Jó 16
1 Então respondeu Job, e disse:
Ijob respondis kaj diris:
2 Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.
Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
3 Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?
Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
4 Falaria eu também como vós falais, se a vossa alma estivesse em lugar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?
Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
5 Antes vos fortaleceria com a minha boca, e a consolação dos meus lábios abrandaria a dor.
Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
6 Se eu falar, a minha dor não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
7 Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.
Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
8 Testemunha disto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.
Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
9 Na sua ira me despedaçou, e ele me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversário os seus olhos contra mim.
Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
10 Bocejam com a sua boca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.
Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
11 Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos ímpios me faz cair.
Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
12 Descançado estava eu, porém ele me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; também me pôs por seu alvo.
Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
13 Cercam-me os seus flecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.
Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
14 Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremete contra mim como um valente.
Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
15 Cosi sobre a minha pele o saco, e revolvi a minha cabeça no pó.
Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
16 O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas pálpebras está a sombra da morte:
Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
17 Não havendo porém violência nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.
Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
18 Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja lugar para o meu clamor!
Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
19 Eis que também agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.
Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
20 Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.
Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
21 Ah! se se pudesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!
Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
22 Porque se passarão poucos anos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.
Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
