Jó 3
1 Depois deste trabalho abriu sua boca, e amaldiçoou o dia de seu nascimento.
След това Иов отвори устата си та прокле деня си.
2 Respondeu Jó:
Иов, проговаряйки, рече:
3 “Que pereça o dia em que eu nasci, a noite que dizia: “Há um menino concebido”.
Да погине денят, в който се родих, И нощта, в която се каза, роди се мъжко.
4 Que esse dia seja uma escuridão. Não deixe que Deus de cima o busque, nem deixar a luz brilhar sobre ela.
Да бъде тъмнина оня ден; Бог да го не зачита от горе, И да не изгрее на него светлина.
5 Deixe a escuridão e a sombra da morte reivindicá-la para si mesmos. Deixe uma nuvem habitar sobre ela. Que tudo isso faça o dia negro aterrorizá-lo.
Тъмнина и мрачна сянка да го обладаят; Облак да седи на него; Всичко що помрачава деня нека го направи ужасен.
6 Quanto a essa noite, deixe que a escuridão espessa se apodere dela. Que não se regozije entre os dias do ano. Que não chegue ao número dos meses.
Тъмнина да обладае оная нощ; Да се не брои между дните на годината, Да не влезе в числото на месеците.
7 Eis, que essa noite seja estéril. Que nenhuma voz alegre venha aí.
Ето, пуста да остане оная нощ; Радостен глас да не дойде в нея.
8 Let eles amaldiçoam quem amaldiçoa o dia, que estão prontos para despertar o leviatã.
Да я прокълнат ония, които кълнат дните, Ония, които са изкусни да събудят левиатана.
9 Que as estrelas de seu crepúsculo sejam escuras. Deixe que ela procure luz, mas não tenha nenhuma, nem deixá-lo ver as pálpebras da manhã,
Да изгаснат звездите на вечерта й; Да очаква видело, и да го няма, И да не види първите лъчи на зората;
10 porque não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu problemas de meus olhos.
Защото не затвори вратата на майчината ми утроба, И не скри скръбта от очите ми.
11 “Por que eu não morri do útero? Por que eu não desisti do espírito quando minha mãe me aborreceu?
Защо не умрях при раждането, И не издъхнах щом излязох из утробата?
12 Por que os joelhos me receberam? Ou por que o peito, que eu deveria amamentar?
Защо ме приеха коленете? И защо съсците, за да суча?
13 Por enquanto, eu deveria ter me deitado e ter ficado quieto. Eu deveria ter dormido, então eu estaria em repouso,
Защото сега щях да лежа и да почивам; щях да спя; Тогава щях да съм в покой.
14 com reis e conselheiros da terra, que construíram lugares de resíduos para si mesmos;
Заедно с царе и съветници на земята, Които си градят пусти стълбове;
15 ou com príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata;
Или с князе, които имаха злато, Които напълниха къщите си със сребро;
16 ou como um nascimento inoportuno escondido que eu não tinha sido, como bebês que nunca viram a luz.
Или, като скрито пометниче, не щеше да ме има. Както младенци, които видело не са видели.
17 Ali os ímpios deixam de incomodar. Aí o cansaço está em repouso.
Там нечестивите престават да смущават, И там уморените се успокояват.
18 Ali os prisioneiros estão à vontade juntos. Eles não ouvem a voz do mestre de tarefas.
Заедно се успокояват и пленниците. Не чуват гласа на насилника,
19 Os pequenos e os grandes estão lá. O servo está livre de seu amo.
Там са малък и голям; И слугата е свободен от господаря си,
20 “Por que se dá luz a quem está na miséria, vida para o amargo de alma,
Защо се дава видело на злощастния, И живот на огорчения в душата,
21 que anseiam pela morte, mas ela não chega; e cavar para ele mais do que para tesouros escondidos,
Които копнеят за смъртта, и нямат я, Ако и да копнеят за нея повече отколкото за скрити съкровища,
22 que se regozijam excessivamente, e estão contentes, quando podem encontrar a sepultura?
Които се много радват и веселят, Когато намерят гроба?
23 Por que é dada luz a um homem cujo caminho está escondido, em quem Deus se envolveu?
Защо се дава видело на човека, чиито път е скрит, И когото Бог е преградил?
24 Pois meu suspiro vem antes de eu comer. Meus gemidos são derramados como água.
Защото вместо ядене, дохожда ми въздишка; И стенанията ми се изливат като вода.
25 Pois o que eu temo vem sobre mim, aquilo de que tenho medo vem até mim.
Защото онова, от което се боях, случи ми се, И онова, от което треперех, дойде върху мене.
26 Não estou à vontade, nem estou quieto, nem tenho descanso; mas vêm os problemas”.
Не бях на мир, нито на покой, нито в охолност; Но пак смущение ме нападна.
