ਯਾਕੂਬਃ 1
1 ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਚ ਦਾਸੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਵਿਕੀਰ੍ਣੀਭੂਤਾਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ੰ ਵੰਸ਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਮਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
Jakobus, ein Knecht Gottes und des HERRN Jesu Christi, den zwölf Geschlechtern, die da sind hin und her, Freude zuvor!
2 ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦਾ ਬਹੁਵਿਧਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸ਼਼ੁ ਨਿਪਤਤ ਤਦਾ ਤਤ੍ ਪੂਰ੍ਣਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਕਾਰਣੰ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|
Meine lieben Brüder, achtet es für eitel Freude, wenn ihr in mancherlei Anfechtungen fallet,
3 ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੇਨ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਮ੍ਪਾਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|
und wisset, daß euer Glaube, wenn er rechtschaffen ist, Geduld wirkt.
4 ਤੱਚ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਿੱਧਫਲੰ ਭਵਤੁ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸਿੱਧਾਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਾਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਗੁਣਸ੍ਯਾਭਾਵਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Die Geduld aber soll festbleiben bis ans Ende, auf daß ihr seid vollkommen und ganz und keinen Mangel habet.
5 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਜ੍ਞਾਨਾਭਾਵੋ ਯਦਿ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰਲਭਾਵੇਨ ਤਿਰਸ੍ਕਾਰਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਦਦਾਤਿ ਤਤਃ ਸ ਯਾਚਤਾਂ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
So aber jemand unter euch Weisheit mangelt, der bitte Gott, der da gibt einfältig jedermann und rücket's niemand auf, so wird sie ihm gegeben werden.
6 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਨਿਃਸਨ੍ਦੇਹਃ ਸਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਯਾਚਤਾਂ ਯਤਃ ਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧੋ ਮਾਨਵੋ ਵਾਯੁਨਾ ਚਾਲਿਤਸ੍ਯੋਤ੍ਪ੍ਲਵਮਾਨਸ੍ਯ ਚ ਸਮੁਦ੍ਰਤਰਙ੍ਗਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਵਤਿ|
Er bitte aber im Glauben und zweifle nicht; denn wer da zweifelt, der ist wie die Meereswoge, die vom Winde getrieben und gewebt wird.
7 ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਾਨਵਃ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੀਤਿ ਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ|
Solcher Mensch denke nicht, daß er etwas von dem HERRN empfangen werde.
8 ਦ੍ਵਿਮਨਾ ਲੋਕਃ ਸਰ੍ੱਵਗਤਿਸ਼਼ੁ ਚਞ੍ਚਲੋ ਭਵਤਿ|
Ein Zweifler ist unbeständig in allen seinen Wegen.
9 ਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨਮ੍ਰਃ ਸ ਨਿਜੋੰਨਤ੍ਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂ|
Ein Bruder aber, der niedrig ist, rühme sich seiner Höhe;
10 ਯਸ਼੍ਚ ਧਨਵਾਨ੍ ਸ ਨਿਜਨਮ੍ਰਤਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂਯਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਣਪੁਸ਼਼੍ਪਵਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
und der da reich ist, rühme sich seiner Niedrigkeit, denn wie eine Blume des Grases wird er vergehen.
11 ਯਤਃ ਸਤਾਪੇਨ ਸੂਰ੍ੱਯੇਣੋਦਿਤ੍ਯ ਤ੍ਰੁʼਣੰ ਸ਼ੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਪੁਸ਼਼੍ਪਞ੍ਚ ਭ੍ਰਸ਼੍ਯਤਿ ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਰੂਪਸ੍ਯ ਸੌਨ੍ਦਰ੍ੱਯੰ ਨਸ਼੍ਯਤਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਧਨਿਲੋਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਵੀਯਮੂਢਤਯਾ ਮ੍ਲਾਸ੍ਯਤਿ|
Die Sonne geht auf mit der Hitze, und das Gras verwelkt, und seine Blume fällt ab, und seine schöne Gestalt verdirbt: also wird der Reiche in seinen Wegen verwelken.
12 ਯੋ ਜਨਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਹਤੇ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ, ਯਤਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਸ੍ਵਪ੍ਰੇਮਕਾਰਿਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਜੀਵਨਮੁਕੁਟੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
Selig ist der Mann, der die Anfechtung erduldet; denn nachdem er bewährt ist, wird er die Krone des Lebens empfangen, welche Gott verheißen hat denen, die ihn liebhaben.
13 ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤ ਇਤਿ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸਮਯੇ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਵਦਤੁ ਯਤਃ ਪਾਪਾਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਤਿ ਸ ਚ ਕਮਪਿ ਨ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ|
Niemand sage, wenn er versucht wird, daß er von Gott versucht werde. Denn Gott kann nicht versucht werden zum Bösen, und er selbst versucht niemand.
14 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵੀਯਮਨੋਵਾਞ੍ਛਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਤੇ ਲੋਭ੍ਯਤੇ ਚ ਤਸ੍ਯੈਵ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
Sondern ein jeglicher wird versucht, wenn er von seiner eigenen Lust gereizt und gelockt wird.
15 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾ ਮਨੋਵਾਞ੍ਛਾ ਸਗਰ੍ਭਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਸੂਤੇ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿਸ਼੍ਚ ਪਰਿਣਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਜਨਯਤਿ|
Darnach, wenn die Lust empfangen hat, gebiert sie die Sünde; die Sünde aber, wenn sie vollendet ist, gebiert sie den Tod.
16 ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਨ ਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ|
Irret nicht, liebe Brüder.
17 ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਉੱਤਮੰ ਦਾਨੰ ਪੂਰ੍ਣੋ ਵਰਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਾਦ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਸ਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਜਾਤੱਛਾਯਾ ਵਾ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੀਪ੍ਤ੍ਯਾਕਰਾਤ੍ ਪਿਤੁਰਵਰੋਹਤਿ|
Alle gute Gabe und alle vollkommene Gabe kommt von obenherab, von dem Vater des Lichts, bei welchem ist keine Veränderung noch Wechsel des Lichtes und der Finsternis.
18 ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਫਲਸ੍ਵਰੂਪਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਜਨਯਾਮਾਸ|
Er hat uns gezeugt nach seinem Willen durch das Wort der Wahrheit, auf daß wir wären Erstlinge seiner Kreaturen.
19 ਅਤਏਵ ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰਵਣੇ ਤ੍ਵਰਿਤਃ ਕਥਨੇ ਧੀਰਃ ਕ੍ਰੋਧੇ(ਅ)ਪਿ ਧੀਰੋ ਭਵਤੁ|
Darum, liebe Brüder, ein jeglicher Mensch sei schnell, zu hören, langsam aber, zu reden, und langsam zum Zorn.
20 ਯਤੋ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕ੍ਰੋਧ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਧਰ੍ੰਮੰ ਨ ਸਾਧਯਤਿ|
Denn des Menschen Zorn tut nicht, was vor Gott recht ist.
21 ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿਕ੍ਰਿਯਾਂ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਾਬਾਹੁਲ੍ਯਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਨਸਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੇ ਸਮਰ੍ਥੰ ਰੋਪਿਤੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਨਮ੍ਰਭਾਵੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
Darum so leget ab alle Unsauberkeit und alle Bosheit und nehmet das Wort an mit Sanftmut, das in euch gepflanzt ist, welches kann eure Seelen selig machen.
22 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਕੇਵਲਮ੍ ਆਤ੍ਮਵਞ੍ਚਯਿਤਾਰੋ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਨ ਭਵਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣੋ ਭਵਤ|
Seid aber Täter des Worts und nicht Hörer allein, wodurch ihr euch selbst betrügt.
23 ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰੀ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਭਵਤਿ ਸ ਦਰ੍ਪਣੇ ਸ੍ਵੀਯਸ਼ਾਰੀਰਿਕਵਦਨੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
Denn so jemand ist ein Hörer des Worts und nicht ein Täter, der ist gleich einem Mann, der sein leiblich Angesicht im Spiegel beschaut.
24 ਆਤ੍ਮਾਕਾਰੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|
Denn nachdem er sich beschaut hat, geht er davon und vergißt von Stund an, wie er gestaltet war.
25 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਨਤ੍ਵਾ ਮੁਕ੍ਤੇਃ ਸਿੱਧਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਆਲੋਕ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਿਯੁਕ੍ਤਃ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮਕਰ੍ੱਤੈਵ ਸਨ੍ ਸ੍ਵਕਾਰ੍ੱਯੇ ਧਨ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Wer aber durchschaut in das vollkommene Gesetz der Freiheit und darin beharrt und ist nicht ein vergeßlicher Hörer, sondern ein Täter, der wird selig sein in seiner Tat.
26 ਅਨਾਯੱਤਰਸਨਃ ਸਨ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ ਵਞ੍ਚਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਭਕ੍ਤੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਭਕ੍ਤਿ ਰ੍ਮੁਧਾ ਭਵਤਿ|
So sich jemand unter euch läßt dünken, er diene Gott, und hält seine Zunge nicht im Zaum, sondern täuscht sein Herz, des Gottesdienst ist eitel.
27 ਕ੍ਲੇਸ਼ਕਾਲੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਹੀਨਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਨਾਞ੍ਚ ਯਦ੍ ਅਵੇਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸੰਸਾਰਾੱਚ ਨਿਸ਼਼੍ਕਲਙ੍ਕੇਨ ਯਦ੍ ਆਤ੍ਮਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਦੇਵ ਪਿਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ਼ੁਚਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਲਾ ਚ ਭਕ੍ਤਿਃ|
Ein reiner unbefleckter Gottesdienst vor Gott dem Vater ist der: Die Waisen und Witwen in ihrer Trübsal besuchen und sich von der Welt unbefleckt erhalten.
