ਰੋਮਿਣਃ 1
1 ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰਮਧਿ ਯੰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਭਿ ਰ੍ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍ ਤੰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰੁʼਥੱਕ੍ਰੁʼਤ ਆਹੂਤਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੇਵਕੋ ਯਃ ਪੌਲਃ
Paulus, ein Knecht Jesu Christi, berufen zum Apostel, ausgesondert, zu predigen das Evangelium Gottes,
2 ਸ ਰੋਮਾਨਗਰਸ੍ਥਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਪ੍ਰਿਯਾਨ੍ ਆਹੂਤਾਂਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
welches er zuvor verheißen hat durch seine Propheten in der heiligen Schrift,
3 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇਨ ਦਾਯੂਦੋ ਵੰਸ਼ੋਦ੍ਭਵਃ
von seinem Sohn, der geboren ist von dem Samen Davids nach dem Fleisch
4 ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇਨ ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭਾਵਵਾਨ੍ ਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਤਸ੍ਯੋੱਥਾਨੇਨ ਪ੍ਰਤਿਪੰਨੰ|
und kräftig erwiesen als ein Sohn Gottes nach dem Geist, der da heiligt, seit der Zeit, da er auferstanden ist von den Toten, Jesus Christus, unser HERR,
5 ਅਪਰੰ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੂਯਮਪ੍ਯਾਹੂਤਾਸ੍ਤੇ (ਅ)ਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਦੇਸ਼ਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਯਥਾ ਭਵਨ੍ਤਿ
durch welchen wir haben empfangen Gnade und Apostelamt, unter allen Heiden den Gehorsam des Glaubens aufzurichten unter seinem Namen,
6 ਤਦਭਿਪ੍ਰਾਯੇਣ ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਤ੍ਵਪਦਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
unter welchen ihr auch seid, die da berufen sind von Jesu Christo,
7 ਤਾਤੇਨਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਃ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਦੀਯੇਤਾਂ|
allen, die zu Rom sind, den Liebsten Gottes und berufenen Heiligen: Gnade sei mit euch und Friede von Gott, unserm Vater, und dem HERRN Jesus Christus!
8 ਪ੍ਰਥਮਤਃ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਜਗਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਤ੍ਵਾਦ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਮਿੱਤੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕਰੋਮਿ|
Aufs erste danke ich meinem Gott durch Jesum Christum euer aller halben, daß man von eurem Glauben in aller Welt sagt.
9 ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸਾਦਾਦ੍ ਬਹੁਕਾਲਾਤ੍ ਪਰੰ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਯਾਤੁੰ ਕਥਮਪਿ ਯਤ੍ ਸੁਯੋਗੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਮਿ, ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਨਾਮਾਨ੍ਯੁੱਚਾਰਯਨ੍ ਨਿਜਾਸੁ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਸੁ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਨਿਵੇਦਯਾਮਿ,
Denn Gott ist mein Zeuge, welchem ich diene in meinem Geist am Evangelium von seinem Sohn, daß ich ohne Unterlaß euer gedenke
10 ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਮਹੰ ਤਤ੍ਪੁਤ੍ਰੀਯਸੁਸੰਵਾਦਪ੍ਰਚਾਰਣੇਨ ਮਨਸਾ ਪਰਿਚਰਾਮਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਮ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
und allezeit in meinem Gebet flehe, ob sich's einmal zutragen wollte, daß ich zu euch käme durch Gottes Willen.
11 ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਮ ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਵਯਮ੍ ਉਭਯੇ ਯਥਾ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤਾ ਭਵਾਮ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍
Denn mich verlangt, euch zu sehen, auf daß ich euch mitteile etwas geistlicher Gabe, euch zu stärken;
12 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥੈਰ੍ੱਯਕਰਣਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ਪਰਮਾਰ੍ਥਦਾਨਦਾਨਾਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਦੀਯਾ ਵਾਞ੍ਛਾ|
das ist, daß ich samt euch getröstet würde durch euren und meinen Glauben, den wir untereinander haben.
13 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਯਥਾ ਫਲੰ ਭੁਞ੍ਜੇ ਤਦਭਿਪ੍ਰਾਯੇਣ ਮੁਹੁਰ੍ਮੁਹੁ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾਵਦ੍ ਅਦ੍ਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਗਮਨੇ ਮਮ ਵਿਘ੍ਨੋ ਜਾਤ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਅਜ੍ਞਾਤਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ ਤਦਹਮ੍ ਉਚਿਤੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯੇ|
Ich will euch aber nicht verhalten, liebe Brüder, daß ich mir oft habe vorgesetzt, zu euch zu kommen (bin aber verhindert bisher), daß ich auch unter euch Frucht schaffte gleichwie unter andern Heiden.
14 ਅਹੰ ਸਭ੍ਯਾਸਭ੍ਯਾਨਾਂ ਵਿਦ੍ਵਦਵਿਦ੍ਵਤਾਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਰੁʼਣੀ ਵਿਦ੍ਯੇ|
Ich bin ein Schuldner der Griechen und der Ungriechen, der Weisen und der Unweisen.
15 ਅਤਏਵ ਰੋਮਾਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਪਿ ਯਥਾਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਹਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋਸ੍ਮਿ|
Darum, soviel an mir ist, bin ich geneigt, auch euch zu Rom das Evangelium zu predigen.
16 ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੋ ਮਮ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਨਹਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਕ੍ਤਿਸ੍ਵਰੂਪਃ ਸਨ੍ ਆ ਯਿਹੂਦੀਯੇਭ੍ਯੋ (ਅ)ਨ੍ਯਜਾਤੀਯਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਤਤ੍ਰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਤਸ੍ਯੈਵ ਤ੍ਰਾਣੰ ਜਨਯਤਿ|
Denn ich schäme mich des Evangeliums von Christo nicht; denn es ist eine Kraft Gottes, die da selig macht alle, die daran glauben, die Juden vornehmlich und auch die Griechen.
17 ਯਤਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਯ ਸਮਪਰਿਮਾਣਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤੰ ਪੁਣ੍ਯੰ ਤਤ੍ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ| ਤਦਧਿ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕੇਪਿ ਲਿਖਿਤਮਿਦੰ "ਪੁਣ੍ਯਵਾਨ੍ ਜਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ"|
Sintemal darin offenbart wird die Gerechtigkeit, die vor Gott gilt, welche kommt aus Glauben in Glauben; wie denn geschrieben steht: “Der Gerechte wird seines Glaubens leben.”
18 ਅਤਏਵ ਯੇ ਮਾਨਵਾਃ ਪਾਪਕਰ੍ੰਮਣਾ ਸਤ੍ਯਤਾਂ ਰੁਨ੍ਧਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਯ ਦੁਰਾਚਰਣਸ੍ਯਾਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਚ ਵਿਰੁੱਧੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕੋਪਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ|
Denn Gottes Zorn vom Himmel wird offenbart über alles gottlose Wesen und Ungerechtigkeit der Menschen, die die Wahrheit in Ungerechtigkeit aufhalten.
19 ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਮਧਿ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਜ੍ਞੇਯੰ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਵਯੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗੋਚਰੰ ਨਹਿ|
Denn was man von Gott weiß, ist ihnen offenbar; denn Gott hat es ihnen offenbart,
20 ਫਲਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨਨ੍ਤਸ਼ਕ੍ਤੀਸ਼੍ਵਰਤ੍ਵਾਦੀਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਾਨ੍ਯਪਿ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਕਾਲਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਸੁ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨਾਨਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੋਸ਼਼ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਸ੍ਯ ਪਨ੍ਥਾ ਨਾਸ੍ਤਿ| (aïdios g126)
damit daß Gottes unsichtbares Wesen, das ist seine ewige Kraft und Gottheit, wird ersehen, so man des wahrnimmt, an den Werken, nämlich an der Schöpfung der Welt; also daß sie keine Entschuldigung haben, (aïdios g126)
21 ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਪਿ ਤੇ ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਜ੍ਞਾਨੇਨ ਨਾਦ੍ਰਿਯਨ੍ਤ ਕ੍ਰੁʼਤਜ੍ਞਾ ਵਾ ਨ ਜਾਤਾਃ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਰ੍ਕਾ ਵਿਫਲੀਭੂਤਾਃ, ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਵੇਕਸ਼ੂਨ੍ਯਾਨਿ ਮਨਾਂਸਿ ਤਿਮਿਰੇ ਮਗ੍ਨਾਨਿ|
dieweil sie wußten, daß ein Gott ist, und haben ihn nicht gepriesen als einen Gott noch ihm gedankt, sondern sind in ihrem Dichten eitel geworden, und ihr unverständiges Herz ist verfinstert.
22 ਤੇ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਨਿਨੋ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਜ੍ਞਾਨਹੀਨਾ ਅਭਵਨ੍
Da sie sich für Weise hielten, sind sie zu Narren geworden
23 ਅਨਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਵਿਹਾਯ ਨਸ਼੍ਵਰਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪਸ਼ੁਪਕ੍ਸ਼਼੍ਯੁਰੋਗਾਮਿਪ੍ਰਭ੍ਰੁʼਤੇਰਾਕ੍ਰੁʼਤਿਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਪ੍ਰਤਿਮਾਸ੍ਤੈਰਾਸ਼੍ਰਿਤਾਃ|
und haben verwandelt die Herrlichkeit des unvergänglichen Gottes in ein Bild gleich dem vergänglichen Menschen und der Vögel und der vierfüßigen und der kriechenden Tiere.
24 ਇੱਥੰ ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਤ੍ਯਤਾਂ ਵਿਹਾਯ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਮਤਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਿਤਵਨ੍ਤਃ ਸੱਚਿਦਾਨਨ੍ਦੰ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਕਰ੍ੱਤਾਰੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੁਨਃ ਪੂਜਾਂ ਸੇਵਾਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ; (aiōn g165)
Darum hat sie auch Gott dahingegeben in ihrer Herzen Gelüste, in Unreinigkeit, zu schänden ihre eigenen Leiber an sich selbst,
25 ਇਤਿ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਕੁਕ੍ਰਿਯਾਯਾਂ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਨਿਜਨਿਜਕੁਚਿਨ੍ਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਾਭ੍ਯਾਂ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਸ਼ਰੀਰੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਪਮਾਨਿਤੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍|
sie, die Gottes Wahrheit haben verwandelt in die Lüge und haben geehrt und gedient dem Geschöpfe mehr denn dem Schöpfer, der da gelobt ist in Ewigkeit. Amen. (aiōn g165)
26 ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਤੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਵਭਿਲਾਸ਼਼ੇ ਸਮਰ੍ਪਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਸ੍ਵਾਭਾਵਿਕਾਚਰਣਮ੍ ਅਪਹਾਯ ਵਿਪਰੀਤਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯੇ ਪ੍ਰਾਵਰ੍ੱਤਨ੍ਤ;
Darum hat sie auch Gott dahingegeben in schändliche Lüste: denn ihre Weiber haben verwandelt den natürlichen Brauch in den unnatürlichen;
27 ਤਥਾ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਅਪਿ ਸ੍ਵਾਭਾਵਿਕਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ਸਙ੍ਗਮੰ ਵਿਹਾਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਕਾਮਕ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨੁਨਾ ਦਗ੍ਧਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪੁਮਾਂਸਃ ਪੁੰਭਿਃ ਸਾਕੰ ਕੁਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯੇ ਸਮਾਸਜ੍ਯ ਨਿਜਨਿਜਭ੍ਰਾਨ੍ਤੇਃ ਸਮੁਚਿਤੰ ਫਲਮ੍ ਅਲਭਨ੍ਤ|
desgleichen auch die Männer haben verlassen den natürlichen Brauch des Weibes und sind aneinander erhitzt in ihren Lüsten und haben Mann mit Mann Schande getrieben und den Lohn ihres Irrtums (wie es denn sein sollte) an sich selbst empfangen.
28 ਤੇ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਸ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਾਯ ਸ੍ਥਾਨੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਅਨਿੱਛੁਕਾਸ੍ਤਤੋ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਦੁਸ਼਼੍ਟਮਨਸ੍ਕਤ੍ਵਮ੍ ਅਵਿਹਿਤਕ੍ਰਿਯਤ੍ਵਞ੍ਚ ਦੱਤਵਾਨ੍|
Und gleichwie sie nicht geachtet haben, daß sie Gott erkenneten, hat sie Gott auch dahingegeben in verkehrten Sinn, zu tun, was nicht taugt,
29 ਅਤਏਵ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ (ਅ)ਨ੍ਯਾਯੋ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੋ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੰ ਲੋਭੋ ਜਿਘਾਂਸਾ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾ ਵਧੋ ਵਿਵਾਦਸ਼੍ਚਾਤੁਰੀ ਕੁਮਤਿਰਿਤ੍ਯਾਦਿਭਿ ਰ੍ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਭਿਃ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾਃ ਸਨ੍ਤਃ
voll alles Ungerechten, Hurerei, Schalkheit, Geizes, Bosheit, voll Neides, Mordes, Haders, List, giftig, Ohrenbläser,
30 ਕਰ੍ਣੇਜਪਾ ਅਪਵਾਦਿਨ ਈਸ਼੍ਵਰਦ੍ਵੇਸ਼਼ਕਾ ਹਿੰਸਕਾ ਅਹਙ੍ਕਾਰਿਣ ਆਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਿਨਃ ਕੁਕਰ੍ੰਮੋਤ੍ਪਾਦਕਾਃ ਪਿਤ੍ਰੋਰਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਕਾ
Verleumder, Gottesverächter, Frevler, hoffärtig, ruhmredig, Schädliche, den Eltern ungehorsam,
31 ਅਵਿਚਾਰਕਾ ਨਿਯਮਲਙ੍ਘਿਨਃ ਸ੍ਨੇਹਰਹਿਤਾ ਅਤਿਦ੍ਵੇਸ਼਼ਿਣੋ ਨਿਰ੍ਦਯਾਸ਼੍ਚ ਜਾਤਾਃ|
Unvernünftige, Treulose, Lieblose, unversöhnlich, unbarmherzig.
32 ਯੇ ਜਨਾ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਮ੍ਰੁʼਤਿਯੋਗ੍ਯਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਪਿ ਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਰ੍ੰਮ ਸ੍ਵਯੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਕੇਵਲਮਿਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਸ਼਼ੁ ਲੋਕੇਸ਼਼੍ਵਪਿ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
Sie wissen Gottes Gerechtigkeit, daß, die solches tun, des Todes würdig sind, und tun es nicht allein, sondern haben auch Gefallen an denen, die es tun.
