โยหน: 19
1 ปีลาโต ยีศุมฺ อานีย กศยา ปฺราหารยตฺฯ
So Pilate then took Yeshua and flogged him.
2 ปศฺจาตฺ เสนาคณ: กณฺฏกนิรฺมฺมิตํ มุกุฏํ ตสฺย มสฺตเก สมรฺปฺย วารฺตฺตากีวรฺณํ ราชปริจฺฉทํ ปริธาปฺย,
The soldiers twisted thorns into a crown and put it on his head, and dressed him in a purple garment.
3 เห ยิหูทียานำ ราชนฺ นมสฺการ อิตฺยุกฺตฺวา ตํ จเปเฏนาหนฺตุมฺ อารภตฯ
They kept saying, “Hail, King of the Jews!” and they kept slapping him.
4 ตทา ปีลาต: ปุนรปิ พหิรฺคตฺวา โลกานฺ อวทตฺ, อสฺย กมปฺยปราธํ น ลเภ'หํ, ปศฺยต ตทฺ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยิตุํ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา พหิเรนมฺ อานยามิฯ
Then Pilate went out again, and said to them, “Behold, I bring him out to you, that you may know that I find no basis for a charge against him.”
5 ตต: ปรํ ยีศุ: กณฺฏกมุกุฏวานฺ วารฺตฺตากีวรฺณวสนวำศฺจ พหิราคจฺฉตฺฯ ตต: ปีลาต อุกฺตวานฺ เอนํ มนุษฺยํ ปศฺยตฯ
Yeshua therefore came out, wearing the crown of thorns and the purple garment. Pilate said to them, “Behold, the man!”
6 ตทา ปฺรธานยาชกา: ปทาตยศฺจ ตํ ทฺฤษฺฏฺวา, เอนํ กฺรุเศ วิธ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิตฺยุกฺตฺวา รวิตุํ อารภนฺตฯ ตต: ปีลาต: กถิตวานฺ ยูยํ สฺวยมฺ เอนํ นีตฺวา กฺรุเศ วิธต, อหมฺ เอตสฺย กมปฺยปราธํ น ปฺราปฺตวานฺฯ
When therefore the chief priests and the officers saw him, they shouted, saying, “Crucify! Crucify!” Pilate said to them, “Take him yourselves and crucify him, for I find no basis for a charge against him.”
7 ยิหูทียา: ปฺรตฺยวทนฺ อสฺมากํ ยา วฺยวสฺถาเสฺต ตทนุสาเรณาสฺย ปฺราณหนนมฺ อุจิตํ ยโตยํ สฺวมฺ อีศฺวรสฺย ปุตฺรมวทตฺฯ
The Judeans answered him, “We have a law, and by our law he ought to die, because he made himself the Son of God.”
8 ปีลาต อิมำ กถำ ศฺรุตฺวา มหาตฺราสยุกฺต:
When therefore Pilate heard this saying, he was more afraid.
9 สนฺ ปุนรปิ ราชคฺฤห อาคตฺย ยีศุํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตฺวํ กุตฺรโตฺย โลก: ? กินฺตุ ยีศสฺตสฺย กิมปิ ปฺรตฺยุตฺตรํ นาวทตฺฯ
He entered into the Praetorium again, and said to Yeshua, “Where are you from?” But Yeshua gave him no answer.
10 ๑ ตต: ปีลาตฺ กถิตวาน ตฺวํ กึ มยา สารฺทฺธํ น สํลปิษฺยสิ? ตฺวำ กฺรุเศ เวธิตุํ วา โมจยิตุํ ศกฺติ รฺมมาเสฺต อิติ กึ ตฺวํ น ชานาสิ? ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
Pilate therefore said to him, “Aren’t you speaking to me? Don’t you know that I have power to release you and have power to crucify you?”
11 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทตฺตํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
Yeshua answered, “You would have no power at all against me, unless it were given to you from above. Therefore he who delivered me to you has greater sin.”
12 ตทารภฺย ปีลาตสฺตํ โมจยิตุํ เจษฺฏิตวานฺ กินฺตุ ยิหูทียา รุวนฺโต วฺยาหรนฺ ยทีมํ มานวํ ตฺยชสิ ตรฺหิ ตฺวํ ไกสรสฺย มิตฺรํ น ภวสิ, โย ชน: สฺวํ ราชานํ วกฺติ เสอว ไกมรสฺย วิรุทฺธำ กถำ กถยติฯ
At this, Pilate was seeking to release him, but the Judeans cried out, saying, “If you release this man, you aren’t Caesar’s friend! Everyone who makes himself a king speaks against Caesar!”
13 เอตำ กถำ ศฺรุตฺวา ปีลาโต ยีศุํ พหิรานีย นิสฺตาโรตฺสวสฺย อาสาทนทินสฺย ทฺวิตียปฺรหราตฺ ปูรฺวฺวํ ปฺรสฺตรพนฺธนนามฺนิ สฺถาเน 'รฺถาตฺ อิพฺรียภาษยา ยทฺ คพฺพิถา กถฺยเต ตสฺมินฺ สฺถาเน วิจาราสน อุปาวิศตฺฯ
When Pilate therefore heard these words, he brought Yeshua out and sat down on the judgment seat at a place called “The Pavement”, but in Hebrew, “Gabbatha.”
14 อนนฺตรํ ปีลาโต ยิหูทียานฺ อวทตฺ, ยุษฺมากํ ราชานํ ปศฺยตฯ
Now it was the Preparation Day of the Passover, at about the sixth hour. He said to the Judeans, “Behold, your King!”
15 กินฺตุ เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิติ กถำ กถยิตฺวา เต รวิตุมฺ อารภนฺต; ตทา ปีลาต: กถิตวานฺ ยุษฺมากํ ราชานํ กึ กฺรุเศ เวธิษฺยามิ? ปฺรธานยาชกา อุตฺตรมฺ อวทนฺ ไกสรํ วินา โกปิ ราชาสฺมากํ นาสฺติฯ
They cried out, “Away with him! Away with him! Crucify him!” Pilate said to them, “Shall I crucify your King?” The chief priests answered, “We have no king but Caesar!”
16 ตต: ปีลาโต ยีศุํ กฺรุเศ เวธิตุํ เตษำ หเสฺตษุ สมารฺปยตฺ, ตตเสฺต ตํ ธฺฤตฺวา นีตวนฺต: ฯ
So then he delivered him to them to be crucified. So they took Yeshua and led him away.
17 ตต: ปรํ ยีศุ: กฺรุศํ วหนฺ ศิร: กปาลมฺ อรฺถาทฺ ยทฺ อิพฺรียภาษยา คุลฺคลฺตำ วทนฺติ ตสฺมินฺ สฺถาน อุปสฺถิต: ฯ
He went out, bearing his cross, to the place called “The Place of a Skull”, which is called in Hebrew, “Golgotha”,
18 ตตเสฺต มธฺยสฺถาเน ตํ ตโสฺยภยปารฺเศฺว ทฺวาวปเรา กฺรุเศ'วิธนฺฯ
where they crucified him, and with him two others, on either side one, and Yeshua in the middle.
19 อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราชา นาสรตียยีศุ: , อิติ วิชฺญาปนํ ลิขิตฺวา ปีลาตสฺตสฺย กฺรุโศปริ สมโยชยตฺฯ
Pilate wrote a title also, and put it on the cross. There was written, “YESHUA OF NAZARETH, THE KING OF THE JEWS.”
20 สา ลิปิ: อิพฺรียยูนานียโรมียภาษาภิ รฺลิขิตา; ยีโศ: กฺรุศเวธนสฺถานํ นครสฺย สมีปํ, ตสฺมาทฺ พหโว ยิหูทียาสฺตำ ปฐิตุมฺ อารภนฺตฯ
Therefore many of the Judeans read this title, for the place where Yeshua was crucified was near the city; and it was written in Hebrew, in Latin, and in Greek.
21 ยิหูทียานำ ปฺรธานยาชกา: ปีลาตมิติ นฺยเวทยนฺ ยิหูทียานำ ราเชติ วากฺยํ น กินฺตุ เอษ สฺวํ ยิหูทียานำ ราชานมฺ อวททฺ อิตฺถํ ลิขตุฯ
The chief priests of the Judeans therefore said to Pilate, “Don’t write, ‘The King of the Jews,’ but, ‘he said, “I am King of the Jews.”’”
22 ตต: ปีลาต อุตฺตรํ ทตฺตวานฺ ยเลฺลขนียํ ตลฺลิขิตวานฺฯ
Pilate answered, “What I have written, I have written.”
23 อิตฺถํ เสนาคโณ ยีศุํ กฺรุเศ วิธิตฺวา ตสฺย ปริเธยวสฺตฺรํ จตุโร ภาคานฺ กฺฤตฺวา เอไกกเสนา เอไกกภาคมฺ อคฺฤหฺลตฺ ตโสฺยตฺตรียวสฺตฺรญฺจาคฺฤหฺลตฺฯ กินฺตูตฺตรียวสฺตฺรํ สูจิเสวนํ วินา สรฺวฺวมฺ อูตํฯ
Then the soldiers, when they had crucified Yeshua, took his garments and made four parts, to every soldier a part; and also the tunic. Now the tunic was without seam, woven from the top throughout.
24 ตสฺมาตฺเต วฺยาหรนฺ เอตตฺ ก: ปฺราปฺสฺยติ? ตนฺน ขณฺฑยิตฺวา ตตฺร คุฏิกาปาตํ กรวามฯ วิภชนฺเต'ธรียํ เม วสนํ เต ปรสฺปรํฯ มโมตฺตรียวสฺตฺรารฺถํ คุฏิกำ ปาตยนฺติ จฯ อิติ ยทฺวากฺยํ ธรฺมฺมปุสฺตเก ลิขิตมาเสฺต ตตฺ เสนาคเณเนตฺถํ วฺยวหรณาตฺ สิทฺธมภวตฺฯ
Then they said to one another, “Let’s not tear it, but cast lots for it to decide whose it will be,” that the Scripture might be fulfilled, which says, “They parted my garments among them. They cast lots for my clothing.” Therefore the soldiers did these things.
25 ตทานีํ ยีโศ รฺมาตา มาตุ รฺภคินี จ ยา กฺลิยปา ภารฺยฺยา มริยมฺ มคฺทลีนี มริยมฺ จ เอตาสฺตสฺย กฺรุศสฺย สนฺนิเธา สมติษฺฐนฺฯ
But standing by Yeshua’s cross were his mother, his mother’s sister, Miriam the wife of Klofah, and Miriam Magdalene.
26 ตโต ยีศุ: สฺวมาตรํ ปฺริยตมศิษฺยญฺจ สมีเป ทณฺฑายมาเนา วิโลกฺย มาตรมฺ อวทตฺ, เห โยษิทฺ เอนํ ตว ปุตฺรํ ปศฺย,
Therefore when Yeshua saw his mother, and the disciple whom he loved standing there, he said to his mother, “Woman, behold, your son!”
27 ศิษฺยนฺตฺววทตฺ, เอนำ ตว มาตรํ ปศฺยฯ ตต: ส ศิษฺยสฺตทฺฆฏิกายำ ตำ นิชคฺฤหํ นีตวานฺฯ
Then he said to the disciple, “Behold, your mother!” From that hour, the disciple took her to his own home.
28 อนนฺตรํ สรฺวฺวํ กรฺมฺมาธุนา สมฺปนฺนมภูตฺ ยีศุริติ ชฺญาตฺวา ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย วจนํ ยถา สิทฺธํ ภวติ ตทรฺถมฺ อกถยตฺ มม ปิปาสา ชาตาฯ
After this, Yeshua, seeing that all things were now finished, that the Scripture might be fulfilled, said, “I am thirsty!”
29 ตตสฺตสฺมินฺ สฺถาเน อมฺลรเสน ปูรฺณปาตฺรสฺถิตฺยา เต สฺปญฺชเมกํ ตทมฺลรเสนารฺทฺรีกฺฤตฺย เอโสพฺนเล ตทฺ โยชยิตฺวา ตสฺย มุขสฺย สนฺนิธาวสฺถาปยนฺฯ
Now a vessel full of vinegar was set there; so they put a sponge full of the vinegar on hyssop, and held it at his mouth.
30 ตทา ยีศุรมฺลรสํ คฺฤหีตฺวา สรฺวฺวํ สิทฺธมฺ อิติ กถำ กถยิตฺวา มสฺตกํ นมยนฺ ปฺราณานฺ ปรฺยฺยตฺยชตฺฯ
When Yeshua therefore had received the vinegar, he said, “It is finished!” Then he bowed his head and gave up his spirit.
31 ตทฺวินมฺ อาสาทนทินํ ตสฺมาตฺ ปเร'หนิ วิศฺรามวาเร เทหา ยถา กฺรุโศปริ น ติษฺฐนฺติ, ยต: ส วิศฺรามวาโร มหาทินมาสีตฺ, ตสฺมาทฺ ยิหูทียา: ปีลาตนิกฏํ คตฺวา เตษำ ปาทภญฺชนสฺย สฺถานานฺตรนยนสฺย จานุมตึ ปฺรารฺถยนฺตฯ
Therefore the Judeans, because it was the Preparation Day, so that the bodies wouldn’t remain on the cross on the Sabbath (for that Sabbath was a special one), asked of Pilate that their legs might be broken and that they might be taken away.
32 อต: เสนา อาคตฺย ยีศุนา สห กฺรุเศ หตโย: ปฺรถมทฺวิตียโจรโย: ปาทานฺ อภญฺชนฺ;
Therefore the soldiers came and broke the legs of the first and of the other who was crucified with him;
33 กินฺตุ ยีโศ: สนฺนิธึ คตฺวา ส มฺฤต อิติ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย ปาเทา นาภญฺชนฺฯ
but when they came to Yeshua and saw that he was already dead, they didn’t break his legs.
34 ปศฺจาทฺ เอโก โยทฺธา ศูลาฆาเตน ตสฺย กุกฺษิมฺ อวิธตฺ ตตฺกฺษณาตฺ ตสฺมาทฺ รกฺตํ ชลญฺจ นิรคจฺฉตฺฯ
However, one of the soldiers pierced his side with a spear, and immediately blood and water came out.
35 โย ชโน'สฺย สากฺษฺยํ ททาติ ส สฺวยํ ทฺฤษฺฏวานฺ ตเสฺยทํ สากฺษฺยํ สตฺยํ ตสฺย กถา ยุษฺมากํ วิศฺวาสํ ชนยิตุํ โยคฺยา ตตฺ ส ชานาติฯ
He who has seen has testified, and his testimony is true. He knows that he tells the truth, that you may believe.
36 ตไสฺยกมฺ อสฺธฺยปิ น ภํกฺษฺยเต,
For these things happened that the Scripture might be fulfilled, “A bone of him will not be broken.”
37 ตทฺวทฺ อนฺยศาสฺเตฺรปิ ลิขฺยเต, ยถา, "ทฺฤษฺฏิปาตํ กริษฺยนฺติ เต'วิธนฺ ยนฺตุ ตมฺปฺรติฯ "
Again another Scripture says, “They will look on him whom they pierced.”
38 อริมถียนครสฺย ยูษผฺนามา ศิษฺย เอก อาสีตฺ กินฺตุ ยิหูทีเยโภฺย ภยาตฺ ปฺรกาศิโต น ภวติ; ส ยีโศ เรฺทหํ เนตุํ ปีลาตสฺยานุมตึ ปฺรารฺถยต, ตต: ปีลาเตนานุมเต สติ ส คตฺวา ยีโศ เรฺทหมฺ อนยตฺฯ
After these things, Joseph of Arimathaea, being a disciple of Yeshua, but secretly for fear of the Judeans, asked of Pilate that he might take away Yeshua’s body. Pilate gave him permission. He came therefore and took away his body.
39 อปรํ โย นิกทีโม ราเตฺรา ยีโศ: สมีปมฺ อคจฺฉตฺ โสปิ คนฺธรเสน มิศฺริตํ ปฺราเยณ ปญฺจาศตฺเสฏกมคุรุํ คฺฤหีตฺวาคจฺฉตฺฯ
Nicodemus, who at first came to Yeshua by night, also came bringing a mixture of myrrh and aloes, about a hundred Roman pounds.
40 ตตเสฺต ยิหูทียานำ ศฺมศาเน สฺถาปนรีตฺยนุสาเรณ ตตฺสุคนฺธิทฺรเวฺยณ สหิตํ ตสฺย เทหํ วสฺเตฺรณาเวษฺฏยนฺฯ
So they took Yeshua’s body, and bound it in linen cloths with the spices, as the custom of the Judeans is to bury.
41 อปรญฺจ ยตฺร สฺถาเน ตํ กฺรุเศ'วิธนฺ ตสฺย นิกฏโสฺถทฺยาเน ยตฺร กิมปิ มฺฤตเทหํ กทาปิ นาสฺถาปฺยต ตาทฺฤศมฺ เอกํ นูตนํ ศฺมศานมฺ อาสีตฺฯ
Now in the place where he was crucified there was a garden. In the garden was a new tomb in which no man had ever yet been laid.
42 ยิหูทียานามฺ อาสาทนทินาคมนาตฺ เต ตสฺมินฺ สมีปสฺถศฺมศาเน ยีศุมฺ อศายยนฺฯ
Then, because of the Judeans’ Preparation Day (for the tomb was near at hand), they laid Yeshua there.
