ಮಾರ್ಕಃ 9
1 ಅಥ ಸ ತಾನವಾದೀತ್ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಪರಾಕ್ರಮೇಣೋಪಸ್ಥಿತಂ ನ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ನಾಸ್ವಾದಿಷ್ಯನ್ತೇ, ಅತ್ರ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಪಿ ತಾದೃಶಾ ಲೋಕಾಃ ಸನ್ತಿ|
| وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ قَدْ أَتَى بِقُوَّةٍ». | ١ |
2 ಅಥ ಷಡ್ದಿನೇಭ್ಯಃ ಪರಂ ಯೀಶುಃ ಪಿತರಂ ಯಾಕೂಬಂ ಯೋಹನಞ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಗಿರೇರುಚ್ಚಸ್ಯ ನಿರ್ಜನಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷೇ ಮೂರ್ತ್ಯನ್ತರಂ ದಧಾರ|
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ وَحْدَهُمْ. وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، | ٢ |
3 ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪರಿಧೇಯಮ್ ಈದೃಶಮ್ ಉಜ್ಜ್ವಲಹಿಮಪಾಣಡರಂ ಜಾತಂ ಯದ್ ಜಗತಿ ಕೋಪಿ ರಜಕೋ ನ ತಾದೃಕ್ ಪಾಣಡರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
| وَصَارَتْ ثِيَابُهُ تَلْمَعُ بَيْضَاءَ جِدًّا كَٱلثَّلْجِ، لَا يَقْدِرُ قَصَّارٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مِثْلَ ذَلِكَ. | ٣ |
4 ಅಪರಞ್ಚ ಏಲಿಯೋ ಮೂಸಾಶ್ಚ ತೇಭ್ಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತ್ವಾ ಯೀಶುನಾ ಸಹ ಕಥನಂ ಕರ್ತ್ತುಮಾರೇಭಾತೇ|
| وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا مَعَ مُوسَى، وَكَانَا يَتَكَلَّمَانِ مَعَ يَسُوعَ. | ٤ |
5 ತದಾ ಪಿತರೋ ಯೀಶುಮವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋಽಸ್ಮಾಕಮತ್ರ ಸ್ಥಿತಿರುತ್ತಮಾ, ತತಏವ ವಯಂ ತ್ವತ್ಕೃತೇ ಏಕಾಂ ಮೂಸಾಕೃತೇ ಏಕಾಮ್ ಏಲಿಯಕೃತೇ ಚೈಕಾಂ, ಏತಾಸ್ತಿಸ್ರಃ ಕುಟೀ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಾಮ|
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدِي، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». | ٥ |
6 ಕಿನ್ತು ಸ ಯದುಕ್ತವಾನ್ ತತ್ ಸ್ವಯಂ ನ ಬುಬುಧೇ ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಬಿಭಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ|
| لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَا يَتَكَلَّمُ بِهِ إِذْ كَانُوا مُرْتَعِبِينَ. | ٦ |
7 ಏತರ್ಹಿ ಪಯೋದಸ್ತಾನ್ ಛಾದಯಾಮಾಸ, ಮಮಯಾಂ ಪ್ರಿಯಃ ಪುತ್ರಃ ಕಥಾಸು ತಸ್ಯ ಮನಾಂಸಿ ನಿವೇಶಯತೇತಿ ನಭೋವಾಣೀ ತನ್ಮೇದ್ಯಾನ್ನಿರ್ಯಯೌ|
| وَكَانَتْ سَحَابَةٌ تُظَلِّلُهُمْ. فَجَاءَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٧ |
8 ಅಥ ಹಠಾತ್ತೇ ಚತುರ್ದಿಶೋ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯೀಶುಂ ವಿನಾ ಸ್ವೈಃ ಸಹಿತಂ ಕಮಪಿ ನ ದದೃಶುಃ|
| فَنَظَرُوا حَوْلَهُمْ بَغْتَةً وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا غَيْرَ يَسُوعَ وَحْدَهُ مَعَهُمْ. | ٨ |
9 ತತಃ ಪರಂ ಗಿರೇರವರೋಹಣಕಾಲೇ ಸ ತಾನ್ ಗಾಢಮ್ ದೂತ್ಯಾದಿದೇಶ ಯಾವನ್ನರಸೂನೋಃ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಂ ನ ಭವತಿ, ತಾವತ್ ದರ್ಶನಸ್ಯಾಸ್ಯ ವಾರ್ತ್ತಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ನ ವಕ್ತವ್ಯಾ|
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُحَدِّثُوا أَحَدًا بِمَا أَبْصَرُوا، إِلَّا مَتَى قَامَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٩ |
10 ತದಾ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಸ್ಯ ಕೋಭಿಪ್ರಾಯ ಇತಿ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯ ತೇ ತದ್ವಾಕ್ಯಂ ಸ್ವೇಷು ಗೋಪಾಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ|
| فَحَفِظُوا ٱلْكَلِمَةَ لِأَنْفُسِهِمْ يَتَسَاءَلُونَ: «مَا هُوَ ٱلْقِيَامُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟». | ١٠ |
11 ಅಥ ತೇ ಯೀಶುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ ಪ್ರಥಮತ ಏಲಿಯೇನಾಗನ್ತವ್ಯಮ್ ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಕುತ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾ ಆಹುಃ?
| فَسَأَلُوهُ قَائِليِنَ: «لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١١ |
12 ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಏಲಿಯಃ ಪ್ರಥಮಮೇತ್ಯ ಸರ್ವ್ವಕಾರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಸಾಧಯಿಷ್ಯತಿ; ನರಪುತ್ರೇ ಚ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸೋಪಿ ಬಹುದುಃಖಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾವಜ್ಞಾಸ್ಯತೇ|
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. وَكَيْفَ هُوَ مَكْتُوبٌ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْذَلَ. | ١٢ |
13 ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಏಲಿಯಾರ್ಥೇ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸ ಏತ್ಯ ಯಯೌ, ಲೋಕಾ: ಸ್ವೇಚ್ಛಾನುರೂಪಂ ತಮಭಿವ್ಯವಹರನ್ತಿ ಸ್ಮ|
| لَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا أَيْضًا قَدْ أَتَى، وَعَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ». | ١٣ |
14 ಅನನ್ತರಂ ಸ ಶಿಷ್ಯಸಮೀಪಮೇತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಚತುಃಪಾರ್ಶ್ವೇ ತೈಃ ಸಹ ಬಹುಜನಾನ್ ವಿವದಮಾನಾನ್ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಂಶ್ಚ ದೃಷ್ಟವಾನ್;
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا حَوْلَهُمْ وَكَتَبَةً يُحَاوِرُونَهُمْ. | ١٤ |
15 ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾಸ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ತದಾಸನ್ನಂ ಧಾವನ್ತಸ್ತಂ ಪ್ರಣೇಮುಃ|
| وَلِلْوَقْتِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ لَمَّا رَأَوْهُ تَحَيَّرُوا، وَرَكَضُوا وَسَلَّمُوا عَلَيْهِ. | ١٥ |
16 ತದಾ ಯೀಶುರಧ್ಯಾಪಕಾನಪ್ರಾಕ್ಷೀದ್ ಏತೈಃ ಸಹ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ?
| فَسَأَلَ ٱلْكَتَبَةَ: «بِمَاذَا تُحَاوِرُونَهُمْ؟» | ١٦ |
17 ತತೋ ಲೋಕಾನಾಂ ಕಶ್ಚಿದೇಕಃ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ ಮಮ ಸೂನುಂ ಮೂಕಂ ಭೂತಧೃತಞ್ಚ ಭವದಾಸನ್ನಮ್ ಆನಯಂ|
| فَأَجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكَ ٱبْنِي بِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ، | ١٧ |
18 ಯದಾಸೌ ಭೂತಸ್ತಮಾಕ್ರಮತೇ ತದೈವ ಪಾತಸತಿ ತಥಾ ಸ ಫೇಣಾಯತೇ, ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಾನ್ ಘರ್ಷತಿ ಕ್ಷೀಣೋ ಭವತಿ ಚ; ತತೋ ಹೇತೋಸ್ತಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಭವಚ್ಛಿಷ್ಯಾನ್ ನಿವೇದಿತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ತೇ ನ ಶೇಕುಃ|
| وَحَيْثُمَا أَدْرَكَهُ يُمَزِّقْهُ فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَيْبَسُ. فَقُلْتُ لِتَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ١٨ |
19 ತದಾ ಸ ತಮವಾದೀತ್, ರೇ ಅವಿಶ್ವಾಸಿನಃ ಸನ್ತಾನಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಹ ಕತಿ ಕಾಲಾನಹಂ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮಿ? ಅಪರಾನ್ ಕತಿ ಕಾಲಾನ್ ವಾ ವ ಆಚಾರಾನ್ ಸಹಿಷ್ಯೇ? ತಂ ಮದಾಸನ್ನಮಾನಯತ|
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ!». | ١٩ |
20 ತತಸ್ತತ್ಸನ್ನಿಧಿಂ ಸ ಆನೀಯತ ಕಿನ್ತು ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಭೂತೋ ಬಾಲಕಂ ಧೃತವಾನ್; ಸ ಚ ಭೂಮೌ ಪತಿತ್ವಾ ಫೇಣಾಯಮಾನೋ ಲುಲೋಠ|
| فَقَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. فَلَمَّا رَآهُ لِلْوَقْتِ صَرَعَهُ ٱلرُّوحُ، فَوَقَعَ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَتَمَرَّغُ وَيُزْبِدُ. | ٢٠ |
21 ತದಾ ಸ ತತ್ಪಿತರಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅಸ್ಯೇದೃಶೀ ದಶಾ ಕತಿ ದಿನಾನಿ ಭೂತಾ? ತತಃ ಸೋವಾದೀತ್ ಬಾಲ್ಯಕಾಲಾತ್|
| فَسَأَلَ أَبَاهُ: «كَمْ مِنَ ٱلزَّمَانِ مُنْذُ أَصَابَهُ هَذَا؟». فَقَالَ: «مُنْذُ صِبَاهُ. | ٢١ |
22 ಭೂತೋಯಂ ತಂ ನಾಶಯಿತುಂ ಬಹುವಾರಾನ್ ವಹ್ನೌ ಜಲೇ ಚ ನ್ಯಕ್ಷಿಪತ್ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಭವಾನ ಕಿಮಪಿ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ದಯಾಂ ಕೃತ್ವಾಸ್ಮಾನ್ ಉಪಕರೋತು|
| وَكَثِيرًا مَا أَلْقَاهُ فِي ٱلنَّارِ وَفِي ٱلْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. لَكِنْ إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ شَيْئًا فَتَحَنَّنْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا». | ٢٢ |
23 ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಮವದತ್ ಯದಿ ಪ್ರತ್ಯೇತುಂ ಶಕ್ನೋಷಿ ತರ್ಹಿ ಪ್ರತ್ಯಯಿನೇ ಜನಾಯ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಾಧ್ಯಮ್|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ أَنْ تُؤْمِنَ. كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لِلْمُؤْمِنِ». | ٢٣ |
24 ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತದ್ಬಾಲಕಸ್ಯ ಪಿತಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈ ರೂವನ್ ಸಾಶ್ರುನೇತ್ರಃ ಪ್ರೋವಾಚ, ಪ್ರಭೋ ಪ್ರತ್ಯೇಮಿ ಮಮಾಪ್ರತ್ಯಯಂ ಪ್ರತಿಕುರು|
| فَلِلْوَقْتِ صَرَخَ أَبُو ٱلْوَلَدِ بِدُمُوعٍ وَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي». | ٢٤ |
25 ಅಥ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಸಙ್ಘಂ ಧಾವಿತ್ವಾಯಾನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಮಪೂತಭೂತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ಜಗಾದ, ರೇ ಬಧಿರ ಮೂಕ ಭೂತ ತ್ವಮೇತಸ್ಮಾದ್ ಬಹಿರ್ಭವ ಪುನಃ ಕದಾಪಿ ಮಾಶ್ರಯೈನಂ ತ್ವಾಮಹಮ್ ಇತ್ಯಾದಿಶಾಮಿ|
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ ٱلْجَمْعَ يَتَرَاكَضُونَ، ٱنْتَهَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ قَائِلًا لَهُ: «أَيُّهَا ٱلرُّوحُ ٱلْأَخْرَسُ ٱلْأَصَمُّ، أَنَا آمُرُكَ: ٱخْرُجْ مِنْهُ وَلَا تَدْخُلْهُ أَيْضًا!». | ٢٥ |
26 ತದಾ ಸ ಭೂತಶ್ಚೀತ್ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ ತಮಾಪೀಡ್ಯ ಬಹಿರ್ಜಜಾಮ, ತತೋ ಬಾಲಕೋ ಮೃತಕಲ್ಪೋ ಬಭೂವ ತಸ್ಮಾದಯಂ ಮೃತಇತ್ಯನೇಕೇ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|
| فَصَرَخَ وَصَرَعَهُ شَدِيدًا وَخَرَجَ. فَصَارَ كَمَيْتٍ، حَتَّى قَالَ كَثِيرُونَ: «إِنَّهُ مَاتَ!». | ٢٦ |
27 ಕಿನ್ತು ಕರಂ ಧೃತ್ವಾ ಯೀಶುನೋತ್ಥಾಪಿತಃ ಸ ಉತ್ತಸ್ಥೌ|
| فَأَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَقَامَهُ، فَقَامَ. | ٢٧ |
28 ಅಥ ಯೀಶೌ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಗುಪ್ತಂ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ವಯಮೇನಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಕುತೋ ನ ಶಕ್ತಾಃ?
| وَلَمَّا دَخَلَ بَيْتًا سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ٢٨ |
29 ಸ ಉವಾಚ, ಪ್ರಾರ್ಥನೋಪವಾಸೌ ವಿನಾ ಕೇನಾಪ್ಯನ್ಯೇನ ಕರ್ಮ್ಮಣಾ ಭೂತಮೀದೃಶಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಯಂ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا ٱلْجِنْسُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَخْرُجَ بِشَيْءٍ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢٩ |
30 ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾದಿತ್ವಾ ಗಾಲೀಲ್ಮಧ್ಯೇನ ಯಯೌ, ಕಿನ್ತು ತತ್ ಕೋಪಿ ಜಾನೀಯಾದಿತಿ ಸ ನೈಚ್ಛತ್|
| وَخَرَجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱجْتَازُوا ٱلْجَلِيلَ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ أَحَدٌ، | ٣٠ |
31 ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನುಪದಿಶನ್ ಬಭಾಷೇ, ನರಪುತ್ರೋ ನರಹಸ್ತೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತೇ ತೇ ಚ ತಂ ಹನಿಷ್ಯನ್ತಿ ತೈಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಹತೇ ತೃತೀಯದಿನೇ ಸ ಉತ್ಥಾಸ್ಯತೀತಿ|
| لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلَامِيذَهُ وَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ فَيَقْتُلُونَهُ. وَبَعْدَ أَنْ يُقْتَلَ يَقُومُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ». | ٣١ |
32 ಕಿನ್ತು ತತ್ಕಥಾಂ ತೇ ನಾಬುಧ್ಯನ್ತ ಪ್ರಷ್ಟುಞ್ಚ ಬಿಭ್ಯಃ|
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا ٱلْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ. | ٣٢ |
33 ಅಥ ಯೀಶುಃ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ಪುರಮಾಗತ್ಯ ಮಧ್ಯೇಗೃಹಞ್ಚೇತ್ಯ ತಾನಪೃಚ್ಛದ್ ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಯೂಯಮನ್ಯೋನ್ಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ ಸ್ಮ?
| وَجَاءَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَإِذْ كَانَ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا كُنْتُمْ تَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَكُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ؟». | ٣٣ |
34 ಕಿನ್ತು ತೇ ನಿರುತ್ತರಾಸ್ತಸ್ಥು ರ್ಯಸ್ಮಾತ್ತೇಷಾಂ ಕೋ ಮುಖ್ಯ ಇತಿ ವರ್ತ್ಮಾನಿ ತೇಽನ್ಯೋನ್ಯಂ ವ್ಯವದನ್ತ|
| فَسَكَتُوا، لِأَنَّهُمْ تَحَاجُّوا فِي ٱلطَّرِيقِ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ فِي مَنْ هُوَ أَعْظَمُ. | ٣٤ |
35 ತತಃ ಸ ಉಪವಿಶ್ಯ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಬಭಾಷೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮುಖ್ಯೋ ಭವಿತುಮಿಚ್ಛತಿ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಗೌಣಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸೇವಕಶ್ಚ ಭವತು|
| فَجَلَسَ وَنَادَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ أَوَّلًا فَيَكُونُ آخِرَ ٱلْكُلِّ وَخَادِمًا لِلْكُلِّ». | ٣٥ |
36 ತದಾ ಸ ಬಾಲಕಮೇಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಮಧ್ಯೇ ಸಮುಪಾವೇಶಯತ್ ತತಸ್ತಂ ಕ್ರೋಡೇ ಕೃತ್ವಾ ತಾನವಾದಾತ್
| فَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ ثُمَّ ٱحْتَضَنَهُ وَقَالَ لَهُمْ: | ٣٦ |
37 ಯಃ ಕಶ್ಚಿದೀದೃಶಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಬಾಲಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ; ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಕೇವಲಮ್ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ತನ್ನ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾಪ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
| «مَنْ قَبِلَ وَاحِدًا مِنْ أَوْلَادٍ مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي فَلَيْسَ يَقْبَلُنِي أَنَا بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٣٧ |
38 ಅಥ ಯೋಹನ್ ತಮಬ್ರವೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ, ಅಸ್ಮಾಕಮನನುಗಾಮಿನಮ್ ಏಕಂ ತ್ವಾನ್ನಾಮ್ನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯನ್ತಂ ವಯಂ ದೃಷ್ಟವನ್ತಃ, ಅಸ್ಮಾಕಮಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿತ್ವಾಚ್ಚ ತಂ ನ್ಯಷೇಧಾಮ|
| فَأَجَابَهُ يُوحَنَّا قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ شَيَاطِينَ بِٱسْمِكَ وَهُوَ لَيْسَ يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُنَا». | ٣٨ |
39 ಕಿನ್ತು ಯೀಶುರವದತ್ ತಂ ಮಾ ನಿಷೇಧತ್, ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಚಿತ್ರಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ ಸ ಸಹಸಾ ಮಾಂ ನಿನ್ದಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَصْنَعُ قُوَّةً بِٱسْمِي وَيَسْتَطِيعُ سَرِيعًا أَنْ يَقُولَ عَلَيَّ شَرًّا. | ٣٩ |
40 ತಥಾ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಪಕ್ಷತಾಂ ನ ಕರೋತಿ ಸ ಯುಷ್ಮಾಕಮೇವ ಸಪಕ್ಷಃ|
| لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا. | ٤٠ |
41 ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಖ್ರೀಷ್ಟಶಿಷ್ಯಾನ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಕಂಸೈಕೇನ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಂ ದದಾತಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ, ಸ ಫಲೇನ ವಞ್ಚಿತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
| لِأَنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِٱسْمِي لِأَنَّكُمْ لِلْمَسِيحِ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ. | ٤١ |
42 ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಯಿ ವಿಶ್ವಾಸಿನಾಮೇಷಾಂ ಕ್ಷುದ್ರಪ್ರಾಣಿನಾಮ್ ಏಕಸ್ಯಾಪಿ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯೈತತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕರಣಾತ್ ಕಣ್ಠಬದ್ಧಪೇಷಣೀಕಸ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಾಗರಾಗಾಧಜಲ ಮಜ್ಜನಂ ಭದ್ರಂ|
| «وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي، فَخَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ. | ٤٢ |
43 ಅತಃ ಸ್ವಕರೋ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ;
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَمْضِيَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٣ |
44 ಯಸ್ಮಾತ್ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಅನಿರ್ವ್ವಾಣಾನಲನರಕೇ ಕರದ್ವಯವಸ್ತವ ಗಮನಾತ್ ಕರಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٤ |
45 ಯದಿ ತವ ಪಾದೋ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ,
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ فِي ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٥ |
46 ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿಪಾದವತಸ್ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾತ್ ಪಾದಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٦ |
47 ಸ್ವನೇತ್ರಂ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತದಪ್ಯುತ್ಪಾಟಯ, ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ,
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ ٱللهِ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ. (Geenna g1067) | ٤٧ |
48 ತಸ್ಮಿನ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿನೇತ್ರಸ್ಯ ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾದ್ ಏಕನೇತ್ರವತ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯೇ ಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٨ |
49 ಯಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಬಲಿ ರ್ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕ್ರಿಯತೇ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಜನೋ ವಹ್ನಿರೂಪೇಣ ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕಾರಿಷ್ಯತೇ|
| لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُمَلَّحُ بِنَارٍ، وَكُلَّ ذَبِيحَةٍ تُمَلَّحُ بِمِلْحٍ. | ٤٩ |
50 ಲವಣಂ ಭದ್ರಂ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣೇ ಸ್ವಾದುತಾ ನ ತಿಷ್ಠತಿ, ತರ್ಹಿ ಕಥಮ್ ಆಸ್ವಾದ್ಯುಕ್ತಂ ಕರಿಷ್ಯಥ? ಯೂಯಂ ಲವಣಯುಕ್ತಾ ಭವತ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೇಮ ಕುರುತ|
| اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا صَارَ ٱلْمِلْحُ بِلَا مُلُوحَةٍ، فَبِمَاذَا تُصْلِحُونَهُ؟ لِيَكُنْ لَكُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ مِلْحٌ، وَسَالِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا». | ٥٠ |
