Jó 5
1 Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 [Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
