ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ 26
1 ਤਤ ਆਗ੍ਰਿੱਪਃ ਪੌਲਮ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍, ਨਿਜਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਤੁਭ੍ਯਮ੍ ਅਨੁਮਤਿ ਰ੍ਦੀਯਤੇ| ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੌਲਃ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਸ੍ਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਉੱਤਰਮ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍|
Agrippa aber sprach zu Paulus: es ist dir erlaubt, für dich zu reden. Da reckte Paulus die Hand aus und verantwortete sich:
2 ਹੇ ਆਗ੍ਰਿੱਪਰਾਜ ਯਤ੍ਕਾਰਣਾਦਹੰ ਯਿਹੂਦੀਯੈਰਪਵਾਦਿਤੋ (ਅ)ਭਵੰ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤਮ੍ ਅਦ੍ਯ ਭਵਤਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਨਿਵੇਦਯਿਤੁਮਨੁਮਤੋਹਮ੍ ਇਦੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਪਰਮੰ ਭਾਗ੍ਯੰ ਮਨ੍ਯੇ;
Es ist mir sehr lieb, König Agrippa, daß ich mich heute vor dir verantworten soll über alles, dessen ich von den Juden beschuldigt werde;
3 ਯਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯਾ ਯਾ ਰੀਤਿਃ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਿਚਾਰਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ੁ ਭਵਾਨ੍ ਵਿਜ੍ਞਤਮਃ; ਅਤਏਵ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ ਧੈਰ੍ੱਯਮਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਮਮ ਨਿਵੇਦਨੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|
allermeist weil du weißt alle Sitten und Fragen der Juden. Darum bitte ich dich, du wollest mich geduldig hören.
4 ਅਹੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਆ ਯੌਵਨਕਾਲਾਦ੍ ਯਦ੍ਰੂਪਮ੍ ਆਚਰਿਤਵਾਨ੍ ਤਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਦਨ੍ਤਿ|
Zwar mein Leben von Jugend auf, wie das von Anfang unter diesem Volk zu Jerusalem zugebracht ist, wissen alle Juden,
5 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯਃ ਸ਼ੁੱਧਤਮੰ ਯਤ੍ ਫਿਰੂਸ਼ੀਯਮਤੰ ਤਦਵਲਮ੍ਬੀ ਭੂਤ੍ਵਾਹੰ ਕਾਲੰ ਯਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਯੇ ਜਨਾ ਆ ਬਾਲ੍ਯਕਾਲਾਨ੍ ਮਾਂ ਜਾਨਾਨ੍ਤਿ ਤੇ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯਦਿ ਦਦਾਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ|
die mich von Anbeginn gekannt haben, wenn sie es wollten bezeugen. Denn ich bin ein Pharisäer gewesen, welches ist die strengste Sekte unseres Gottesdienstes.
6 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇ ਆਗ੍ਰਿੱਪਰਾਜ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਨਿਕਟੇ ਯਦ੍ ਅਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਹੇਤੋਰਹਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਵਿਚਾਰਸ੍ਥਾਨੇ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨੋਸ੍ਮਿ|
Und nun stehe ich und werde angeklagt über die Hoffnung auf die Verheißung, so geschehen ist von Gott zu unsern Vätern,
7 ਤਸ੍ਯਾਙ੍ਗੀਕਾਰਸ੍ਯ ਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵੰਸ਼ਾ ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਮਹਾਯਤ੍ਨਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸੇਵਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾ ਹੇਤੋਰਹੰ ਯਿਹੂਦੀਯੈਰਪਵਾਦਿਤੋ(ਅ)ਭਵਮ੍|
zu welcher hoffen die zwölf Geschlechter der Unsern zu kommen mit Gottesdienst emsig Tag und Nacht. Dieser Hoffnung halben werde ich, König Agrippa, von den Juden beschuldigt.
8 ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ(ਅ)ਸਮ੍ਭਵੰ ਕੁਤੋ ਭਵੇਤ੍?
Warum wird das für unglaublich bei euch geachtet, das Gott Tote auferweckt?
9 ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨੋ ਵਿਰੁੱਧੰ ਨਾਨਾਪ੍ਰਕਾਰਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾਚਰਣਮ੍ ਉਚਿਤਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਮਨਸਿ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ
Zwar meinte ich auch bei mir selbst, ich müßte viel zuwider tun dem Namen Jesu von Nazareth,
10 ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਨਗਰੇ ਤਦਕਰਵੰ ਫਲਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਸ੍ਯ ਨਿਕਟਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਬਹੂਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨ੍ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧਵਾਨ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਹਨਨਸਮਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧਾਂ ਨਿਜਾਂ ਸੰਮਤਿੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਾਨ੍|
wie ich denn auch zu Jerusalem getan habe, da ich viele Heilige in das Gefängnis verschloß, darüber ich Macht von den Hohenpriestern empfing; und wenn sie erwürgt wurden, half ich das Urteil sprechen.
11 ਵਾਰੰ ਵਾਰੰ ਭਜਨਭਵਨੇਸ਼਼ੁ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਦੱਤਵਾਨ੍ ਬਲਾਤ੍ ਤੰ ਧਰ੍ੰਮੰ ਨਿਨ੍ਦਯਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਮਹਾਕ੍ਰੋਧਾਦ੍ ਉਨ੍ਮੱਤਃ ਸਨ੍ ਵਿਦੇਸ਼ੀਯਨਗਰਾਣਿ ਯਾਵਤ੍ ਤਾਨ੍ ਤਾਡਿਤਵਾਨ੍|
Und durch alle Schulen peinigte ich sie oft und zwang sie zu lästern; und war überaus unsinnig auf sie, verfolgte sie auch bis in die fremden Städte.
12 ਇੱਥੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਤ੍ਰਞ੍ਚ ਲਬ੍ਧ੍ਵਾ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕ੍ਨਗਰੰ ਗਤਵਾਨ੍|
Über dem, da ich auch gen Damaskus reiste mit Macht und Befehl von den Hohenpriestern,
13 ਤਦਾਹੰ ਹੇ ਰਾਜਨ੍ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਮਧ੍ਯਾਹ੍ਨਕਾਲੇ ਮਮ ਮਦੀਯਸਙ੍ਗਿਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਚਤਸ੍ਰੁʼਸ਼਼ੁ ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਗਗਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨਾਂ ਭਾਸ੍ਕਰਤੋਪਿ ਤੇਜਸ੍ਵਤੀਂ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
sah ich mitten am Tage, o König, auf dem Wege ein Licht vom Himmel, heller denn der Sonne Glanz, das mich und die mit mir reisten, umleuchtete.
14 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਭੂਮੌ ਪਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸੁ ਹੇ ਸ਼ੌਲ ਹੈ ਸ਼ੌਲ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਤਾਡਯਸਿ? ਕਣ੍ਟਕਾਨਾਂ ਮੁਖੇ ਪਾਦਾਹਨਨੰ ਤਵ ਦੁਃਸਾਧ੍ਯਮ੍ ਇਬ੍ਰੀਯਭਾਸ਼਼ਯਾ ਗਦਿਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕਃ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਃ|
Da wir aber alle zur Erde niederfielen, hörte ich eine Stimme reden zu mir, die sprach auf hebräisch: Saul, Saul, was verfolgst du mich? Es wird dir schwer sein, wider den Stachel zu lecken.
15 ਤਦਾਹੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਕੋ ਭਵਾਨ੍? ਤਤਃ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਤ੍ਵੰ ਤਾਡਯਸਿ ਸੋਹੰ,
Ich aber sprach: HERR, wer bist du? Er sprach: Ich bin Jesus, den du verfolgst; aber stehe auf und tritt auf deine Füße.
16 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਤ੍ਵੰ ਯਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਇਤਃ ਪੁਨਞ੍ਚ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯਾਣਾਂ ਤ੍ਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੰ ਮਮ ਸੇਵਕਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਦਾਮ੍|
Denn dazu bin ich dir erschienen, daß ich dich ordne zum Diener und Zeugen des, das du gesehen hast und das ich dir noch will erscheinen lassen;
17 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਭਿੰਨਜਾਤੀਯੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਾਂ ਮਨੋਨੀਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਯਥਾ ਪਾਪਮੋਚਨੰ ਭਵਤਿ
und ich will dich erretten von dem Volk und von den Heiden, unter welche ich dich jetzt sende,
18 ਯਥਾ ਤੇ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਭਾਗੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਦਭਿਪ੍ਰਾਯੇਣ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਞਾਨਚਕ੍ਸ਼਼ੂੰਸ਼਼ਿ ਪ੍ਰਸੰਨਾਨਿ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਤਥਾਨ੍ਧਕਾਰਾਦ੍ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ਼ੈਤਾਨਾਧਿਕਾਰਾੱਚ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮਤੀਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
aufzutun ihre Augen, daß sie sich bekehren von der Finsternis zu dem Licht und von der Gewalt des Satans zu Gott, zu empfangen Vergebung der Sünden und das Erbe samt denen, die geheiligt werden durch den Glauben an mich.
19 ਹੇ ਆਗ੍ਰਿੱਪਰਾਜ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਪ੍ਰਤ੍ਯਾਦੇਸ਼ੰ ਅਗ੍ਰਾਹ੍ਯਮ੍ ਅਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਹੰ
Daher, König Agrippa, war ich der himmlischen Erscheinung nicht ungläubig,
20 ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਦੰਮੇਸ਼਼ਕ੍ਨਗਰੇ ਤਤੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੇ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਦੇਸ਼ੇਸ਼਼ੁ ਚ ਯੇਨ ਲੋਕਾ ਮਤਿੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਨ੍ਤੇ, ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨਯੋਗ੍ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਵਾਨ੍|
sondern verkündigte zuerst denen zu Damaskus und Jerusalem und in alle Gegend des jüdischen Landes und auch der Heiden, daß sie Buße täten und sich bekehrten zu Gott und täten rechtschaffene Werke der Buße.
21 ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਮਾਂ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾਃ|
Um deswillen haben mich die Juden im Tempel gegriffen und versuchten, mich zu töten.
22 ਤਥਾਪਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਯ ਨਿਜਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਞ੍ਚ ਸਮੀਪੇ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ
Aber durch Hilfe Gottes ist es mir gelungen und stehe ich bis auf diesen Tag und zeuge beiden, dem Kleinen und Großen, und sage nichts außer dem, was die Propheten gesagt haben, daß es geschehen sollte, und Mose:
23 ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਗਣੋ ਮੂਸਾਸ਼੍ਚ ਭਾਵਿਕਾਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਯਦਿਦੰ ਪ੍ਰਮਾਣਮ੍ ਅਦਦੁਰੇਤਦ੍ ਵਿਨਾਨ੍ਯਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਲਬ੍ਧ੍ਵਾ ਮਹਤਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਾਣਾਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦੱਤ੍ਵਾਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ|
daß Christus sollte leiden und der erste sein aus der Auferstehung von den Toten und verkündigen ein Licht dem Volk und den Heiden.
24 ਤਸ੍ਯਮਾਂ ਕਥਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਫੀਸ਼਼੍ਟ ਉੱਚੈਃ ਸ੍ਵਰੇਣ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪੌਲ ਤ੍ਵਮ੍ ਉਨ੍ਮੱਤੋਸਿ ਬਹੁਵਿਦ੍ਯਾਭ੍ਯਾਸੇਨ ਤ੍ਵੰ ਹਤਜ੍ਞਾਨੋ ਜਾਤਃ|
Da er aber solches zur Verantwortung gab, sprach Festus mit lauter Stimme: Paulus, du rasest! Die große Kunst macht dich rasend.
25 ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਮਹਾਮਹਿਮ ਫੀਸ਼਼੍ਟ ਨਾਹਮ੍ ਉਨ੍ਮੱਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਤ੍ਯੰ ਵਿਵੇਚਨੀਯਞ੍ਚ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤੌਮਿ|
Er aber sprach: Mein teurer Festus, ich rase nicht, sondern rede wahre und vernünftige Worte.
26 ਯਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਕ੍ਸ਼਼ੋਭਃ ਸਨ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮਿ ਸ ਰਾਜਾ ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜਾਨਾਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਕਿਮਪਿ ਗੁਪ੍ਤੰ ਨੇਤਿ ਮਯਾ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ ਯਤਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਜਨੇ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤੰ|
Denn der König weiß solches wohl, zu welchem ich freudig rede. Denn ich achte, ihm sei der keines verborgen; denn solches ist nicht im Winkel geschehen.
27 ਹੇ ਆਗ੍ਰਿੱਪਰਾਜ ਭਵਾਨ੍ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਗਣੋਕ੍ਤਾਨਿ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ? ਭਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ ਤਦਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|
Glaubst du, König Agrippa, den Propheten? Ich weiß, daß du glaubst.
28 ਤਤ ਆਗ੍ਰਿੱਪਃ ਪੌਲਮ੍ ਅਭਿਹਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਜਨਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਮਾਮਪਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੀਯੰ ਕਰੋਸ਼਼ਿ|
Agrippa aber sprach zu Paulus: Es fehlt nicht viel, du überredest mich, daß ich ein Christ würde.
29 ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਵਾਦੀਤ੍ ਭਵਾਨ੍ ਯੇ ਯੇ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਮਮ ਕਥਾਮ੍ ਅਦ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਬਨ੍ਧਨੰ ਵਿਨਾ ਸਰ੍ੱਵਥਾ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤ੍ਵਿਤੀਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ(ਅ)ਹਮ੍|
Paulus aber sprach: Ich wünschte vor Gott, es fehle nun an viel oder an wenig, daß nicht allein du, sondern alle, die mich heute hören, solche würden, wie ich bin, ausgenommen diese Bande.
30 ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਕਥਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਸ ਰਾਜਾ ਸੋ(ਅ)ਧਿਪਤਿ ਰ੍ਬਰ੍ਣੀਕੀ ਸਭਾਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉੱਥਾਯ
Und da er das gesagt, stand der König auf und der Landpfleger und Bernice und die die mit ihnen saßen,
31 ਗੋਪਨੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤ ਏਸ਼਼ ਜਨੋ ਬਨ੍ਧਨਾਰ੍ਹੰ ਪ੍ਰਾਣਹਨਨਾਰ੍ਹੰ ਵਾ ਕਿਮਪਿ ਕਰ੍ੰਮ ਨਾਕਰੋਤ੍|
und wichen beiseits, redeten miteinander und sprachen: Dieser Mensch hat nichts getan, das des Todes oder der Bande wert sei.
32 ਤਤ ਆਗ੍ਰਿੱਪਃ ਫੀਸ਼਼੍ਟਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਯਦ੍ਯੇਸ਼਼ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਵਿਚਾਰਿਤੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਮੁਕ੍ਤੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ੍|
Agrippa aber sprach zu Festus: Dieser Mensch hätte können losgegeben werden, wenn er sich nicht auf den Kaiser berufen hätte.
