மதி²: 27
1 ப்ரபா⁴தே ஜாதே ப்ரதா⁴நயாஜகலோகப்ராசீநா யீஸு²ம்’ ஹந்தும்’ தத்ப்ரதிகூலம்’ மந்த்ரயித்வா
Als es aber Morgen geworden war, hielten alle Hohenpriester und die Ältesten des Volkes einen Rat wider Jesus, um ihn zum Tode zu bringen.
2 தம்’ ப³த்³வ்வா நீத்வா பந்தீயபீலாதாக்²யாதி⁴பே ஸமர்பயாமாஸு: |
Und sie banden ihn, führten ihn ab und überantworteten ihn dem Landpfleger Pontius Pilatus.
3 ததோ யீஸோ²: பரகரேவ்வர்பயிதா யிஹூதா³ஸ்தத்ப்ராணாத³ண்டா³ஜ்ஞாம்’ விதி³த்வா ஸந்தப்தமநா: ப்ரதா⁴நயாஜகலோகப்ராசீநாநாம்’ ஸமக்ஷம்’ தாஸ்த்ரீம்’ஸ²ந்முத்³ரா: ப்ரதிதா³யாவாதீ³த்,
Als nun Judas, der ihn verraten hatte, sah, daß er verurteilt war, reute es ihn; und er brachte die dreißig Silberlinge den Hohenpriestern und den Ältesten zurück
4 ஏதந்நிராகோ³நரப்ராணபரகரார்பணாத் கலுஷம்’ க்ரு’தவாநஹம்’| ததா³ த உதி³தவந்த: , தேநாஸ்மாகம்’ கிம்’? த்வயா தத்³ பு³த்⁴யதாம்|
und sprach: Ich habe gesündigt, daß ich unschuldiges Blut verraten habe! Sie aber sprachen: Was geht das uns an? Da siehe du zu!
5 ததோ யிஹூதா³ மந்தி³ரமத்⁴யே தா முத்³ரா நிக்ஷிப்ய ப்ரஸ்தி²தவாந் இத்வா ச ஸ்வயமாத்மாநமுத்³ப³ப³ந்த⁴|
Da warf er die Silberlinge in den Tempel und machte sich davon, ging hin und erhängte sich.
6 பஸ்²சாத் ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்தா முத்³ரா ஆதா³ய கதி²தவந்த: , ஏதா முத்³ரா: ஸோ²ணிதமூல்யம்’ தஸ்மாத்³ பா⁴ண்டா³கா³ரே ந நிதா⁴தவ்யா: |
Die Hohenpriester aber nahmen die Silberlinge und sprachen: Wir dürfen sie nicht in den Gotteskasten legen, weil es Blutgeld ist.
7 அநந்தரம்’ தே மந்த்ரயித்வா விதே³ஸி²நாம்’ ஸ்²மஸா²நஸ்தா²நாய தாபி⁴: குலாலஸ்ய க்ஷேத்ரமக்ரீணந்|
Nachdem sie aber Rat gehalten, kauften sie dafür den Acker des Töpfers, als Begräbnisstätte für die Fremdlinge.
8 அதோ(அ)த்³யாபி தத்ஸ்தா²நம்’ ரக்தக்ஷேத்ரம்’ வத³ந்தி|
Daher wird jener Acker Blutacker genannt bis auf den heutigen Tag.
9 இத்த²ம்’ ஸதி இஸ்ராயேலீயஸந்தாநை ர்யஸ்ய மூல்யம்’ நிருபிதம்’, தஸ்ய த்ரிம்’ஸ²ந்முத்³ராமாநம்’ மூல்யம்’
Da wurde erfüllt, was durch den Propheten Jeremia gesagt ist, welcher spricht: «Und sie nahmen die dreißig Silberlinge, den Wert des Geschätzten, den sie geschätzt hatten, von den Kindern Israel
10 மாம்’ ப்ரதி பரமேஸ்²வரஸ்யாதே³ஸா²த் தேப்⁴ய ஆதீ³யத, தேந ச குலாலஸ்ய க்ஷேத்ரம்’ க்ரீதமிதி யத்³வசநம்’ யிரிமியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தம்’ தத் ததா³ஸித்⁴யத்|
und gaben sie für den Acker des Töpfers, wie der Herr mir befohlen hatte.»
11 அநந்தரம்’ யீஸௌ² தத³தி⁴பதே: ஸம்முக² உபதிஷ்ட²தி ஸ தம்’ பப்ரச்ச², த்வம்’ கிம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜா? ததா³ யீஸு²ஸ்தமவத³த், த்வம்’ ஸத்யமுக்தவாந்|
Jesus aber stand vor dem Landpfleger; und der Landpfleger fragte ihn und sprach: Bist du der König der Juden? Jesus sprach zu ihm: Du sagst es!
12 கிந்து ப்ரதா⁴நயாஜகப்ராசீநைரபி⁴யுக்தேந தேந கிமபி ந ப்ரத்யவாதி³|
Und als er von den Hohenpriestern und Ältesten verklagt wurde, antwortete er nichts.
13 தத: பீலாதேந ஸ உதி³த: , இமே த்வத்ப்ரதிகூலத: கதி கதி ஸாக்ஷ்யம்’ த³த³தி, தத் த்வம்’ ந ஸ்²ரு’ணோஷி?
Da sprach Pilatus zu ihm: Hörst du nicht, wie vieles sie wider dich zeugen?
14 ததா²பி ஸ தேஷாமேகஸ்யாபி வசஸ உத்தரம்’ நோதி³தவாந்; தேந ஸோ(அ)தி⁴பதி ர்மஹாசித்ரம்’ விதா³மாஸ|
Und er antwortete ihm auch nicht auf ein einziges Wort, so daß der Landpfleger sich sehr verwunderte.
15 அந்யச்ச தந்மஹகாலே(அ)தி⁴பதேரேதாத்³ரு’ஸீ² ராதிராஸீத், ப்ரஜா யம்’ கஞ்சந ப³ந்தி⁴நம்’ யாசந்தே, தமேவ ஸ மோசயதீதி|
Aber auf das Fest pflegte der Landpfleger dem Volke einen Gefangenen freizugeben, welchen sie wollten.
16 ததா³நீம்’ ப³ரப்³பா³நாமா கஸ்²சித் க்²யாதப³ந்த்⁴யாஸீத்|
Sie hatten aber damals einen berüchtigten Gefangenen namens Barabbas.
17 தத: பீலாதஸ்தத்ர மிலிதாந் லோகாந் அப்ரு’ச்ச²த், ஏஷ ப³ரப்³பா³ ப³ந்தீ⁴ க்²ரீஷ்டவிக்²யாதோ யீஸு²ஸ்²சைதயோ: கம்’ மோசயிஷ்யாமி? யுஷ்மாகம்’ கிமீப்ஸிதம்’?
Als sie nun versammelt waren, sprach Pilatus zu ihnen: Welchen wollt ihr, daß ich euch freilasse, Barabbas oder Jesus, den man Christus nennt?
18 தைரீர்ஷ்யயா ஸ ஸமர்பித இதி ஸ ஜ்ஞாதவாந்|
Denn er wußte, daß sie ihn aus Neid überantwortet hatten.
19 அபரம்’ விசாராஸநோபவேஸ²நகாலே பீலாதஸ்ய பத்நீ ப்⁴ரு’த்யம்’ ப்ரஹித்ய தஸ்மை கத²யாமாஸ, தம்’ தா⁴ர்ம்மிகமநுஜம்’ ப்ரதி த்வயா கிமபி ந கர்த்தவ்யம்’; யஸ்மாத் தத்க்ரு’தே(அ)த்³யாஹம்’ ஸ்வப்நே ப்ரபூ⁴தகஷ்டமலபே⁴|
Als er aber auf dem Richterstuhl saß, sandte sein Weib zu ihm und ließ ihm sagen: Habe du nichts zu schaffen mit diesem Gerechten; denn ich habe heute im Traume seinetwegen viel gelitten!
20 அநந்தரம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகப்ராசீநா ப³ரப்³பா³ம்’ யாசித்வாதா³தும்’ யீஸு²ஞ்ச ஹந்தும்’ ஸகலலோகாந் ப்ராவர்த்தயந்|
Aber die Hohenpriester und die Ältesten beredeten die Volksmenge, den Barabbas zu erbitten, Jesus aber umbringen zu lassen.
21 ததோ(அ)தி⁴பதிஸ்தாந் ப்ரு’ஷ்டவாந், ஏதயோ: கமஹம்’ மோசயிஷ்யாமி? யுஷ்மாகம்’ கேச்சா²? தே ப்ரோசு ர்ப³ரப்³பா³ம்’|
Der Landpfleger aber antwortete und sprach zu ihnen: Welchen von diesen beiden wollt ihr, daß ich euch frei lasse? Sie sprachen: Den Barabbas!
22 ததா³ பீலாத: பப்ரச்ச², தர்ஹி யம்’ க்²ரீஷ்டம்’ வத³ந்தி, தம்’ யீஸு²ம்’ கிம்’ கரிஷ்யாமி? ஸர்வ்வே கத²யாமாஸு: , ஸ க்ருஸே²ந வித்⁴யதாம்’|
Pilatus spricht zu ihnen: Was soll ich denn mit Jesus tun, den man Christus nennt? Sie sprachen alle zu ihm: Kreuzige ihn!
23 ததோ(அ)தி⁴பதிரவாதீ³த், குத: ? கிம்’ தேநாபராத்³த⁴ம்’? கிந்து தே புநருசை ர்ஜக³து³: , ஸ க்ருஸே²ந வித்⁴யதாம்’|
Da sagte der Landpfleger: Was hat er denn Böses getan? Sie aber schrieen noch viel mehr und sprachen: Kreuzige ihn!
24 ததா³ நிஜவாக்யமக்³ராஹ்யமபூ⁴த், கலஹஸ்²சாப்யபூ⁴த், பீலாத இதி விலோக்ய லோகாநாம்’ ஸமக்ஷம்’ தோயமாதா³ய கரௌ ப்ரக்ஷால்யாவோசத், ஏதஸ்ய தா⁴ர்ம்மிகமநுஷ்யஸ்ய ஸோ²ணிதபாதே நிர்தோ³ஷோ(அ)ஹம்’, யுஷ்மாபி⁴ரேவ தத்³ பு³த்⁴யதாம்’|
Als nun Pilatus sah, daß er nichts ausrichtete, sondern daß vielmehr ein Aufruhr entstand, nahm er Wasser und wusch sich vor dem Volk die Hände und sprach: Ich bin unschuldig an dem Blut dieses Gerechten; sehet ihr zu!
25 ததா³ ஸர்வ்வா: ப்ரஜா: ப்ரத்யவோசந், தஸ்ய ஸோ²ணிதபாதாபராதோ⁴(அ)ஸ்மாகம் அஸ்மத்ஸந்தாநாநாஞ்சோபரி ப⁴வது|
Und alles Volk antwortete und sprach: Sein Blut komme über uns und über unsere Kinder!
26 தத: ஸ தேஷாம்’ ஸமீபே ப³ரப்³பா³ம்’ மோசயாமாஸ யீஸு²ந்து கஷாபி⁴ராஹத்ய க்ருஸே²ந வேதி⁴தும்’ ஸமர்பயாமாஸ|
Da gab er ihnen den Barabbas los; Jesus aber ließ er geißeln und übergab ihn zur Kreuzigung.
27 அநந்தரம் அதி⁴பதே: ஸேநா அதி⁴பதே ர்க்³ரு’ஹம்’ யீஸு²மாநீய தஸ்ய ஸமீபே ஸேநாஸமூஹம்’ ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
Da nahmen die Kriegsknechte des Landpflegers Jesus in das Amthaus und versammelten die ganze Rotte um ihn.
28 ததஸ்தே தஸ்ய வஸநம்’ மோசயித்வா க்ரு’ஷ்ணலோஹிதவர்ணவஸநம்’ பரிதா⁴பயாமாஸு:
Und sie zogen ihn aus und legten ihm einen Purpurmantel um
29 கண்டகாநாம்’ முகுடம்’ நிர்ம்மாய தச்சி²ரஸி த³து³: , தஸ்ய த³க்ஷிணகரே வேத்ரமேகம்’ த³த்த்வா தஸ்ய ஸம்முகே² ஜாநூநி பாதயித்வா, ஹே யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜந், துப்⁴யம்’ நம இத்யுக்த்வா தம்’ திரஸ்²சக்ரு: ,
und flochten eine Krone von Dornen, setzten sie auf sein Haupt, gaben ihm ein Rohr in die rechte Hand und beugten vor ihm die Knie, verspotteten ihn und sprachen: Sei gegrüßt, König der Juden!
30 ததஸ்தஸ்ய கா³த்ரே நிஷ்டீ²வம்’ த³த்வா தேந வேத்ரேண ஸி²ர ஆஜக்⁴நு: |
Dann spieen sie ihn an und nahmen das Rohr und schlugen ihn auf das Haupt.
31 இத்த²ம்’ தம்’ திரஸ்க்ரு’த்ய தத்³ வஸநம்’ மோசயித்வா புநர்நிஜவஸநம்’ பரிதா⁴பயாஞ்சக்ரு: , தம்’ க்ருஸே²ந வேதி⁴தும்’ நீதவந்த: |
Und nachdem sie ihn verspottet hatten, zogen sie ihm den Mantel aus und legten ihm seine Kleider an, und dann führten sie ihn hin, um ihn zu kreuzigen.
32 பஸ்²சாத்தே ப³ஹிர்பூ⁴ய குரீணீயம்’ ஸி²மோந்நாமகமேகம்’ விலோக்ய க்ருஸ²ம்’ வோடு⁴ம்’ தமாத³தி³ரே|
Als sie aber hinauszogen, fanden sie einen Mann von Kyrene, namens Simon; den zwangen sie, ihm das Kreuz zu tragen.
33 அநந்தரம்’ கு³ல்க³ல்தாம் அர்தா²த் ஸி²ரஸ்கபாலநாமகஸ்தா²நமு பஸ்தா²ய தே யீஸ²வே பித்தமிஸ்²ரிதாம்லரஸம்’ பாதும்’ த³து³: ,
Und als sie an den Ort kamen, den man Golgatha nennt, das heißt Schädelstätte,
34 கிந்து ஸ தமாஸ்வாத்³ய ந பபௌ|
gaben sie ihm Wein mit Galle vermischt zu trinken; und als er es gekostet hatte, wollte er nicht trinken.
35 ததா³நீம்’ தே தம்’ க்ருஸே²ந ஸம்’வித்⁴ய தஸ்ய வஸநாநி கு³டிகாபாதேந விப⁴ஜ்ய ஜக்³ரு’ஹு: , தஸ்மாத், விப⁴ஜந்தே(அ)த⁴ரீயம்’ மே தே மநுஷ்யா: பரஸ்பரம்’| மது³த்தரீயவஸ்த்ரார்த²ம்’ கு³டிகாம்’ பாதயந்தி ச|| யதே³தத்³வசநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ருக்தமாஸீத், ததா³ தத்³ அஸித்⁴யத்,
Nachdem sie ihn nun gekreuzigt hatten, teilten sie seine Kleider unter sich und warfen das Los, auf daß erfüllt würde, was durch den Propheten gesagt ist: «Sie haben meine Kleider unter sich geteilt, und über mein Gewand haben sie das Los geworfen.»
36 பஸ்²சாத் தே தத்ரோபவிஸ்²ய தத்³ரக்ஷணகர்வ்வணி நியுக்தாஸ்தஸ்து²: |
Und sie saßen daselbst und hüteten ihn.
37 அபரம் ஏஷ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜா யீஸு²ரித்யபவாத³லிபிபத்ரம்’ தச்சி²ரஸ ஊர்த்³வ்வே யோஜயாமாஸு: |
Und sie befestigten über seinem Haupte die Inschrift seiner Schuld: Dies ist Jesus, der König der Juden.
38 ததஸ்தஸ்ய வாமே த³க்ஷிணே ச த்³வௌ சைரௌ தேந ஸாகம்’ க்ருஸே²ந விவிது⁴: |
Dann wurden mit ihm zwei Räuber gekreuzigt, einer zur Rechten, der andere zur Linken.
39 ததா³ பாந்தா² நிஜஸி²ரோ லாட³யித்வா தம்’ நிந்த³ந்தோ ஜக³து³: ,
Die aber vorübergingen, lästerten ihn, schüttelten die Köpfe
40 ஹே ஈஸ்²வரமந்தி³ரப⁴ஞ்ஜக தி³நத்ரயே தந்நிர்ம்மாத: ஸ்வம்’ ரக்ஷ, சேத்த்வமீஸ்²வரஸுதஸ்தர்ஹி க்ருஸா²த³வரோஹ|
und sprachen: Der du den Tempel zerstörst und in drei Tagen aufbaust, hilf dir selbst! Bist du Gottes Sohn, so steig vom Kreuze herab!
41 ப்ரதா⁴நயாஜகாத்⁴யாபகப்ராசீநாஸ்²ச ததா² திரஸ்க்ரு’த்ய ஜக³து³: ,
Gleicherweise spotteten auch die Hohenpriester samt den Schriftgelehrten und Ältesten und sprachen:
42 ஸோ(அ)ந்யஜநாநாவத், கிந்து ஸ்வமவிதும்’ ந ஸ²க்நோதி| யதீ³ஸ்ராயேலோ ராஜா ப⁴வேத், தர்ஹீதா³நீமேவ க்ருஸா²த³வரோஹது, தேந தம்’ வயம்’ ப்ரத்யேஷ்யாம: |
Andere hat er gerettet, sich selbst kann er nicht retten. Ist er der König Israels, so steige er nun vom Kreuz herab, so wollen wir ihm glauben!
43 ஸ ஈஸ்²வரே ப்ரத்யாஸா²மகரோத், யதீ³ஸ்²வரஸ்தஸ்மிந் ஸந்துஷ்டஸ்தர்ஹீதா³நீமேவ தமவேத், யத: ஸ உக்தவாந் அஹமீஸ்²வரஸுத: |
Er hat auf Gott vertraut, der befreie ihn jetzt, wenn er Lust an ihm hat; denn er hat ja gesagt: Ich bin Gottes Sohn!
44 யௌ ஸ்தேநௌ ஸாகம்’ தேந க்ருஸே²ந வித்³தௌ⁴ தௌ தத்³வதே³வ தம்’ நிநிந்த³து: |
Desgleichen schmähten ihn auch die Mörder, die mit ihm gekreuzigt waren.
45 ததா³ த்³விதீயயாமாத் த்ரு’தீயயாமம்’ யாவத் ஸர்வ்வதே³ஸே² தமிரம்’ ப³பூ⁴வ,
Aber von der sechsten Stunde an kam eine Finsternis über das ganze Land bis zur neunten Stunde.
46 த்ரு’தீயயாமே "ஏலீ ஏலீ லாமா ஸி²வக்தநீ", அர்தா²த் மதீ³ஸ்²வர மதீ³ஸ்²வர குதோ மாமத்யாக்ஷீ: ? யீஸு²ருச்சைரிதி ஜகா³த³|
Und um die neunte Stunde rief Jesus mit lauter Stimme: Eli, Eli, lama sabachthani! das heißt: Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen?
47 ததா³ தத்ர ஸ்தி²தா: கேசித் தத் ஸ்²ருத்வா ப³பா⁴ஷிரே, அயம் ஏலியமாஹூயதி|
Etliche der Anwesenden, als sie es hörten, sprachen nun: Der ruft den Elia!
48 தேஷாம்’ மத்⁴யாத்³ ஏக: ஸீ²க்⁴ரம்’ க³த்வா ஸ்பஞ்ஜம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தத்ராம்லரஸம்’ த³த்த்வா நலேந பாதும்’ தஸ்மை த³தௌ³|
Und alsbald lief einer von ihnen, nahm einen Schwamm, füllte ihn mit Essig, steckte ihn auf ein Rohr und gab ihm zu trinken.
49 இதரே(அ)கத²யந் திஷ்ட²த, தம்’ ரக்ஷிதும் ஏலிய ஆயாதி நவேதி பஸ்²யாம: |
Die Übrigen aber sprachen: Halt, laßt uns sehen, ob Elia kommt, um ihn zu retten!
50 யீஸு²: புநருசைராஹூய ப்ராணாந் ஜஹௌ|
Jesus aber schrie abermals mit lauter Stimme und gab den Geist auf.
51 ததோ மந்தி³ரஸ்ய விச்சே²த³வஸநம் ஊர்த்³வ்வாத³தோ⁴ யாவத் சி²த்³யமாநம்’ த்³விதா⁴ப⁴வத்,
Und siehe, der Vorhang im Tempel riß entzwei von oben bis unten, und die Erde erbebte, und die Felsen spalteten sich.
52 பூ⁴மிஸ்²சகம்பே பூ⁴த⁴ரோவ்யதீ³ர்ய்யத ச| ஸ்²மஸா²நே முக்தே பூ⁴ரிபுண்யவதாம்’ ஸுப்ததே³ஹா உத³திஷ்ட²ந்,
Und die Gräber öffneten sich, und viele Leiber der entschlafenen Heiligen standen auf
53 ஸ்²மஸா²நாத்³ வஹிர்பூ⁴ய தது³த்தா²நாத் பரம்’ புண்யபுரம்’ க³த்வா ப³ஹுஜநாந் த³ர்ஸ²யாமாஸு: |
und gingen aus den Gräbern hervor nach seiner Auferstehung und kamen in die heilige Stadt und erschienen vielen.
54 யீஸு²ரக்ஷணாய நியுக்த: ஸ²தஸேநாபதிஸ்தத்ஸங்கி³நஸ்²ச தாத்³ரு’ஸீ²ம்’ பூ⁴கம்பாதி³க⁴டநாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா பீ⁴தா அவத³ந், ஏஷ ஈஸ்²வரபுத்ரோ ப⁴வதி|
Als aber der Hauptmann und die, welche mit ihm Jesus bewachten, das Erdbeben sahen und was da geschah, fürchteten sie sich sehr und sprachen: Wahrhaftig, dieser war Gottes Sohn!
55 யா ப³ஹுயோஷிதோ யீஸு²ம்’ ஸேவமாநா கா³லீலஸ்தத்பஸ்²சாதா³க³தாஸ்தாஸாம்’ மத்⁴யே
Es waren aber daselbst viele Frauen, die von ferne zusahen, welche Jesus von Galiläa her gefolgt waren und ihm gedient hatten;
56 மக்³த³லீநீ மரியம் யாகூப்³யோஸ்²யோ ர்மாதா யா மரியம் ஸிப³தி³யபுத்ரயோ ர்மாதா ச யோஷித ஏதா தூ³ரே திஷ்ட²ந்த்யோ த³த்³ரு’ஸு²: |
unter ihnen waren Maria Magdalena, und Maria, die Mutter des Jakobus und Joses, und die Mutter der Söhne des Zebedäus.
57 ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸத்யம் அரிமதி²யாநக³ரஸ்ய யூஷப்²நாமா த⁴நீ மநுஜோ யீஸோ²: ஸி²ஷ்யத்வாத்
Als es nun Abend wurde, kam ein reicher Mann von Arimathia, namens Joseph, der auch ein Jünger Jesu geworden war.
58 பீலாதஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா யீஸோ²: காயம்’ யயாசே, தேந பீலாத: காயம்’ தா³தும் ஆதி³தே³ஸ²|
Dieser ging zu Pilatus und bat um den Leib Jesu. Da befahl Pilatus, daß er ihm gegeben werde.
59 யூஷப்² தத்காயம்’ நீத்வா ஸு²சிவஸ்த்ரேணாச்சா²த்³ய
Und Joseph nahm den Leichnam, wickelte ihn in reine Leinwand
60 ஸ்வார்த²ம்’ ஸை²லே யத் ஸ்²மஸா²நம்’ சகா²ந, தந்மத்⁴யே தத்காயம்’ நிதா⁴ய தஸ்ய த்³வாரி வ்ரு’ஹத்பாஷாணம்’ த³தௌ³|
und legte ihn in seine neue Gruft, welche er im Felsen hatte aushauen lassen; und er wälzte einen großen Stein vor die Tür der Gruft und ging davon.
61 கிந்து மக்³த³லீநீ மரியம் அந்யமரியம் ஏதே ஸ்த்ரியௌ தத்ர ஸ்²மஸா²நஸம்முக² உபவிவிஸ²து: |
Es waren aber daselbst Maria Magdalena und die andere Maria, die saßen dem Grabe gegenüber.
62 தத³நந்தரம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்யாயோஜநதி³நாத் பரே(அ)ஹநி ப்ரதா⁴நயாஜகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச மிலித்வா பீலாதமுபாக³த்யாகத²யந்,
Am andern Tage nun, welcher auf den Rüsttag folgt, versammelten sich die Hohenpriester und die Pharisäer bei Pilatus
63 ஹே மஹேச்ச² ஸ ப்ரதாரகோ ஜீவந அகத²யத், தி³நத்ரயாத் பரம்’ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²ஸ்யாமி தத்³வாக்யம்’ ஸ்மராமோ வயம்’;
und sprachen: Herr, wir erinnern uns, daß dieser Verführer sprach, als er noch lebte: Nach drei Tagen werde ich auferstehen.
64 தஸ்மாத் த்ரு’தீயதி³நம்’ யாவத் தத் ஸ்²மஸா²நம்’ ரக்ஷிதுமாதி³ஸ²து, நோசேத் தச்சி²ஷ்யா யாமிந்யாமாக³த்ய தம்’ ஹ்ரு’த்வா லோகாந் வதி³ஷ்யந்தி, ஸ ஸ்²மஸா²நாது³த³திஷ்ட²த், ததா² ஸதி ப்ரத²மப்⁴ராந்தே: ஸே²ஷீயப்⁴ராந்தி ர்மஹதீ ப⁴விஷ்யதி|
So befiehl nun, daß das Grab sicher bewacht werde bis zum dritten Tag, damit nicht etwa seine Jünger kommen, ihn stehlen und zum Volke sagen: Er ist von den Toten auferstanden, und der letzte Betrug ärger werde als der erste.
65 ததா³ பீலாத அவாதீ³த், யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே ரக்ஷிக³ண ஆஸ்தே, யூயம்’ க³த்வா யதா² ஸாத்⁴யம்’ ரக்ஷயத|
Pilatus sprach zu ihnen: Ihr sollt eine Wache haben! Gehet hin und bewacht es, so gut ihr könnt!
66 ததஸ்தே க³த்வா தத்³தூ³ரபாஷாணம்’ முத்³ராங்கிதம்’ க்ரு’த்வா ரக்ஷிக³ணம்’ நியோஜ்ய ஸ்²மஸா²நம்’ ரக்ஷயாமாஸு: |
Da gingen sie hin, versiegelten den Stein und bewachten das Grab mit der Wache.
