Лукастар 20
1 Андэ екх дес, кала Исусо сытярэлас андо храмо и пхэнэлас Радосаво Лав, Лэстэ авиле барэ рашая, сытяримаря Законостирэ и пхурэдэра.
And it came to pass, on one of those days, as he was teaching the people in the temple, and publishing the good tidings, that the priests and the scribes with the elders came upon him,
2 — Пхэн амэнди, савэ баримаса Ту када терэс? Ко дя тути кацаво баримос? — пушле онэ.
and spoke to him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? Or who is he that gave thee this authority?
3 Исусо пхэндя лэнди: — Тунчи и Мэ пушава тумэндар. Пхэнэн Манди,
And he answering said to them, I also will ask you a question; and tell me:
4 болдимос Иоаноско сас пав болыбэн чи манушэндар?
The baptism of John, was it from heaven, or from men?
5 Онэ линэ тэ дэн дума машкар пэстэ: — Сар пхэнаса: «Пав упралимос», — то Вов пхэнэла: «Состар тумэ на патяйле лэсти?»
And they reasoned among themselves, saying, If we say, From heaven, he will say, Why did ye not believe him?
6 Сар пхэнаса: «Манушэндар», тунчи всаворэ мануша марэна амэн лэ барэнца, колэстар со онэ патян, кай Иоано сас пророко.
But if we say, From men, all the people will stone us; for they are persuaded that John was a prophet.
7 И пхэнэнас онэ Лэсти: — На жанас, катар.
And they answered, that they did not know whence it was.
8 Исусо пхэндя лэнди: — И Мэ на пхэнава тумэнди, савэ баримаса Мэ када терав.
And Jesus said to them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
9 Вов ля тэ роспхэнэл манушэнди кацави дума: — Екх мануш ганадя винограднико, ашадя пэ вряма лэ бутярнэнди, а ежэно улагля пэ бут вряма.
And he began to speak to the people this parable: A man planted a vineyard, and let it out to husbandmen, and went abroad for a long time.
10 Кала поджыля и вряма, бишалдя лэндэ пэстирэс бутярнэс, кай онэ тэ дэн лэско котор пав винограднико, нэ онэ помардэ лэн и отмэкле шушэ вастэнца.
And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard; but the husbandmen beat him, and sent him away empty-handed.
11 Инке бишалдя аврэс бутярнэс, нэ онэ и кадалэс помардэ, акушле и отмэкле шушэ вастэнца.
And he sent still another servant; and they beat him also, and treated him shamefully, and sent him away empty-handed.
12 И тритонэс бутярнэс бишалдя, нэ онэ и кодлэс помардэ жы кав рат и вышутэ андай винограднико.
And he went on to send a third; and they wounded him also, and cast him out.
13 Тоди пхэндя о хулай виноградникоско: — Со манди тэ терав? Бишалава пэстирэс шавэс, савэс мэ камав. Ко жанэл, чи на лажана лэстар?
And the lord of the vineyard said, What shall I do? I will send my beloved son; perhaps they will respect him.
14 Кала бутярнэ удикхле лэ шавэс, пхэндэ машкар пэстэ: «Акэ лэско шаво, саво авэла хулай лэ виноградникоско. Авэн, умараса лэс, и всаворо хулаимос заласа пэсти».
But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir; let us kill him, that the inheritance may become ours.
15 Онэ выандярдэ лэс андав винограднико и умардэ. Со терэла лэнца о хулай виноградникоско?
So they cast him out of the vineyard, and killed him. What then will the lord of the vineyard do to them?
16 Вов авэла тай умарэла колэн бутярнэн, ай винограднико отдэла аврэнди. Ко шунэлас, кала пхэндэ: — Мэк на авэл кадя!
He will come and destroy these husbandmen, and will give the vineyard to others. And when they heard this, they said, God forbid!
17 Нэ Исус подикхля пэр лэндэ и пхэндя: — Сар тэ полэ кала лава андай Пистросаримос: «Бар, саво отшутэ кола, ко терэнас о чер, ашыля англунэ барэса, пэ саво ритярдёл всаворо чер»?
But he, looking upon them, said, What then is this which is written, “The stone which the builders rejected, the same hath become the corner-stone”?
18 Кожно, ко пэрэла пэ кадва бар, розмардёла, и пэр кастэ пэрэла кадва бар, колэс ростасавэла.
Every one who falleth upon that stone will be broken; but on whomever it falleth, it will grind him to powder.
19 Сытяримаря Законостирэ и барэ рашая полинэ, со кадья дума Исусо роспхэндя пала лэндэ, и камле сыго тэ лэн Лэс, нэ даранас манушэндар.
And the scribes and the chief priests sought to lay hands on him in that hour, but they feared the people; for they knew that he spoke this parable against them.
20 Онэ линэ тэ дикхэн палав Исусо тай подбишалдэ Лэстэ хохавнэн манушэн, савэ притердэпэ, кай онэ пативалэ, тэ астарэн Лэс андэ лава и тэ отдэн Лэс андэ васта барэ раести андав Римо.
And they kept watch on him, and sent forth spies feigning themselves to be righteous men, that they might take hold of his words, in order to deliver him up to the civil power and to the authority of the governor.
21 Кола пушле Лэс: — Сытяримари! Амэ жанас, кай Ту чячес пхэнэс и сытярэс. И на дикхэс, ко англав тутэ ашэл, нэ чячимаса сытярэс Дэвлэстирэ дромэсти.
And they asked him, saying, Teacher, we know that thou sayest and teachest rightly, and hast no regard to the person of men, but teachest the way of God truly.
22 Трэбуй тэ дас налогоря лэ императорости чи нат?
Is it lawful for us to give tribute to Caesar, or not?
23 Вов поля лэнго хрантимос и пхэндя:
But perceiving their craftiness, he said to them,
24 — Сикавэнтэ Манди динариё. Каско муй пэр лэстэ вымардо, и каско пэр лэстэ алав? — Императороско, — пхэндэ онэ.
Show me a denary. Whose image and inscription hath it? And they answered and said, Caesar's.
25 — Акэ и отдэн императороско императорости, а Дэвлэско — Дэвлэсти, — пхэндя Вов.
And he said to them, Render then to Caesar the things that are Caesar's, and to God the things that are God's.
26 И кадя онэ на астардэ Лэс англай мануша пала Лэстирэ лава. Онэ дивосайле Лэстирэ лавэнди и ашыле мулком.
And they could not take hold of his words before the people; and marveling at his answer, they held their peace.
27 Кав Исусо поджыле коисавэ садукеёря. Онэ сытярэнас, кай мулэ на жундён. Тай пушле Лэстар:
Then some of the Sadducees, who deny that there is a resurrection, came to him, and asked him,
28 — Сытяримари! Моисеё пистросардя, сар кастэ мэрэла пхрал, савэстэ ашэлапэ ромни и на сас бэяцэ, тунчи авэр пхрал трэбуй тэ лэл ла пэстиря ромняса, кай тэ авэн бэяцэ андо лэндиро родо.
saying, Teacher, Moses wrote to us, “If a man's brother die, having a wife, and the same die without children, his brother shall take his wife, and raise up seed to his brother.”
29 Сас эхта пхрала. Англуно ля пэсти ромня, нэ муля бибэяцэнго.
Now there were seven brothers; and the first took a wife and died childless.
30 И авэр,
And the second
31 и трито лэнас ла пэстиря ромняса, и кадя всаворэ эхта пхрала муле и на ашадэ бэяцэн.
and the third took her; and in like manner also the seven left no children, and died.
32 Тунчи муля и ромни.
At last the woman also died.
33 Сар жундёна андай мулэ, кастири вой авэла ромни? Акэ, всаворэ эхта пхрала сас латирэ ромэнца!
In the resurrection then, of which of them is the woman the wife? for the seven had her for a wife.
And Jesus said to them, The sons of this world marry, and are given in marriage; (aiōn g165)
35 Ай кола, савэ авэна тэ жувэн андэ авэр люма тай жундёна андай мулэ, на авэна тэ лэн пэсти ромнян и тэ жан палав ром. (aiōn g165)
but they who have been accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage; (aiōn g165)
36 Онэ на мэрэна, нэ авэна, сар ангелоря. Онэ — шавэ Дэвлэстирэ, савэ жундиле.
for they cannot die any more; for they are like the angels, and are sons of God, being sons of the resurrection.
37 Ай со мулэ жундён, андо роспхэнимос, сар пхаболас о пусаимаско кустарнико, сикадя Моисеё, кала акхардя Раес Дэвлэс «Дэл Авраамоско, Дэл Исаакоско и Дэл Иаковоско».
But that the dead are raised, even Moses hath shown at the Bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
38 Дэл исин Дэл на мулэнго, ай жундэнго. Важ Лэсти всаворэ жундэ!
Now he is not a God of the dead, but of the living; for all live to him.
39 Коисавэ андай сытяримаря Законостирэ пхэндэ: — Мишто Ту пхэндян, Сытяримари!
Then some of the scribes answering, said, Teacher, thou hast well said.
40 И будэр нико на пушэлас Лэстар.
For they dared no longer to ask him any question.
41 Тунчи Исусо пушля лэндар: — Состар дэн дума, со Христосо — шаво лэ Давидоско?
And he said to them, How is it that men say that the Christ is David's son?
42 Ай ежэно Давидо пхэнэл андо пэско лил псалморя: Пхэндя Рай Дэл мэрнэ Раести: «Бэш пай право риг Мандар,
For David himself saith in the book of Psalms, “The Lord said to my lord, Sit thou on my right hand,
43 кола вряматэ, кала шава тирэ вражымарен кай и пэрнэ Тирэ».
till I make thine enemies thy footstool.”
44 Сар Давидо акхарэл Лэс Раеса, сар жэ Вов Шаво лэсти?
David then calleth him lord; and how is he his son?
45 Кала всаворэ мануша ашунэнас Лэс, Вов пхэндя Пэстирэ сытярнэнди:
And in the hearing of all the people he said to his disciples,
46 — Фэрисавэн лэ сытяримарендар Законостирэ. Лэнди чялёл тэ урявэнпэ андэ лунго йида, онэ камэн, кай мануша лэнди тэ пхэнэн пэ форо: «Тэ авэн бахталэ», и соб тэ бэшэн пэ англунэ тхана андэ синагоги ай пэ свэнкоря.
Beware of the scribes, who like to walk about in long robes, and love salutations in the markets, and the chief seats in the synagogues, and the first places at feasts;
47 Онэ залэн чера кай пхивля и бут мангэнпэ Дэвлэс, кай тэ удикхэн лэн мануша. Лэн ажутярэл майбаро сындо.
who devour widows' houses, and for a pretence make long prayers. These will receive a far greater condemnation.
