ប្រកាឝិតំ 17
1 តទនន្តរំ តេឞាំ សប្តកំសធារិណាំ សប្តទូតានាម៑ ឯក អាគត្យ មាំ សម្ភាឞ្យាវទត៑, អត្រាគច្ឆ, មេទិន្យា នរបតយោ យយា វេឝ្យយា សាទ៌្ធំ វ្យភិចារកម៌្ម ក្ឫតវន្តះ,
Þá kom til mín einn af englunum sjö, sem leitt hafði plágurnar yfir jörðina, og sagði: „Komdu með mér, ég ætla að sýna þér afdrif skækjunnar miklu sem situr uppi yfir vötnum heimsins – þjóðunum.
2 យស្យា វ្យភិចារមទេន ច ប្ឫថិវីនិវាសិនោ មត្តា អភវន៑ តស្យា ពហុតោយេឞូបវិឞ្ដាយា មហាវេឝ្យាយា ទណ្ឌម៑ អហំ ត្វាំ ទឝ៌យាមិ។
Konungar jarðarinnar hafa drýgt hór með henni og þjóðir heimsins hafa orðið drukknar af ólifnaðarvíni hennar.“
3 តតោ ៜហម៑ អាត្មនាវិឞ្ដស្តេន ទូតេន ប្រាន្តរំ នីតស្តត្រ និន្ទានាមភិះ បរិបូណ៌ំ សប្តឝិរោភិ រ្ទឝឝ្ឫង្គៃឝ្ច វិឝិឞ្ដំ សិន្ទូរវណ៌ំ បឝុមុបវិឞ្ដា យោឞិទេកា មយា ទ្ឫឞ្ដា។
Engillinn fór nú með mig í anda út í eyðimörkina. Þar sá ég konu sitja á skarlatsrauðu dýri. Dýrið hafði sjö höfuð og tíu horn og voru hornin alskrifuð formælingum um Guð.
4 សា នារី ក្ឫឞ្ណលោហិតវណ៌ំ សិន្ទូរវណ៌ញ្ច បរិច្ឆទំ ធារយតិ ស្វណ៌មណិមុក្តាភិឝ្ច វិភូឞិតាស្តិ តស្យាះ ករេ ឃ្ឫណាហ៌ទ្រវ្យៃះ ស្វវ្យភិចារជាតមលៃឝ្ច បរិបូណ៌ ឯកះ សុវណ៌មយះ កំសោ វិទ្យតេ។
Föt konunnar voru purpuri og skarlat og hún bar skartgripi úr gulli, gimsteinum og perlum. Í hendinni hafði hún gullbikar, fullan af viðbjóði.
5 តស្យា ភាលេ និគូឍវាក្យមិទំ ប្ឫថិវីស្ថវេឝ្យានាំ ឃ្ឫណ្យក្រិយាណាញ្ច មាតា មហាពាពិលិតិ នាម លិខិតម៑ អាស្តេ។
Þessi einkennilega setning var skrifuð á enni hennar: „Babýlon, hin mikla, móðir hórkvenna og skurðgoðadýrkenda um allan heim.“
6 មម ទ្ឫឞ្ដិគោចរស្ថា សា នារី បវិត្រលោកានាំ រុធិរេណ យីឝោះ សាក្ឞិណាំ រុធិរេណ ច មត្តាសីត៑ តស្យា ទឝ៌នាត៑ មមាតិឝយម៑ អាឝ្ចយ៌្យជ្ញានំ ជាតំ។
Ég sá að hún var ölvuð. Hún var drukkin af blóði þeirra sem dáið höfðu vegna nafns Jesú – þeirra sem hún hafði drepið. Ég starði á hana með hryllingi.
7 តតះ ស ទូតោ មាម៑ អវទត៑ កុតស្តវាឝ្ចយ៌្យជ្ញានំ ជាយតេ? អស្យា យោឞិតស្តទ្វាហនស្យ សប្តឝិរោភិ រ្ទឝឝ្ឫង្គៃឝ្ច យុក្តស្យ បឝោឝ្ច និគូឍភាវម៑ អហំ ត្វាំ ជ្ញាបយាមិ។
„Af hverju ertu undrandi?“spurði engillinn, „ég skal segja þér hver hún er og hvaða dýr þetta er sem hún situr á.
8 ត្វយា ទ្ឫឞ្ដោ ៜសៅ បឝុរាសីត៑ នេទានីំ វត៌្តតេ កិន្តុ រសាតលាត៑ តេនោទេតវ្យំ វិនាឝឝ្ច គន្តវ្យះ។ តតោ យេឞាំ នាមានិ ជគតះ ស្ឫឞ្ដិកាលម៑ អារភ្យ ជីវនបុស្តកេ លិខិតានិ ន វិទ្យន្តេ តេ ប្ឫថិវីនិវាសិនោ ភូតម៑ អវត៌្តមានមុបស្ថាស្យន្តញ្ច តំ បឝុំ ទ្ឫឞ្ដ្វាឝ្ចយ៌្យំ មំស្យន្តេ។ (Abyssos g12)
Það var lifandi, en er það ekki lengur, og bráðlega mun það koma upp úr undirdjúpunum og fara til eilífrar glötunar. Þeir íbúar heimsins, sem ekki hafa fengið nöfnin sín skráð í bók lífsins frá því heimurinn varð til, munu undrast að dýrið skuli lifna við eftir dauðann. (Abyssos g12)
9 អត្រ ជ្ញានយុក្តយា ពុទ្ធ្យា ប្រកាឝិតវ្យំ។ តានិ សប្តឝិរាំសិ តស្យា យោឞិត ឧបវេឝនស្ថានស្វរូបាះ សប្តគិរយះ សប្ត រាជានឝ្ច សន្តិ។
Nú reynir á skilninginn: Höfuðin sjö tákna ákveðna borg, sem byggð er á sjö hæðum, og þar er aðsetur konunnar.
10 តេឞាំ បញ្ច បតិតា ឯកឝ្ច វត៌្តមានះ ឝេឞឝ្ចាទ្យាប្យនុបស្ថិតះ ស យទោបស្ថាស្យតិ តទាបិ តេនាល្បកាលំ ស្ថាតវ្យំ។
Höfuðin tákna líka sjö konunga. Fimm eru þegar fallnir, sá sjötti er nú við völd, en sá sjöundi er enn ekki kominn fram. Hann mun aðeins ríkja stuttan tíma.
11 យះ បឝុរាសីត៑ កិន្ត្វិទានីំ ន វត៌្តតេ ស ឯវាឞ្ដមះ, ស សប្តានាម៑ ឯកោ ៜស្តិ វិនាឝំ គមិឞ្យតិ ច។
Skarlatsrauða dýrið, sem dó, er áttundi konungurinn, en hann var áður við völd – einn af þessum sjö. Þegar hann hefur ríkt í seinna skiptið, mun hann fá sinn dóm eins og hinir.
12 ត្វយា ទ្ឫឞ្ដានិ ទឝឝ្ឫង្គាណ្យបិ ទឝ រាជានះ សន្តិះ, អទ្យាបិ តៃ រាជ្យំ ន ប្រាប្តំ កិន្តុ មុហូត៌្តមេកំ យាវត៑ បឝុនា សាទ៌្ធំ តេ រាជាន ឥវ ប្រភុត្វំ ប្រាប្ស្យន្តិ។
Hornin tíu eru tíu konungar sem hafa ekki enn komist til valda. Þeir munu aðeins ríkja skamma hríð og þá með dýrinu.
13 ត ឯកមន្ត្រណា ភវិឞ្យន្តិ ស្វកីយឝក្តិប្រភាវៅ បឝវេ ទាស្យន្តិ ច។
Þeir munu lýsa því sameiginlega yfir að dýrið sé leiðtogi þeirra.
14 តេ មេឞឝាវកេន សាទ៌្ធំ យោត្ស្យន្តិ, កិន្តុ មេឞឝាវកស្តាន៑ ជេឞ្យតិ យតះ ស ប្រភូនាំ ប្រភូ រាជ្ញាំ រាជា ចាស្តិ តស្យ សង្គិនោ ៜប្យាហូតា អភិរុចិតា វិឝ្វាស្យាឝ្ច។
Síðan munu þeir sameinast og heyja stríð gegn lambinu, en lambið mun sigra þá, því að það er konungur konunganna og þeir sem því fylgja, eru hinir kölluðu, útvöldu og trúföstu.
15 អបរំ ស មាម៑ អវទត៑ សា វេឝ្យា យត្រោបវិឝតិ តានិ តោយានិ លោកា ជនតា ជាតយោ នានាភាឞាវាទិនឝ្ច សន្តិ។
Höfin, vötnin og fljótin, sem skækjan situr á, tákna þjóðir og fólk af öllum tungum jarðarinnar.
16 ត្វយា ទ្ឫឞ្ដានិ ទឝ ឝ្ឫង្គាណិ បឝុឝ្ចេមេ តាំ វេឝ្យាម៑ ឫតីយិឞ្យន្តេ ទីនាំ នគ្នាញ្ច ករិឞ្យន្តិ តស្យា មាំសានិ ភោក្ឞ្យន្តេ វហ្និនា តាំ ទាហយិឞ្យន្តិ ច។
Skarlatsrauða dýrið og hornin tíu sem á því eru – en þau tákna tíu konunga, sem ríkja munu ásamt dýrinu – sameinast í hatri til konunnar. Þeir munu ráðast á hana, hrekja hana í einsemd, svipta hana klæðum og brenna á báli.
17 យត ឦឝ្វរស្យ វាក្យានិ យាវត៑ សិទ្ធិំ ន គមិឞ្យន្តិ តាវទ៑ ឦឝ្វរស្យ មនោគតំ សាធយិតុម៑ ឯកាំ មន្ត្រណាំ ក្ឫត្វា តស្មៃ បឝវេ ស្វេឞាំ រាជ្យំ ទាតុញ្ច តេឞាំ មនាំសីឝ្វរេណ ប្រវត៌្តិតានិ។
Guð mun vekja með þeim ákveðnar hugsanir, til þess að koma áformum sínum í framkvæmd. Þeir munu verða sammála um að afhenda skarlatsrauða dýrinu öll sín völd og það mun leiða til þess að orð Guðs rætist.
18 អបរំ ត្វយា ទ្ឫឞ្ដា យោឞិត៑ សា មហានគរី យា ប្ឫថិវ្យា រាជ្ញាម៑ ឧបរិ រាជត្វំ កុរុតេ។
Konan, sem þú sást í sýninni, táknar borgina miklu sem ríkir yfir konungum jarðarinnar.“
