Jó 16
1 Porém Jó respondeu, dizendo:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
„Астфел де лукрурь ам аузит еу дес; вой тоць сунтець ниште мынгыеторь супэрэчошь.
3 Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
Кынд се вор сфырши ачесте ворбе ын вынт? Ши пентру че атыта супэраре ын рэспунсуриле тале?
4 Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
Ка вой аш ворби еу де аць фи ын локул меу? В-аш коплеши ку ворбе, аш да дин кап ла вой?
5 Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
В-аш мынгыя ку гура ши аш мишка дин бузе ка сэ вэ ушурез дуреря?
6 Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
Дакэ ворбеск, дуреря ну ми с-алинэ, яр дакэ так, ку че се микшорязэ?
7 Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
Дар акум, вай! Ел м-а сторс де путерь… Мь-ай пустиит тоатэ каса!
8 Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
М-ай апукат ка пе ун виноват – довадэ слэбичуня мя, каре се ридикэ ши мэ ынвинуеште ын фацэ.
9 Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
Мэ сфышие ши мэ урмэреште ын мыния Луй, скрышнеште дин динць ымпотрива мя, мэ ловеште ши мэ стрэпунӂе ку привиря Луй.
10 Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
Ей дескид гура сэ мэ мэнынче, мэ окэрэск ши мэ бат песте ображь, се ынвершунязэ ку тоций дупэ мине.
11 Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
Думнезеу мэ ласэ ла бунул плак ал челор нелеӂюиць ши мэ арункэ ын мыниле челор рэй.
12 Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
Ерам лиништит ши м-а скутурат, м-а апукат де чафэ ши м-а здробит, а трас асупра мя ка ынтр-о цинтэ.
13 Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
Сэӂециле Луй мэ ынконжоарэ дин тоате пэрциле. Ел Ымь стрэпунӂе рэрункий фэрэ милэ, ымь варсэ феря пе пэмынт,
14 Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
мэ фрынӂе букэць, букэць, Се арункэ асупра мя ка ун рэзбойник.
15 Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
Мь-ам кусут ун сак пе пеле ши мь-ам прэвэлит капул ын цэрынэ.
16 Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
Плынсул мь-а ынрошит фаца ши умбра морций есте пе плеоапеле меле.
17 Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
Тотушь н-ам фэкут ничо нелеӂюире ши ругэчуня мя тотдяуна а фост куратэ.
18 Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
Пэмынтуле, ну-мь акопери сынӂеле, ши ваетеле меле сэ н-айбэ марӂине!
19 Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
Кяр акум Марторул меу есте ын чер, Апэрэторул меу есте ын локуриле ыналте.
20 Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
Приетений мей рыд де мине, дар еу мэ рог луй Думнезеу, ку лакримь,
21 Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
сэ факэ дрептате омулуй ынаинтя луй Думнезеу ши фиулуй омулуй ымпотрива приетенилор луй.
22 Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.
Кэч нумэрул анилор мей се апропие де сфыршит ши мэ вой дуче пе о кэраре де унде ну мэ вой май ынтоарче.
