ลูก: 16
1 อปรญฺจ ยีศุ: ศิเษฺยโภฺยนฺยาเมกำ กถำ กถยามาส กสฺยจิทฺ ธนวโต มนุษฺยสฺย คฺฤหการฺยฺยาธีเศ สมฺปตฺเตรปวฺยเย'ปวาทิเต สติ
And he said also to [his] disciples, There was a certain rich man who had a steward, and he was accused to him as wasting his goods.
2 ตสฺย ปฺรภุสฺตมฺ อาหูย ชคาท, ตฺวยิ ยามิมำ กถำ ศฺฤโณมิ สา กีทฺฤศี? ตฺวํ คฺฤหการฺยฺยาธีศกรฺมฺมโณ คณนำ ทรฺศย คฺฤหการฺยฺยาธีศปเท ตฺวํ น สฺถาสฺยสิฯ
And having called him, he said to him, What [is] this that I hear of thee? give the reckoning of thy stewardship, for thou canst be no longer steward.
3 ตทา ส คฺฤหการฺยฺยาธีโศ มนสา จินฺตยามาส, ปฺรภุ รฺยทิ มำ คฺฤหการฺยฺยาธีศปทาทฺ ภฺรํศยติ ตรฺหิ กึ กริเษฺย'หํ? มฺฤทํ ขนิตุํ มม ศกฺติ รฺนาสฺติ ภิกฺษิตุญฺจ ลชฺชิเษฺย'หํฯ
And the steward said within himself, What shall I do; for my lord is taking the stewardship from me? I am not able to dig; I am ashamed to beg.
4 อเตอว มยิ คฺฤหการฺยฺยาธีศปทาตฺ จฺยุเต สติ ยถา โลกา มหฺยมฺ อาศฺรยํ ทาสฺยนฺติ ตทรฺถํ ยตฺกรฺมฺม มยา กรณียํ ตนฺ นิรฺณียเตฯ
I know what I will do, that when I shall have been removed from the stewardship I may be received into their houses.
5 ปศฺจาตฺ ส สฺวปฺรโภเรไกกมฺ อธมรฺณมฺ อาหูย ปฺรถมํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวตฺโต เม ปฺรภุณา กติ ปฺราปฺยมฺ?
And having called to [him] each one of the debtors of his own lord, he said to the first, How much owest thou to my lord?
6 ตต: ส อุวาจ, เอกศตาฒกไตลานิ; ตทา คฺฤหการฺยฺยาธีศ: โปฺรวาจ, ตว ปตฺรมานีย ศีฆฺรมุปวิศฺย ตตฺร ปญฺจาศตํ ลิขฯ
And he said, A hundred baths of oil. And he said to him, Take thy writing and sit down quickly and write fifty.
7 ปศฺจาทนฺยเมกํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวตฺโต เม ปฺรภุณา กติ ปฺราปฺยมฺ? ตต: โสวาทีทฺ เอกศตาฒกโคธูมา: ; ตทา ส กถยามาส, ตว ปตฺรมานีย อศีตึ ลิขฯ
Then he said to another, And thou, how much dost thou owe? And he said, A hundred cors of wheat. And he says to him, Take thy writing and write eighty.
8 เตไนว ปฺรภุสฺตมยถารฺถกฺฤตมฺ อธีศํ ตทฺพุทฺธิไนปุณฺยาตฺ ปฺรศศํส; อิตฺถํ ทีปฺติรูปสนฺตาเนภฺย เอตตฺสํสารสฺย สนฺตานา วรฺตฺตมานกาเล'ธิกพุทฺธิมนฺโต ภวนฺติฯ (aiōn g165)
And the lord praised the unrighteous steward because he had done prudently. For the sons of this world are, for their own generation, more prudent than the sons of light. (aiōn g165)
9 อโต วทามิ ยูยมปฺยยถารฺเถน ธเนน มิตฺราณิ ลภธฺวํ ตโต ยุษฺมาสุ ปทภฺรษฺเฏษฺวปิ ตานิ จิรกาลมฺ อาศฺรยํ ทาสฺยนฺติฯ (aiōnios g166)
And I say to you, Make to yourselves friends with the mammon of unrighteousness, that when it fails ye may be received into the eternal tabernacles. (aiōnios g166)
10 ย: กศฺจิตฺ กฺษุเทฺร การฺเยฺย วิศฺวาโสฺย ภวติ ส มหติ การฺเยฺยปิ วิศฺวาโสฺย ภวติ, กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ กฺษุเทฺร การฺเยฺย'วิศฺวาโสฺย ภวติ ส มหติ การฺเยฺยปฺยวิศฺวาโสฺย ภวติฯ
He that is faithful in the least is faithful also in much; and he that is unrighteous in the least is unrighteous also in much.
11 อเตอว อยถารฺเถน ธเนน ยทิ ยูยมวิศฺวาสฺยา ชาตาสฺตรฺหิ สตฺยํ ธนํ ยุษฺมากํ กเรษุ ก: สมรฺปยิษฺยติ?
If therefore ye have not been faithful in the unrighteous mammon, who shall entrust to you the true?
12 ยทิ จ ปรธเนน ยูยมฺ อวิศฺวาสฺยา ภวถ ตรฺหิ ยุษฺมากํ สฺวกียธนํ ยุษฺมภฺยํ โก ทาสฺยติ?
and if ye have not been faithful in that which is another's, who shall give to you your own?
13 โกปิ ทาส อุเภา ปฺรภู เสวิตุํ น ศกฺโนติ, ยต เอกสฺมินฺ ปฺรียมาโณ'นฺยสฺมินฺนปฺรียเต ยทฺวา เอกํ ชนํ สมาทฺฤตฺย ตทนฺยํ ตุจฺฉีกโรติ ตทฺวทฺ ยูยมปิ ธเนศฺวเรา เสวิตุํ น ศกฺนุถฯ
No servant can serve two masters, for either he will hate the one and will love the other, or he will cleave to the one and despise the other. Ye cannot serve God and mammon.
14 ตไทตา: สรฺวฺวา: กถา: ศฺรุตฺวา โลภิผิรูศินสฺตมุปชหสุ: ฯ
And the Pharisees also, who were covetous, heard all these things, and mocked him.
15 ตต: ส อุวาจ, ยูยํ มนุษฺยาณำ นิกเฏ สฺวานฺ นิรฺโทษานฺ ทรฺศยถ กินฺตุ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานีศฺวโร ชานาติ, ยตฺ มนุษฺยาณามฺ อติ ปฺรศํสฺยํ ตทฺ อีศฺวรสฺย ฆฺฤณฺยํฯ
And he said to them, Ye are they who justify themselves before men, but God knows your hearts; for what amongst men is highly thought of is an abomination before God.
16 โยหน อาคมนปรฺยฺยนตํ ยุษฺมากํ สมีเป วฺยวสฺถาภวิษฺยทฺวาทินำ เลขนานิ จาสนฺ ตต: ปฺรภฺฤติ อีศฺวรราชฺยสฺย สุสํวาท: ปฺรจรติ, เอไกโก โลกสฺตนฺมธฺยํ ยตฺเนน ปฺรวิศติ จฯ
The law and the prophets [were] until John: from that time the glad tidings of the kingdom of God are announced, and every one forces his way into it.
17 วรํ นภส: ปฺฤถิวฺยาศฺจ โลโป ภวิษฺยติ ตถาปิ วฺยวสฺถายา เอกพินฺโทรปิ โลโป น ภวิษฺยติฯ
But it is easier that the heaven and the earth should pass away than that one tittle of the law should fail.
18 ย: กศฺจิตฺ สฺวียำ ภารฺยฺยำ วิหาย สฺตฺริยมนฺยำ วิวหติ ส ปรทารานฺ คจฺฉติ, ยศฺจ ตา ตฺยกฺตำ นารีํ วิวหติ โสปิ ปรทาราน คจฺฉติฯ
Every one who puts away his wife and marries another commits adultery; and every one that marries one put away from a husband commits adultery.
19 เอโก ธนี มนุษฺย: ศุกฺลานิ สูกฺษฺมาณิ วสฺตฺราณิ ปรฺยฺยทธาตฺ ปฺรติทินํ ปริโตษรูเปณาภุํกฺตาปิวจฺจฯ
Now there was a rich man and he was clothed in purple and fine linen, making good cheer in splendour every day.
20 สรฺวฺวางฺเค กฺษตยุกฺต อิลิยาสรนามา กศฺจิทฺ ทริทฺรสฺตสฺย ธนวโต โภชนปาตฺราตฺ ปติตมฺ อุจฺฉิษฺฏํ โภกฺตุํ วาญฺฉนฺ ตสฺย ทฺวาเร ปติตฺวาติษฺฐตฺ;
And [there was] a poor man, by name Lazarus, [who] was laid at his gateway full of sores,
21 อถ ศฺวาน อาคตฺย ตสฺย กฺษตานฺยลิหนฺฯ
and desiring to be filled with the crumbs which fell from the table of the rich man; but the dogs also coming licked his sores.
22 กิยตฺกาลาตฺปรํ ส ทริทฺร: ปฺราณานฺ ชเหา; ตต: สฺวรฺคียทูตาสฺตํ นีตฺวา อิพฺราหีม: โกฺรฑ อุปเวศยามาสุ: ฯ
And it came to pass that the poor man died, and that he was carried away by the angels into the bosom of Abraham. And the rich man also died and was buried.
23 ปศฺจาตฺ ส ธนวานปิ มมาร, ตํ ศฺมศาเน สฺถาปยามาสุศฺจ; กินฺตุ ปรโลเก ส เวทนากุล: สนฺ อูรฺทฺธฺวำ นิรีกฺษฺย พหุทูราทฺ อิพฺราหีมํ ตตฺโกฺรฑ อิลิยาสรญฺจ วิโลกฺย รุวนฺนุวาจ; (Hadēs g86)
And in hades lifting up his eyes, being in torments, he sees Abraham afar off, and Lazarus in his bosom. (Hadēs g86)
24 เห ปิตรฺ อิพฺราหีมฺ อนุคฺฤหฺย องฺคุลฺยคฺรภาคํ ชเล มชฺชยิตฺวา มม ชิหฺวำ ศีตลำ กรฺตฺตุมฺ อิลิยาสรํ เปฺรรย, ยโต วหฺนิศิขาโตหํ วฺยถิโตสฺมิฯ
And he crying out said, Father Abraham, have compassion on me, and send Lazarus that he may dip the tip of his finger in water and cool my tongue, for I am suffering in this flame.
25 ตทา อิพฺราหีมฺ พภาเษ, เห ปุตฺร ตฺวํ ชีวนฺ สมฺปทํ ปฺราปฺตวานฺ อิลิยาสรสฺตุ วิปทํ ปฺราปฺตวานฺ เอตตฺ สฺมร, กินฺตุ สมฺปฺรติ ตสฺย สุขํ ตว จ ทุ: ขํ ภวติฯ
But Abraham said, Child, recollect that thou hast fully received thy good things in thy lifetime, and likewise Lazarus evil things. But now he is comforted here, and thou art in suffering.
26 อปรมปิ ยุษฺมากมฺ อสฺมากญฺจ สฺถานโย รฺมเธฺย มหทฺวิจฺเฉโท'สฺติ ตต เอตตฺสฺถานสฺย โลกาสฺตตฺ สฺถานํ ยาตุํ ยทฺวา ตตฺสฺถานสฺย โลกา เอตตฺ สฺถานมายาตุํ น ศกฺนุวนฺติฯ
And besides all this, between us and you a great chasm is fixed, so that those who desire to pass hence to you cannot, nor do they who [desire to cross] from there pass over unto us.
27 ตทา ส อุกฺตวานฺ, เห ปิตสฺตรฺหิ ตฺวำ นิเวทยามิ มม ปิตุ เรฺคเห เย มม ปญฺจ ภฺราตร: สนฺติ
And he said, I beseech thee then, father, that thou wouldest send him to the house of my father,
28 เต ยไถตทฺ ยาตนาสฺถานํ นายาสฺยนฺติ ตถา มนฺตฺรณำ ทาตุํ เตษำ สมีปมฺ อิลิยาสรํ เปฺรรยฯ
for I have five brothers, so that he may earnestly testify to them, that they also may not come to this place of torment.
29 ตต อิพฺราหีมฺ อุวาจ, มูสาภวิษฺยทฺวาทินาญฺจ ปุสฺตกานิ เตษำ นิกเฏ สนฺติ เต ตทฺวจนานิ มนฺยนฺตำฯ
But Abraham says to him, They have Moses and the prophets: let them hear them.
30 ตทา ส นิเวทยามาส, เห ปิตรฺ อิพฺราหีมฺ น ตถา, กินฺตุ ยทิ มฺฤตโลกานำ กศฺจิตฺ เตษำ สมีปํ ยาติ ตรฺหิ เต มนำสิ วฺยาโฆฏยิษฺยนฺติฯ
But he said, Nay, father Abraham, but if one from the dead should go to them, they will repent.
31 ตต อิพฺราหีมฺ ชคาท, เต ยทิ มูสาภวิษฺยทฺวาทินาญฺจ วจนานิ น มนฺยนฺเต ตรฺหิ มฺฤตโลกานำ กสฺมึศฺจิทฺ อุตฺถิเตปิ เต ตสฺย มนฺตฺรณำ น มํสฺยนฺเตฯ
And he said to him, If they hear not Moses and the prophets, not even if one rise from among [the] dead will they be persuaded.
