Књига о Јову 34
1 Још говори Елијуј и рече:
Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
2 Чујте, мудри, беседу моју, и разумни послушајте ме.
“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
3 Јер ухо познаје беседу као што грло куша јело.
Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
4 Разаберимо шта је право, извидимо међу собом шта је добро.
Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
5 Јер Јов рече: Праведан сам, а Бог одбаци моју правду.
“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
6 Хоћу ли лагати за своју правду? Стрела је моја смртна, а без кривице.
Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
7 Који је човек као Јов да као воду пије подсмех?
Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
8 И да се дружи с онима који чине безакоње, и да ходи с безбожним људима?
Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
9 Јер рече: Не помаже човеку да угађа Богу.
Çünkü, ‘Tanrı'yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
10 Зато, људи разумни, послушајте ме; далеко је од Бога злоћа и неправда од Свемогућег.
“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
11 Јер по делу плаћа човеку и даје сваком да нађе према путу свом.
Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
12 Доиста Бог не ради зло и Свемогући не изврће правде.
Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
13 Ко Му је предао земљу? И ко је уредио васиљену?
Kim yeryüzünü O'na emanet etti? Kim O'nu bütün dünyanın başına atadı?
14 Кад би на себе окренуо срце своје, узео би к себи дух свој и дисање своје;
Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
15 Изгинуло би свако тело, и човек би се вратио у прах.
Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
16 Ако си, дакле, разуман, чуј ово: слушај глас речи мојих.
“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
17 Може ли владати онај који мрзи на правду? Хоћеш ли осудити оног који је најправеднији?
Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
18 Каже ли се цару: Ниткове! И кнезовима: Безбожници?
Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
19 А камо ли Ономе који не гледа кнезовима ко су, нити у Њега вреди више богати од сиромаха, јер су сви дело руку Његових.
Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O'nun ellerinin işidir.
20 Умиру за час, и у по ноћи усколеба се народ и пропадне, и однесе се јаки без руке људске.
Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
21 Јер су очи Његове обраћене на путеве човечије и види све кораке његове.
“Tanrı'nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
22 Нема мрака ни сена смртнога где би се сакрили који чине безакоње.
Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
23 Јер никоме не одгађа кад дође да се суди с Богом.
Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
24 Сатире јаке недокучиво, и поставља друге на њихово место.
Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
25 Јер зна дела њихова, и док обрати ноћ, сатру се.
Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
26 Као безбожне разбија их на видику.
Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
27 Јер одступише од Њега и не гледаше ни на које путеве Његове;
Artık O'nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
28 Те дође до Њега вика сиромахова, и чу вику невољних.
Yoksulun feryadını O'na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
29 Кад Он умири, ко ће узнемирити? И кад Он сакрије лице, ко ће Га видети? И то бива и народу и човеку.
Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O'nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O'nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
30 Да не би царовао лицемер, да не би било замке народу.
Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
31 Заиста, треба казати Богу: Подносио сам, нећу више грешити.
“Kimse Tanrı'ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
32 А шта не видим, Ти ме научи; ако сам чинио неправду, нећу више.
‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
33 Еда ли ће по теби плаћати, јер теби није по вољи, јер ти бираш а не Он? Ако знаш шта, говори.
O'nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
34 Људи ће разумни са мном казати, и мудар ће човек пристати,
“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
35 Да Јов не говори разумно, и да речи његове нису мудре.
‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
36 Оче мој, нека се Јов искуша до краја, што одговара као зли људи.
Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp'ün sınanması sonsuza dek sürse!
37 Јер домеће на грех свој безакоње, пљеска рукама међу нама, и много говори на Бога.
Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.”
