< Псалмул 88 >
1 Доамне, Думнезеул мынтуирий меле! Зи ши ноапте стриг ынаинтя Та!
Senhor Deus da minha salvação, diante de ti tenho clamado de dia e de noite.
2 С-ажунгэ ругэчуня мя ынаинтя Та! Я аминте ла черериле меле,
Chegue a minha oração perante a tua face, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;
3 кэч ми с-а сэтурат суфлетул де реле ши ми се апропие вяца де Локуинца морцилор. (Sheol )
Porque a minha alma está cheia de angustias, e a minha vida se approxima da sepultura. (Sheol )
4 Сунт пус ын рындул челор че се кобоарэ ын гроапэ, сунт ка ун ом каре ну май аре путере.
Estou contado com aquelles que descem ao abysmo: estou como homem sem forças,
5 Стау ынтинс принтре чей морць ка чей учишь ши кулкаць ын мормынт, де каре ну-Ць май адучь аминте ши каре сунт деспэрциць де мына Та.
Apartado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, dos quaes te não lembras mais, e estão cortados da tua mão.
6 М-ай арункат ын гроапа чя май де жос, ын ынтунерик, ын адынкурь.
Pozeste-me no abysmo mais profundo, em trevas e nas profundezas.
7 Мыния Та мэ апасэ ши мэ нэпэдешть ку тоате валуриле Тале.
Sobre mim peza o teu furor: tu me affligiste com todas as tuas ondas (Selah)
8 Ай ындепэртат де ла мине пе тоць приетений мей, м-ай фэкут о причинэ де скырбэ пентру ей; сунт ынкис ши ну пот сэ ес.
Alongaste de mim os meus conhecidos, pozeste-me em extrema abominação para com elles: estou fechado, e não posso sair.
9 Ми се топеск окий де суферинцэ; ын тоате зилеле Те кем, Доамне, ши-мь ынтинд мыниле спре Тине!
A minha vista desmaia por causa da afflicção: Senhor, tenho clamado a ti todo o dia, tenho estendido para ti as minhas mãos.
10 Оаре пентру морць фачь Ту минунь? Сау се скоалэ морций сэ Те лауде?
Mostrarás tu maravilhas aos mortos, ou os mortos se levantarão e te louvarão? (Selah)
11 Се ворбеште де бунэтатя Та ын мормынт ши де крединчошия Та ын адынк?
Será annunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade na perdição?
12 Сунт куноскуте минуниле Тале ын ынтунерик ши дрептатя Та ын цара уйтэрий?
Saber-se-hão as tuas maravilhas nas trevas, e a tua justiça na terra do esquecimento?
13 Доамне, еу Ыць чер ажуторул ши диминяца ругэчуня мя се ыналцэ ла Тине.
Eu, porém, Senhor, tenho clamado a ti, e de madrugada te esperará a minha oração.
14 Пентру че, Доамне, лепезь суфлетул меу? Пентру че ымь аскунзь Фаца Та?
Senhor, porque rejeitas a minha alma? porque escondes de mim a tua face?
15 Дин тинереце, сунт ненорочит ши траг сэ мор, сунт купринс де спаймеле Тале ши ну штиу че сэ май фак.
Estou afflicto, e prestes tenho estado a morrer desde a minha mocidade: emquanto soffro os teus terrores, estou distrahido.
16 Мыния Та трече песте мине, спаймеле Тале мэ нимическ де тот.
A tua ardente indignação sobre mim vae passando: os teus terrores me teem retalhado.
17 Еле мэ ынконжоарэ тоатэ зиуа ка ниште апе, мэ ынфэшоарэ тоате деодатэ.
Elles me rodeiam todo o dia como agua; elles juntos me sitiam.
18 Ай депэртат де ла мине пе приетень ши товарэшь, ши чей де апроапе ай мей с-ау фэкут невэзуць.
Desviaste para longe de mim amigos e companheiros, e os meus conhecidos estão em trevas.