< Hebrew 11 >

1 Taksônna dôn ti chu neinunngei ei sabei ngei hah adik ngêt ti le neinun ei mu theiloi ngei a om ngêt ti minthâr hih ani.
Es pues la fe la sustancia de las cosas que se esperan, la demostración de las cosas que no se ven.
2 An taksônna jârin kêng zora muruoa mingei han Pathien pomna an lei chang ngâi.
Porque por esta alcanzaron buen testimonio los antiguos.
3 Taksônna jârin kêng vânnuoi hih Pathien chonga sin ani ti ei riet, masikin neinun ei mu thei ngei hih neinun mu theiloi renga sin an ni. (aiōn g165)
Por fe entendemos haber sido compuestos los siglos por la palabra de Dios, de tal manera que las cosas que se ven no fueron hechas de cosas que aparecen. (aiōn g165)
4 Taksônnân kêng Abel han Cain nêka inbôlna sa uol Pathien kôm a pêka. A taksônna sikin a neinunpêk hah pomin aoma, midik tiin Pathien pomna a chang ani. A taksônna jârin Abel hah a thi suonûk khomin thurchi a la misîr bang ani.
Por fe Abel ofreció a Dios más excelente sacrificio que Caín, por la cual alcanzó testimonio de que era justo, dando Dios testimonio a sus dones; y por ella, aunque difunto, aun habla.
5 Taksônnân Enoch hah thiloiin dar ani. Manêkin, ama chu Pathien kôm chungtieng tuongin a oma, Pathien'n ama hah chungtieng a tuong zoi sikin tutên mu khâi mak ngei. Pathien Lekhabu'n Enoch hah chungtieng tuonga aom mân han Pathien râi a lei minsân ngâi, ati ani.
Por fe Enoc fue trasladado para que no viese muerte; y no fue hallado, porque le había trasladado Dios; porque antes de su traslación tuvo testimonio de haber agradado a Dios.
6 Taksônna boiin chu tutên Pathien râiminsân thei ngâi mak ngei, Tukhom Pathien kôma hong kai chu Pathien aom ngêt ti takansôna male ama rokpu ngei kôm han râisânman a pêk ngâi.
Empero sin fe es imposible agradar a Dios; porque menester es que el que a Dios se allega, crea que le hay; y que es galardonador de los que le buscan.
7 Taksônnân kêng Noah han sûn motona a la mu ngâiloi neinunngei Pathien'n inningna a ril lâihan, Pathien chong jômin rukuong a sina, ama leh a insûngmingei sanminringin an oma. Ma sika han rammuol hah theiloi a minchanga, taksônna sika dikna Pathien kôma om hah a man ani.
Por fe Noé, habiendo recibido revelación de cosas que aun no se veían, movido de temor, aparejó el arca en que su casa se salvase; por la cual arca condenó al mundo, y fue hecho heredero de la justicia que es por la fe.
8 Taksônnân Abraham han, Pathien'n pêk ranga ram a khâm pe muna se rangin a koi lâihan Pathien chong jômin a sena rang luo riet loiin a ram mâkin a se ani.
Por fe, Abraham, siendo llamado, obedeció para salir al lugar que había de recibir por herencia; y salió sin saber donde iba.
9 Taksônna jârin Pathien'n ram pêk ranga ânkhâm pena han ramdangmi angin a oma, Pathien renga chonginkhâm mansai Isaac le Jacob anghan puon-inngei han a om ani.
Por fe habitó en la tierra de la promesa, como en tierra ajena, morando en cabañas con Isaac, y Jacob, coherederos de la misma promesa;
10 Abraham'n khopuilien lungphûm adet, Pathien minvo le sin, khopui hah a ngâk bang ani.
Porque esperaba ciudad con firmes fundamentos, el artífice y hacedor de la cual es Dios.
11 Taksônnân Abraham hah atar ok suonûkin le Sarah khom aching nâi dôn thei khâiloi rang nikhomsenla, Pathien chu a chonginkhâma taksôn aom sikin pa a la chang ani.
Por fe también la misma Sara recibió fuerza para la concepción de simiente; y parió aun fuera del tiempo de la edad, porque creyó ser fiel él que lo había prometido.
12 Abraham hah athi angdôra om nikhomsenla, ma mi inkhat renga han richisuonpâr tamtak, invâna ârsi ngei dôr, tuipui kôla sietsai telsuoloidôr an inzir ani.
Por lo cual también de uno, y ese ya muerto como muerto, salieron como las estrellas del cielo en multitud los descendientes, y como la arena innumerable que está a la orilla de la mar.
13 Taksônna dônin ha mingei murdi hah an thi ani. Pathien'n a khâm pe neinunngei man phâk khom no rese ngeia, ala tak renga mûn an lei phâma, pilchunga hin ramdangmi ngei le mi invâingei an ni tiin ânlangiemin an lên riet zoi.
Conforme a la fe murieron todos estos sin haber recibido las promesas; sino mirándolas de lejos, y creyéndolas, y saludándolas, y confesando que eran peregrinos y advenedizos sobre la tierra.
14 Ma anga neinun ti ngei ha chu an ram an thîr ani ti ânthâr ani.
Porque los que tales cosas dicen, claramente dan a entender que buscan la patria.
15 An ram hong mâk ha chu mindon tit khâi mak ngeia; mindon senla ngei chu kîrnôkna Zorânchum dôn an tih.
Que a la verdad, si se acordaran de aquella de donde salieron, oportunidad tenían para volverse:
16 Manêkin, ram sa uol invâna ram om hah kêng an rangâi ani. Masikin Pathien'n an Pathien ânti hah inzak maka, anta rangin khopuilien tena a lei mintuo pe ngei zoi.
Empero ahora anhelan la mejor, es a saber, la celestial: por lo cual Dios no se avergüenza de llamarse Dios de ellos; porque les había aparejado ciudad.
17 Taksônnân Abraham hah Pathien'n a minsin lâihan a nâipasal Isaac hah inbôlnân a pêk ani. Abraham hah Pathien'n a kôm chonginkhâm a sinpuipu nikhomsenla, a nâipasal inkhat mamang khom nirse inbôlna rangin a la pêk nuom ani.
Por fe ofreció Abraham a Isaac, cuando fue tentado; y ofrecía al unigénito en el cual había recibido las promesas:
18 Pathien'n a kôm, “Isaac renga hin ni richisuonpârngei kên khâmngei hah nei ni tih,” a tipe.
(Habiéndole sido dicho: En Isaac te será llamada simiente: )
19 Abraham han, Pathien'n Isaac hah thina renga khom a kaithoi thei ti a rieta, masikin Isaac hah Abraham'n thina renga a man nôk ti rangin a om ani.
Pensando dentro de sí que aun de entre los muertos es Dios poderoso para levantar lo: por lo cual también le volvió a recibir por figura.
20 Taksônnân Isaac han sûnmotona rangin Jacob le Esau hah chongkhâmin sat a vur ngei ani.
Por fe, bendijo Isaac a Jacob y a Esaú acerca de las cosas que habían de venir.
21 Taksônnân Jakob han a thi rang totôn Joseph nâingei hah sat a vur ngei ruruoia. A sunrol mong chunga inngamin Pathien chubai a muk ani.
Por fe, Jacob muriéndose bendijo a cada uno de los hijos de José; y adoró, estribando sobre la punta de su bordón.
22 Taksônnân Joseph a thi rang lâihan Israelnâi ngei Egypt ram renga an inphêt rang roi a misîra, male a ruok an dar rang chang rilna chong a mâk pe ngei ani.
Por fe, José muriéndose se acordó de la partida de los hijos de Israel; y dio mandamiento acerca de sus huesos.
23 Taksônnân Moses hah a suok lâihan, nâipang mêlsa takin an mu sikin a nulepan rêng chongpêk donloi hah chi loiin thânthum an thup ani.
Por fe, Moisés nacido, fue escondido de sus padres por tres meses, porque le vieron hermoso niño; y no temieron el mandamiento del rey.
24 Taksônnân Moses han a honglien tena chu, rêng (Pharoah) nâinupang a nâipasal inti rang hah nuom khâi maka.
Por fe, Moisés hecho ya grande, rehusó de ser llamado hijo de la hija de Faraón,
25 Chomolte sûnga sietna le hoinân, mang nêkin Pathien mingei leh dûktongna tuong rang a thang uol zoi ani.
Escogiendo antes ser afligido con el pueblo de Dios, que gozar de comodidades temporales de pecado:
26 Messiah sika mumâkna tuong hah Egypt rama rochon murdi ngei nêka rochon lût uolin a bea, sûn motona râisânman a man rang hah a mitin a thîr tit sikin.
Teniendo por mayores riquezas el vituperio de Cristo que los tesoros de los Egipcios; porque miraba a la remuneración.
27 Taksônnân Moses hah rêng taksi hah chi loiin Egypt ram a mâka. Mutheiloi Pathien hah a mu sikin nûkkîr tho rang nuom khâi mak.
Por fe dejó a Egipto no temiendo la ira del rey; porque como aquel que veía al invisible, se esforzó.
28 Taksônnân Kalkân Kût a minsûka, male thisen hah inkhâr luchunga rethe rangin chong a pêka, masikin Thina Vântîrton han Israelngei nâipasal lutir ngei a that loina rangin.
Por fe celebró la pascua, y el derramamiento de la sangre, para que el que mataba los primogénitos no los tocase.
29 Taksônnân Israelngei han tâng châra lôn angin Tuipui Sen hah an rakân theia; Egypt mingei chu rakân rang an tho lâihan tuiin a melem ngei let ani.
Por fe pasaron el mar Bermejo como por la tierra seca, lo cual probando a hacer los Egipcios fueron consumidos.
30 Taksônnân kêng Jericho kulpui hah Israelngeiin sûn sari anhîl suolechu achim zoi.
Por fe cayeron los muros de Jericó con rodearlos siete días.
31 Taksônnân kêng Rahab notizuornu hah Pathien chong jômloi ngei leh thata an om rang renga an jôka, Israel enrichikpungei hah malngei angin a lei phâm ngei sikin.
Por fe Raab la ramera no pereció con los incrédulos, habiendo recibido las espías con paz.
32 Ka la misîr sa rang mo? Gideon, Barak, Samson, Jephthah, David, Samuel le dêipungei thurchi misîr rang lakinte keima rangin zora mi hun pe mak.
¿Y qué más diré? porque el tiempo me faltará, contando de Gedeón, y de Barac, y de Samsón, y de Jepté; de David también, y de Samuel, y de los profetas:
33 An taksônna jârin ram pumpui an doia, an menea. Imo adik, hah an sina male Pathien'n imo chong ânkhâm hah an mana. Ekeibaknei bâikoungei an hîppe ngeia,
Los cuales por fe sojuzgaron reinos, obraron justicia, alcanzaron el fruto de las promesas, taparon las bocas a leones,
34 mei inthangngei an thata, khandaia thata an om rang hah an rotpai ani. Râtloi an lei nia, aniatachu an hong râta; râlbuola râttak an nia ramdang râlmingei an motorsar ngâi.
Mataron el ímpetu del fuego, evitaron filo de cuchillo, convalecieron de enfermedades, fueron hechos fuertes en batallas, trastornaron campos de enemigos extraños.
35 Taksônna jârin nupangngeiin an sûngsuok lei thi ngei inthoia ring nôk an man ani. Adangngei khom hoiriema om nuomloiin, inthoinôkna sa uol an man theina rangin dûktuonga thi rangin an om ani.
Las mujeres recibieron sus muertos por resurrección: unos fueron tormentados, no recibiendo redención por conseguir mejor resurrección.
36 Senkhat chu munuoiinja sinnân an manga male an vîk ngeia, Adangngei chu Jîngzirûia thungin intângna ina an khuma.
Otros sufrieron escarnios y azotes; y allende de esto, cadenas y cárceles.
37 Lunga dêngin an oma, bongnika âtin an oma, khandaia thatin an oma. Belri vunngei aninônchu kêl vunngei insilin an invâia inriengin, dûkmintongin le nunuomlôn an oma.
Otros fueron apedreados, otros cortados en piezas, otros tentados, otros muertos a cuchillo: otros anduvieron de acá para allá, cubiertos de pieles de ovejas y de cabras, menesterosos, angustiados, maltratados:
38 An ta rangin chu rammuol hih ommun hoiloi tak ani! Mi invâingei angin ramchâr ngeia le tângngeia an invâka, lungkuo ngei le khurngeia an om ngâia.
De los cuales el mundo no era digno: perdidos por los desiertos, por los montes, por las cuevas, y por las cavernas de la tierra.
39 An taksônnân mangei murdi hah riettitna an mana! Hannoma Pathien chonginkhâm chu man phâk mak ngei.
Y todos estos, habiendo obtenido un buen testimonio por medio de la fe, no recibieron con todo eso la promesa:
40 Pathien'n ei ta rangin manêka neinun mintuo sa uol mindonna a nei sikin. Eini ngei leh vai kêng achukphara sinin an om rang ti hi Pathien neinunkhîn ani.
Habiendo Dios proveido alguna cosa mejor para nosotros, que no fuesen perfeccionados sin nosotros.

< Hebrew 11 >