๒ กรินฺถิน: 1
1 อีศฺวรเสฺยจฺฉยา ยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริต: เปาลสฺติมถิรฺภฺราตา จ ทฺวาเวเตา กรินฺถนครสฺถาไย อีศฺวรียสมิตย อาขายาเทศเสฺถภฺย: สรฺเวฺวภฺย: ปวิตฺรโลเกภฺยศฺจ ปตฺรํ ลิขต: ฯ
Paulus, ved Guds Villie Kristi Jesu Apostel, og Broderen Timotheus til Guds Menighed, som er i Korinth, tillige med alle de hellige, som ere i hele Akaja:
2 อสฺมากํ ตาตเสฺยศฺวรสฺย ปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย จานุคฺรห: ศานฺติศฺจ ยุษฺมาสุ วรฺตฺตตำฯ
Naade være med eder og Fred fra Gud vor Fader og den Herre Jesus Kristus!
3 กฺฤปาลุ: ปิตา สรฺวฺวสานฺตฺวนาการีศฺวรศฺจ โย'สฺมตฺปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ตาต อีศฺวร: ส ธโนฺย ภวตุฯ
Lovet være Gud og vor Herres Jesu Kristi Fader, Barmhjertighedens Fader og al Trøsts Gud,
4 ยโต วยมฺ อีศฺวราตฺ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺย ตยา สานฺตฺวนยา ยตฺ สรฺวฺววิธกฺลิษฺฏานฺ โลกานฺ สานฺตฺวยิตุํ ศกฺนุยาม ตทรฺถํ โส'สฺมากํ สรฺวฺวเกฺลศสมเย'สฺมานฺ สานฺตฺวยติฯ
som trøster os under al vor Trængsel, for at vi maa kunne trøste dem, som ere i alle Haande Trængsel, med den Trøst, hvormed vi selv trøstes af Gud!
5 ยต: ขฺรีษฺฏสฺย เกฺลศา ยทฺวทฺ พาหุเลฺยนาสฺมาสุ วรฺตฺตนฺเต ตทฺวทฺ วยํ ขฺรีษฺเฏน พหุสานฺตฺวนาฒฺยา อปิ ภวาม: ฯ
Thi ligesom Kristi Lidelser komme rigeligt over os, saaledes bliver ogsaa vor Trøst rigelig ved Kristus.
6 วยํ ยทิ กฺลิศฺยามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต กฺลิศฺยามเห ยโต'สฺมาภิ รฺยาทฺฤศานิ ทุ: ขานิ สหฺยนฺเต ยุษฺมากํ ตาทฺฤศทุ: ขานำ สหเนน เตา สาธยิเษฺยเต อิตฺยสฺมินฺ ยุษฺมานธิ มม ทฺฤฒา ปฺรตฺยาศา ภวติฯ
Men hvad enten vi lide Trængsel, sker det til eders Trøst og Frelse, eller vi trøstes, sker det til eders Trøst, som viser sin Kraft i, at I udholde de samme Lidelser, som ogsaa vi lide; og vort Haab om eder er fast,
7 ยทิ วา วยํ สานฺตฺวนำ ลภามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต ตามปิ ลภามเหฯ ยโต ยูยํ ยาทฺฤคฺ ทุ: ขานำ ภาคิโน'ภวต ตาทฺฤกฺ สานฺตฺวนายา อปิ ภาคิโน ภวิษฺยเถติ วยํ ชานีม: ฯ
efterdi vi vide, at ligesom I ere delagtige i Lidelserne, saaledes ere I det ogsaa i Trøsten.
8 เห ภฺราตร: , อาศิยาเทเศ ย: เกฺลโศ'สฺมานฺ อากฺรามฺยตฺ ตํ ยูยํ ยทฺ อนวคตาสฺติษฺฐต ตนฺมยา ภทฺรํ น มนฺยเตฯ เตนาติศกฺติเกฺลเศน วยมตีว ปีฑิตาสฺตสฺมาตฺ ชีวนรกฺษเณ นิรุปายา ชาตาศฺจ,
Thi vi ville ikke, Brødre! at I skulle være uvidende om den Trængsel, som kom over os i Asien, at vi bleve overvættes besværede, over Evne, saa at vi endog mistvivlede om Livet.
9 อโต วยํ เสฺวษุ น วิศฺวสฺย มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถาปยิตรีศฺวเร ยทฺ วิศฺวาสํ กุรฺมฺมสฺตทรฺถมฺ อสฺมาภิ: ปฺราณทณฺโฑ โภกฺตวฺย อิติ สฺวมนสิ นิศฺจิตํฯ
Ja, selv have vi hos os selv faaet det Svar: „Døden‟, for at vi ikke skulde forlade os paa os selv, men paa Gud, som oprejser de døde,
10 เอตาทฺฤศภยงฺกราตฺ มฺฤโตฺย โรฺย 'สฺมานฺ อตฺรายเตทานีมปิ ตฺรายเต ส อิต: ปรมปฺยสฺมานฺ ตฺราสฺยเต 'สฺมากมฺ เอตาทฺฤศี ปฺรตฺยาศา วิทฺยเตฯ
han, som friede os ud af saa stor en Dødsfare og vil fri os, til hvem vi have sat vort Haab, at han ogsaa fremdeles vil fri os,
11 เอตทรฺถมสฺมตฺกฺฤเต ปฺรารฺถนยา วยํ ยุษฺมาภิรุปกรฺตฺตวฺยาสฺตถา กฺฤเต พหุภิ รฺยาจิโต โย'นุคฺรโห'สฺมาสุ วรฺตฺติษฺยเต ตตฺกฺฤเต พหุภิรีศฺวรสฺย ธนฺยวาโท'ปิ การิษฺยเตฯ
idet ogsaa I komme os til Hjælp med Bøn for os, for at der fra mange Munde maa blive rigeligt takket for os, for den Naade, som er bevist os.
12 อปรญฺจ สํสารมเธฺย วิเศษโต ยุษฺมนฺมเธฺย วยํ สำสาริกฺยา ธิยา นหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺยานุคฺรเหณากุฏิลตามฺ อีศฺวรียสารลฺยญฺจาจริตวนฺโต'ตฺราสฺมากํ มโน ยตฺ ปฺรมาณํ ททาติ เตน วยํ ศฺลาฆามเหฯ
Thi dette er vor Ros, vor Samvittigheds Vidnesbyrd, at i Guds Hellighed og Renhed, ikke i kødelig Visdom, men i Guds Naade have vi færdedes i Verden, men mest hos eder.
13 ยุษฺมาภิ รฺยทฺ ยตฺ ปฐฺยเต คฺฤหฺยเต จ ตทนฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมภฺยมฺ อสฺมาภิ รฺน ลิขฺยเต ตจฺจานฺตํ ยาวทฺ ยุษฺมาภิ รฺคฺรหีษฺยต อิตฺยสฺมากมฺ อาศาฯ
Thi vi skrive eder ikke andet til end det, som I læse eller ogsaa erkende; men jeg haaber, at I indtil Enden skulle erkende,
14 ยูยมิต: ปูรฺวฺวมปฺยสฺมานฺ อํศโต คฺฤหีตวนฺต: , ยต: ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ทิเน ยทฺวทฺ ยุษฺมาสฺวสฺมากํ ศฺลาฆา ตทฺวทฺ อสฺมาสุ ยุษฺมากมปิ ศฺลาฆา ภวิษฺยติฯ
ligesom I ogsaa til Dels have erkendt om os, at vi ere eders Ros, ligesom I ere vor, paa den Herres Jesu Dag.
15 อปรํ ยูยํ ยทฺ ทฺวิตียํ วรํ ลภเธฺว ตทรฺถมิต: ปูรฺวฺวํ ตยา ปฺรตฺยาศยา ยุษฺมตฺสมีปํ คมิษฺยามิ
Og i Tillid hertil havde jeg i Sinde at komme først til eder, for at I skulde faa Naade to Gange,
16 ยุษฺมทฺเทเศน มากิทนิยาเทศํ วฺรชิตฺวา ปุนสฺตสฺมาตฺ มากิทนิยาเทศาตฺ ยุษฺมตฺสมีปมฺ เอตฺย ยุษฺมาภิ รฺยิหูทาเทศํ เปฺรษยิเษฺย เจติ มม วาญฺฉาสีตฺฯ
og om ad eder at drage til Makedonien og atter fra Makedonien at komme til eder og blive befordret videre af eder til Judæa.
17 เอตาทฺฤศี มนฺตฺรณา มยา กึ จาญฺจเลฺยน กฺฤตา? ยทฺ ยทฺ อหํ มนฺตฺรเย ตตฺ กึ วิษยิโลกอิว มนฺตฺรยาณ อาเทา สฺวีกฺฤตฺย ปศฺจาทฺ อสฺวีกุรฺเวฺว?
Naar jeg nu havde dette i Sinde, mon jeg da saa handlede i Letsindighed? Eller hvad jeg beslutter, beslutter jeg det efter Kødet, for at der hos mig skal være Ja, Ja og Nej, Nej?
18 ยุษฺมานฺ ปฺรติ มยา กถิตานิ วากฺยานฺยเคฺร สฺวีกฺฤตานิ เศเษ'สฺวีกฺฤตานิ นาภวนฺ เอเตเนศฺวรสฺย วิศฺวสฺตตา ปฺรกาศเตฯ
Saa sandt Gud er trofast, er vor Tale til eder ikke Ja og Nej.
19 มยา สิลฺวาเนน ติมถินา เจศฺวรสฺย ปุโตฺร โย ยีศุขฺรีษฺโฏ ยุษฺมนฺมเธฺย โฆษิต: ส เตน สฺวีกฺฤต: ปุนรสฺวีกฺฤตศฺจ ตนฺนหิ กินฺตุ ส ตสฺย สฺวีการสฺวรูเปอวฯ
Thi Guds Søn, Kristus Jesus, som blev prædiket iblandt eder ved os, ved mig og Silvanus og Timotheus, han blev ikke Ja og Nej, men Ja er vorden i ham.
20 อีศฺวรสฺย มหิมา ยทฺ อสฺมาภิ: ปฺรกาเศต ตทรฺถมฺ อีศฺวเรณ ยทฺ ยตฺ ปฺรติชฺญาตํ ตตฺสรฺวฺวํ ขฺรีษฺเฏน สฺวีกฺฤตํ สตฺยีภูตญฺจฯ
Thi saa mange som Guds Forjættelser ere, i ham have de deres Ja; derfor faa de ogsaa ved ham deres Amen, Gud til Ære ved os.
21 ยุษฺมานฺ อสฺมำศฺจาภิษิจฺย ย: ขฺรีษฺเฏ สฺถาสฺนูนฺ กโรติ ส อีศฺวร เอวฯ
Men den, som holder os med eder fast til Kristus og salvede os, er Gud,
22 ส จาสฺมานฺ มุทฺรางฺกิตานฺ อการฺษีตฺ สตฺยางฺการสฺย ปณขรูปมฺ อาตฺมานํ อสฺมากมฺ อนฺต: กรเณษุ นิรกฺษิปจฺจฯ
som ogsaa beseglede os og gav os Aandens Pant i vore Hjerter.
23 อปรํ ยุษฺมาสุ กรุณำ กุรฺวฺวนฺ อหมฺ เอตาวตฺกาลํ ยาวตฺ กรินฺถนครํ น คตวานฺ อิติ สตฺยเมตสฺมินฺ อีศฺวรํ สากฺษิณํ กฺฤตฺวา มยา สฺวปฺราณานำ ศปถ: กฺริยเตฯ
Men jeg kalder Gud til Vidne over min Sjæl paa, at det var for at skaane eder, at jeg ikke igen kom til Korinth.
24 วยํ ยุษฺมากํ วิศฺวาสสฺย นิยนฺตาโร น ภวาม: กินฺตุ ยุษฺมากมฺ อานนฺทสฺย สหายา ภวาม: , ยสฺมาทฺ วิศฺวาเส ยุษฺมากํ สฺถิติ รฺภวติฯ
Ikke at vi ere Herrer over eders Tro, men vi ere Medarbejdere paa eders Glæde; thi i Troen staa I.
