< Књига о Јову 33 >
1 Чуј дакле, Јове, беседу моју, и слушај све речи моје.
“Ama şimdi lütfen sözümü dinle, Eyüp, Söyleyeceğim her şeye kulak ver.
2 Ево, сад отварам уста своја; говори језик мој у устима мојим.
Ağzımı açtım açacağım, Söyleyeceklerim dilimin ucunda.
3 По правом срцу мом биће речи моје, и мисао чисту изрећи ће усне моје.
Sözlerim temiz bir yürekten çıkıyor, Dudaklarım bildiklerini içtenlikle söylüyor.
4 Дух Божји створио ме је, и дах Свемогућега дао ми је живот.
Beni Tanrı'nın Ruhu yarattı, Her Şeye Gücü Yeten'in soluğu yaşam veriyor bana.
5 Ако можеш, одговори ми, приправи се и стани ми на супрот.
Elinden gelirse beni yanıtla, Kendini hazırla, karşımda dur.
6 Ево, ја ћу бити место Бога, као што си рекао; од кала сам начињен и ја.
Tanrı'nın önünde ben de tıpkı senin gibiyim, Ben de balçıktan yaratıldım.
7 Ето, страх мој неће те страшити, и рука моја неће те тиштати.
Onun için dehşetim seni yıldırmasın, Baskım sana ağır gelmesin.
8 Рекао си, дакле, преда мном, и чуо сам глас твојих речи:
“Sesin hâlâ kulaklarımda, Şöyle demiştin:
9 Чист сам, без греха, прав сам и нема безакоња на мени.
‘Ben kusursuz ve günahsızım, Temiz ve suçsuzum.
10 Ево, тражи задевицу са мном, држи ме за свог непријатеља.
Yine de Tanrı bana karşı bahane arıyor, Beni düşman görüyor.
11 Меће у кладе ноге моје, вреба по свим стазама мојим.
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor.’
12 Ето, у том ниси праведан, одговарам ти; јер је Бог већи од човека.
“Ama sana şunu söyleyeyim, Bu konuda haksızsın. Çünkü Tanrı insandan büyüktür.
13 Зашто се преш с Њим, што за сва дела своја не одговара?
İnsanın hiçbir sözünü yanıtlamıyor diye Niçin O'nunla çekişiyorsun?
14 Један пут говори Бог и два пута; али човек не пази.
Çünkü insan anlamasa da, Tanrı şu ya da bu yolla konuşur.
15 У сну, у утвари ноћној, кад тврд сан падне на људе, кад спавају у постељи,
Rüyada, geceleyin görümde, İnsanları ağır uyku basınca, Yatakta yatarlarken,
16 Тада отвара ухо људима и науку им запечаћава,
Kulaklarına konuşur, Uyarısıyla onları korkutur;
17 Да би одвратио човека од дела његовог, и заклонио од њега охолост;
Onları yaptıkları kötülükten döndürmek, Gururdan uzak tutmak,
18 Да би сачувао душу његову од јаме, и живот његов да не наиђе на мач.
Canlarını çukurdan, Hayatlarını ölümden kurtarmak için.
19 И кара га боловима на постељи његовој, и све кости његове тешком болешћу.
İnsan yatağında acılarla, Kemiklerinde dinmez sızılarla yola getirilir.
20 Тако да се животу његовом гади хлеб и души његовој јело најмилије;
Öyle ki, içi yemek kaldırmaz, En lezzetli yiyecekten tiksinir.
21 Нестаје тела његовог на очиглед, и измалају се кости његове, које се пре нису виделе,
Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.
22 И душа се његова приближава гробу, и живот његов смрти.
Canı çukura, Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.
23 Ако има гласника, тумача, једног од хиљаде, који би казао човеку дужност његову,
“Yine de insana doğruyu bildirmek için Yanında bir melek, bin melekten biri Arabulucu olarak bulunursa,
24 Тада ће се смиловати на њ, и рећи ће: Избави га да не отиде у гроб; нашао сам откуп.
Ona lütfeder de, ‘Onu ölüm çukuruna inmekten kurtar, Ben fidyeyi buldum’ derse,
25 И подмладиће се тело његово као у детета, и повратиће се на дане младости своје,
Eti çocuk eti gibi yenilenir, Gençlik günlerine döner.
26 Молиће се Богу, и помиловаће га, и гледаће лице његово радујући се, и вратиће човеку по правди његовој.
Dua ettiğinde Tanrı ondan hoşnut kalır, O da Tanrı'nın yüzünü görüp sevinir. Tanrı onun durumunu düzeltir.
27 Гледајући људи рећи ће: Бејах згрешио, и шта је право изврнуо, али ми не поможе.
Sonra insanların önünde türkü çağırır: ‘Günah işleyip doğru yoldan saptım, Ama Tanrı hak ettiğim cezayı vermedi bana,
28 Он избави душу моју да не отиде у јаму, и живот мој да гледа светлост.
Canımı çukura inmekten O kurtardı, Işığı görmek için yaşayacağım.’
29 Гле, све ово чини Бог два пута и три пута човеку,
“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.
30 Да би повратио душу његову од јаме, да би га обасјавала светлост живих.
31 Пази, Јове, слушај ме, ћути, да ја говорим.
“İyi dinle, Eyüp, kulak ver, Sen sus, ben konuşacağım.
32 Ако имаш шта рећи, одговори ми; говори, јер сам те рад оправдати;
Söyleyeceğin bir şey varsa söyle, Çünkü seni haklı çıkarmak isterim.
33 Ако ли не, слушај ти мене; ћути, и научићу те мудрости.
Yoksa, beni dinle, Sus da sana bilgelik öğreteyim.”