੧ ਪਿਤਰਃ 3
1 ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ, ਯੂਯਮਪਿ ਨਿਜਸ੍ਵਾਮਿਨਾਂ ਵਸ਼੍ਯਾ ਭਵਤ ਤਥਾ ਸਤਿ ਯਦਿ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਨ ਸਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ
Desgleichen sollen die Weiber ihren Männern untertan sein, auf daß auch die, so nicht glauben an das Wort, durch der Weiber Wandel ohne Wort gewonnen werden,
2 ਤੇ ਵਿਨਾਵਾਕ੍ਯੰ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਮ੍ ਆਚਾਰੇਣਾਰ੍ਥਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਭਯਸਤੀਤ੍ਵਾਚਾਰੇਣਾਕ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
wenn sie ansehen euren keuschen Wandel in der Furcht.
3 ਅਪਰੰ ਕੇਸ਼ਰਚਨਯਾ ਸ੍ਵਰ੍ਣਾਲਙ੍ਕਾਰਧਾਰਣੋਨ ਪਰਿੱਛਦਪਰਿਧਾਨੇਨ ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਾਹ੍ਯਭੂਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਤੁ,
Ihr Schmuck soll nicht auswendig sein mit Haarflechten und Goldumhängen oder Kleideranlegen,
4 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਮਾਸ਼ਾਨ੍ਤਿਭਾਵਾਕ੍ਸ਼਼ਯਰਤ੍ਨੇਨ ਯੁਕ੍ਤੋ ਗੁਪ੍ਤ ਆਨ੍ਤਰਿਕਮਾਨਵ ਏਵ|
sondern der verborgene Mensch des Herzens unverrückt mit sanftem und stillem Geiste; das ist köstlich vor Gott.
5 ਯਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲੇ ਯਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਤ੍ਰਿਯ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਮਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਾ ਅਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮੇਵ ਭੂਸ਼਼ਾਂ ਧਾਰਯਨ੍ਤ੍ਯੋ ਨਿਜਸ੍ਵਾਮਿਨਾਂ ਵਸ਼੍ਯਾ ਅਭਵਨ੍|
Denn also haben sich auch vorzeiten die heiligen Weiber geschmückt, die ihre Hoffnung auf Gott setzten und ihren Männern untertan waren,
6 ਤਥੈਵ ਸਾਰਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਸ਼੍ਯਾ ਸਤੀ ਤੰ ਪਤਿਮਾਖ੍ਯਾਤਵਤੀ ਯੂਯਞ੍ਚ ਯਦਿ ਸਦਾਚਾਰਿਣ੍ਯੋ ਭਵਥ ਵ੍ਯਾਕੁਲਤਯਾ ਚ ਭੀਤਾ ਨ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾ ਆਧ੍ਵੇ|
wie die Sara Abraham gehorsam war und hieß ihn Herr; deren Töchter ihr geworden seid, so ihr wohltut und euch nicht laßt schüchtern machen.
7 ਹੇ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ, ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਨਤੋ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤਰਭਾਜਨੈਰਿਵ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ਭਿਃ ਸਹਵਾਸੰ ਕੁਰੁਤ, ਏਕਸ੍ਯ ਜੀਵਨਵਰਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨੀਭ੍ਯਤਾਭ੍ਯਃ ਸਮਾਦਰੰ ਵਿਤਰਤ ਚ ਨ ਚੇਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਨਾਂ ਬਾਧਾ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Desgleichen, ihr Männer, wohnet bei ihnen mit Vernunft und gebet dem weiblichen als dem schwächeren Werkzeuge seine Ehre, als die auch Miterben sind der Gnade des Lebens, auf daß eure Gebete nicht verhindert werden.
8 ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਮਨਸਃ ਪਰਦੁਃਖੈ ਰ੍ਦੁਃਖਿਤਾ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਪ੍ਰਮਿਣਃ ਕ੍ਰੁʼਪਾਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੀਤਿਭਾਵਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
Endlich aber seid allesamt gleichgesinnt, mitleidig, brüderlich, barmherzig, freundlich.
9 ਅਨਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਸ਼ੋਧੇਨਾਨਿਸ਼਼੍ਟੰ ਨਿਨ੍ਦਾਯਾ ਵਾ ਪਰਿਸ਼ੋਧੇਨ ਨਿਨ੍ਦਾਂ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦੱਤ ਯਤੋ ਯੂਯਮ੍ ਆਸ਼ਿਰਧਿਕਾਰਿਣੋ ਭਵਿਤੁਮਾਹੂਤਾ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|
Vergeltet nicht Böses mit Bösem oder Scheltwort mit Scheltwort, sondern dagegen segnet, und wisset, daß ihr dazu berufen seid, daß ihr den Segen erbet.
10 ਅਪਰਞ੍ਚ, ਜੀਵਨੇ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੋ ਯਃ ਸੁਦਿਨਾਨਿ ਦਿਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਤੇ| ਪਾਪਾਤ੍ ਜਿਹ੍ਵਾਂ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਵਾਕ੍ਯਾਤ੍ ਸ੍ਵਾਧਰੌ ਸ ਨਿਵਰ੍ੱਤਯੇਤ੍|
Denn wer leben will und gute Tage sehen, der schweige seine Zunge, daß sie nichts Böses rede, und seine Lippen, daß sie nicht trügen.
11 ਸ ਤ੍ਯਜੇਦ੍ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਾਮਾਰ੍ਗੰ ਸਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਞ੍ਚ ਸਮਾਚਰੇਤ੍| ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਣਸ਼੍ਚ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿੰ ਸ ਨਿਤ੍ਯਮੇਵਾਨੁਧਾਵਤੁ|
Er wende sich vom Bösen und tue Gutes; er suche Frieden und jage ihm nach.
12 ਲੋਚਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯੋਨ੍ਮੀਲਿਤੇ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ| ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਃ ਤੱਛ੍ਰੋਤ੍ਰੇ ਸੁਗਮੇ ਸਦਾ| ਕ੍ਰੋਧਾਸ੍ਯਞ੍ਚ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਕਦਾਚਾਰਿਸ਼਼ੁ ਵਰ੍ੱਤਤੇ|
Denn die Augen des HERRN merken auf die Gerechten und seine Ohren auf ihr Gebet; das Angesicht aber des HERRN steht wider die, die Böses tun.
13 ਅਪਰੰ ਯਦਿ ਯੂਯਮ੍ ਉੱਤਮਸ੍ਯਾਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਹਿੰਸਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?
Und wer ist, der euch schaden könnte, so ihr dem Gutem nachkommt?
14 ਯਦਿ ਚ ਧਰ੍ੰਮਾਰ੍ਥੰ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਧ੍ਵੰ ਤਰ੍ਹਿ ਧਨ੍ਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ| ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਸ਼ਙ੍ਕਯਾ ਯੂਯੰ ਨ ਬਿਭੀਤ ਨ ਵਿਙ੍ਕ੍ਤ ਵਾ|
Und ob ihr auch leidet um Gerechtigkeit willen, so seid ihr doch selig. Fürchtet euch aber vor ihrem Trotzen nicht und erschrecket nicht;
15 ਮਨੋਭਿਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਭੁਮੀਸ਼੍ਵਰੰ| ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਨ੍ਤਰਿਕਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਸ੍ਤੱਤ੍ਵੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਭੀਤਿਭ੍ਯਾਮ੍ ਉੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਸਦਾ ਸੁਸੱਜਾ ਭਵਤ|
heiligt aber Gott den HERRN in euren Herzen. Seid allezeit bereit zur Verantwortung jedermann, der Grund fordert der Hoffnung, die in euch ist,
16 ਯੇ ਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਦਾਚਾਰੰ ਦੂਸ਼਼ਯਨ੍ਤਿ ਤੇ ਦੁਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣਾਮਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਵਾਦੇਨ ਯਤ੍ ਲੱਜਿਤਾ ਭਵੇਯੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮਃ ਸੰਵੇਦੋ ਭਵਤੁ|
und das mit Sanftmütigkeit und Furcht; und habt ein gutes Gewissen, auf daß die, so von euch afterreden als von Übeltätern, zu Schanden werden, daß sie geschmäht haben euren guten Wandel in Christo.
17 ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਮਤਾਦ੍ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਃ ਸੋਢਵ੍ਯਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸਦਾਚਾਰਿਭਿਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਸਹਨੰ ਵਰੰ ਨ ਚ ਕਦਾਚਾਰਿਭਿਃ|
Denn es ist besser, so es Gottes Wille ist, daß ihr von Wohltat wegen leidet als von Übeltat wegen.
18 ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਆਨੇਤੁਮ੍ ਅਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਣਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ (ਅ)ਪ੍ਯੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪਾਪਾਨਾਂ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਸ ਚ ਸ਼ਰੀਰਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਮਾਰਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਤ੍ਮਨਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਪੁਨ ਰ੍ਜੀਵਿਤੋ (ਅ)ਭਵਤ੍|
Sintemal auch Christus einmal für unsre Sünden gelitten hat, der Gerechte für die Ungerechten, auf daß er uns zu Gott führte, und ist getötet nach dem Fleisch, aber lebendig gemacht nach dem Geist.
19 ਤਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇ ਚ ਸ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਵਿਧਾਯ ਕਾਰਾਬੱਧਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਵਾਕ੍ਯੰ ਘੋਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
In demselben ist er auch hingegangen und hat gepredigt den Geistern im Gefängnis,
20 ਪੁਰਾ ਨੋਹਸ੍ਯ ਸਮਯੇ ਯਾਵਤ੍ ਪੋਤੋ ਨਿਰਮੀਯਤ ਤਾਵਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੀਰ੍ਘਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਯਦਾ ਵ੍ਯਲਮ੍ਬਤ ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍| ਤੇਨ ਪੋਤੋਨਾਲ੍ਪੇ(ਅ)ਰ੍ਥਾਦ੍ ਅਸ਼਼੍ਟਾਵੇਵ ਪ੍ਰਾਣਿਨਸ੍ਤੋਯਮ੍ ਉੱਤੀਰ੍ਣਾਃ|
die vorzeiten nicht glaubten, da Gott harrte und Geduld hatte zu den Zeiten Noahs, da man die Arche zurüstete, in welcher wenige, das ist acht Seelen, gerettet wurden durchs Wasser;
21 ਤੰਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਞ੍ਚਾਵਗਾਹਨੰ (ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਮਲਿਨਤਾਯਾ ਯਸ੍ਤ੍ਯਾਗਃ ਸ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਾਯੋੱਤਮਸੰਵੇਦਸ੍ਯ ਯਾ ਪ੍ਰਤਜ੍ਞਾ ਸੈਵ) ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪੁਨਰੁੱਥਾਨੇਨੇਦਾਨੀਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਉੱਤਾਰਯਤਿ,
welches nun auch uns selig macht in der Taufe, die durch jenes bedeutet ist, nicht das Abtun des Unflats am Fleisch, sondern der Bund eines guten Gewissens mit Gott durch die Auferstehung Jesu Christi,
22 ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਃ ਸ਼ਾਸਕਾ ਬਲਾਨਿ ਚ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਤਾ ਅਭਵਨ੍|
welcher ist zur Rechten Gottes in den Himmel gefahren, und sind ihm untertan die Engel und die Gewaltigen und die Kräfte.
A Dove is Sent Forth from the Ark
