Jó 6
1 Mas Jó respondeu, dizendo:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
