Лукастар 15
1 Тэ пошунэн Исусос стидёнас всаворэ стидэмаря налогонэндирэ тай авэр бэзэхалэ мануша.
Then drew near to him all the tax collectors and sinners to hear him.
2 Фарисеёнэнди тай сытяримаренди Законостирэ на чялёлас када, и онэ пхэнэнас: — Вов прилэл бэзэхалэн манушэн тай хал лэнца.
And the Pharisees and scribes murmured, saying, This man receiveth sinners, and eateth with them.
3 Тунчи Исусо роспхэндя лэнди кацави дума:
And he spoke this parable to them, saying,
4 — Ко тумэндар, кастэ исин шэл бакрэ, и хасардиля екх лэндар, на ашавэла инядэш иня бакрэн андэ мал и на жала тэ родэл кола, сави хасайля, жы кодла вряматэ, кала аракхэла ла?
What man of you, having an hundred sheep, if he loseth one of them, doth not leave the ninety and nine in the wilderness, and go after that which is lost, until he findeth it?
5 А сар аракхэла ла, радомаса лэла пэ пэстирэ пхикхэ.
And when he hath found it, he layeth it on his shoulders, rejoicing.
6 Сар авэла черэ, заакхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ паша лэстэ, и пхэнэла лэнди: «Радосавэн манца, мэ аракхлем бакрёра, сави сас хасарди!»
And when he cometh home, he calleth together his friends and neighbours, saying to them, Rejoice with me; for I have found my sheep which was lost.
7 Пхэнав тумэнди, со по болыбэн майбут радонпэ палай екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха, сар важ инядэш иня жужэ водеса мануша, савэнди на трэбуй тэ каинпэ.
I say to you, that likewise joy shall be in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine righteous persons, who need no repentance.
8 Сар жувлятэ исин дэш драхморя, и вой екх лэндар хасарэла, на запхабарэла вой каганцо и на лэлапэ тэ притидэл чер ай мишто тэ родэл жы кала, сар аракхэла драхма?
Either what woman having ten pieces of silver, if she loseth one piece, doth not light a lamp, and sweep the house, and seek diligently till she findeth it?
9 А сар аракхэла драхма, акхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ, и пхэнэла: «Радосавэн манца: мэ аракхлем хасарди драхма!»
And when she hath found it, she calleth her friends and her neighbours together, saying, Rejoice with me; for I have found the piece which I had lost.
10 Акэ, Мэ пхэнав тумэнди, со Дэвлэстирэ ангелоря кадя радосавэн пала екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха!
Likewise, I say to you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner that repenteth.
11 Исусо дэлас дума: — Екхэ манушэстэ сас дуй шавэ.
And he said, A certain man had two sons:
12 Майцэкно пхэндя пэстирэ дадэсти: «Дад, дэ манди тирэ хулаимастар котор, саво авэла мэрно». И о дад роздя хулаимос машкар шавэ.
And the younger of them said to his father, Father, give me the portion of goods that falleth to me. And he divided to them his living.
13 Прожыля найбут деса. Майцэкно шаво стидя вся, со лэстэ сас, жылятар майдур андэ авэр пхув. Котэ вов ростердя вся пэско хулаимос, колэсти со жувэлас найлашэ жувимаса.
And not many days after the younger son gathered all together, and took his journey into a far country, and there wasted his substance with riotous living.
14 Кала вов вся ростердя, андэ кодья пхув авиля баро бокхалимос, и вов ашыля чёрорэса.
And when he had spent all, there arose a mighty famine in that land; and he began to be in want.
15 Тунчи вов жыля тай мангляпэ пэ бути екхэ манушэстэ, саво жувэлас котэ. А кодва мануш бишалдя лэс пэ маля пэстирэ тэ пасый лэ балэн.
And he went and joined himself to a citizen of that country; and he sent him into his fields to feed swine.
16 Вов сас бокхало и камэлас тэ хал кода, соса праварэнас лэ балэн, но лэсти и кода на дэнас.
And he was longing to fill his belly with the husks that the swine ate: and no man gave to him.
17 Кала вов авиля андэр пэстэ, пхэндя: «Скачи бутярнэ мэрнэ дадэстэ чялён марнэстар, ай мэ мэрав бокхатар!
And when he came to himself, he said, How many hired servants of my father have bread enough and to spare, and I am perishing with hunger!
18 Жава, рисавава кав мэрно дад и пхэнава лэсти: "Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ.
I will arise and go to my father, and will say to him, Father, I have sinned against heaven, and before thee,
19 Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса, прилэ ман андэ бутярнэ тирэ"».
And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.
20 Вов вщиля и жыля кав пэско дад. Кала вов сас инке дур, дад удикхля лэс, и тангосардя пэстирэ шавэс. Вов прастая майанглэ кав пэско шаво, обля лэс и ля тэ чюминдэл.
And he arose, and came to his father. But when he was yet a great way off, his father saw him, and had compassion, and ran, and fell on his neck, and kissed him.
21 Шаво пхэндя лэсти: «Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ. Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса».
And the son said to him, Father, I have sinned against heaven, and in thy sight, and am no more worthy to be called thy son.
22 Ай о дад пхэндя пэстирэ бутярнэнди: «Жантэ майсыго, анэн со майфэдэр йида и урявэнтэ лэс. Дэн ангрусни пэ лэско васт и пэрналэ пэ лэстирэ пэрнэ.
But the father said to his servants, Bring forth the best robe, and put it on him; and put a ring on his hand, and shoes on his feet:
23 Анэн тай зашынэн отправардэс гуруворэс, тераса свэнко, аваса тэ хас и тэ радосавас!
And bring here the fatted calf, and kill it; and let us eat, and be merry:
24 Мэрно шаво сас муло и жундиля! Вов сас хасардо и аракхадиля!» И линэ тэ радосавэн.
For this my son was dead, and is alive again; he was lost, and is found. And they began to be merry.
25 О пхурэдэр шаво андэ кадья вряма сас андэ мал. Кала вов поджалас кав чер, ашундя, кай андо чер дилабэн диля тай челэн.
Now his elder son was in the field: and as he came and drew near to the house, he heard music and dancing.
26 Вов акхардя екхэс андай бутярнэ и пушля лэс, со котэ кацаво тердяпэ.
And he called one of the servants, and asked what these things meant.
27 «Тиро пхрал рисайля, — пхэндя лэсти кодва, — и тиро дад зашындя отправардэс гурувурэс, колэстар со лэско шаво рисайля жундо и састо».
And he said to him, Thy brother is come; and thy father hath killed the fatted calf, because he hath received him safe and sound.
28 Пхурэдэр шаво холяйля и на камля тэ зажал андо чер. Тунчи дад выжыля и акхарэлас лэс.
And he was angry, and would not go in: therefore his father came out, and entreated him.
29 Нэ шаво пхэндя дадэсти: «Всаворэ кала бэрша мэ теравас бути пэр тутэ, и никала на выжавас тирэ лавэстар. Ай ту никала на дян манди бузнорэс, кай мэ тэ радосавав пэстирэ амалэнца.
And he answering said to his father, Lo, these many years do I serve thee, neither have I at any time transgressed thy commandment: and yet thou never gavest me a kid, that I might make merry with my friends:
30 А кала кадва шаво тиро ростердя о хулаимос тиро лэ лубнянца, ту зашындян важ лэсти отправардэс гуруворэс!»
But as soon as this thy son had come, who hath devoured thy living with harlots, thou hast killed for him the fatted calf.
31 «Шаво мэрно! — пхэндя тунчи дад. — Ту всавори вряма манца, и вся, со мандэ, исин тиро.
And he said to him, Son, thou art ever with me, and all that I have is thine.
32 Ай пала када трэбуй сас тэ радосавас, со пхрал тиро сас муло и жундиля, хасавэлас и аракхляпэ!»
It was right that we should make merry, and be glad: for this thy brother was dead, and is alive again; and was lost, and is found.
