безумље безумних остаје безумље.
Le ricchezze de' savi [sono] la lor corona; [Ma] la follia degli stolti [è sempre] follia.
25 Истинит сведок избавља душе, а лажан говори превару.
Il testimonio verace libera le anime; Ma il falso sbocca bugie.
26 У страху је Господњем јако поуздање, и синовима је уточиште.
Nel timor del Signore vi è confidanza fortissima; E vi sarà un ricetto per li figliuoli di colui [che teme Iddio].
27 Страх је Господњи извор животу да се човек сачува од пругала смртних.
Il timor del Signore [è] una fonte di vita, Per ritrarsi da' lacci della morte.
28 У мноштву је народа слава цару; а кад нестаје народа, пропаст је владаоцу.
La magnificenza del re [è] nella moltitudine del popolo; Ma la ruina del principe [è] nel mancamento della gente.
29 Ко је спор на гнев, велика је разума; а ко је нагао показује лудост.
Chi è lento all'ira [è] di gran prudenza; Ma chi è pronto al cruccio eccita la follia.
30 Живот је телу срце здраво, а завист је трулеж у костима.
Il cuor sano [è] la vita delle carni; Ma l'invidia [è] il tarlo delle ossa.
31 Ко чини криво убогоме, срамоти Створитеља његовог; а поштује Га ко је милостив сиромаху.
Chi oppressa il povero fa onta a colui che l'ha fatto; Ma chi ha pietà del bisognoso l'onora.
32 За зло своје повргнуће се безбожник, а праведник нада се и на самрти.
L'empio sarà traboccato per la sua malvagità; Ma il giusto spera [eziandio] nella sua morte.
33 Мудрост почива у срцу разумног човека, а шта је у безумнима познаје се.
La sapienza riposa nel cuore dell'[uomo] intendente, Ed è riconosciuta in mezzo degli stolti.
34 Правда подиже народ, а грех је срамота народима.
La giustizia innalza la nazione; Ma il peccato [è] il vituperio de' popoli.
35 Мио је цару разуман слуга, али на срамотног гневи се.
Il favor del re [è] verso il servitore intendente; Ma la sua indegnazione [è] contro a quello che reca vituperio.
