Jó 15
1 Então respondeu Eliphaz o themanita, e disse:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Porventura dará o sábio por resposta ciência de vento? e encherá o seu ventre de vento oriental?
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 Arguindo com palavras que de nada servem e com razões, com que nada aproveita?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 E tu tens feito vão o temor, e diminues os rogos diante de Deus.
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 Porque a tua boca declara a tua iniquidade; e tu escolheste a língua dos astutos.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 A tua boca te condena, e não eu, e os teus lábios testificam contra ti.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 És tu porventura o primeiro homem que foi nascido? ou foste gerado antes dos outeiros?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 Ou ouviste o secreto conselho de Deus? e a ti só limitaste a sabedoria?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Que sabes tu, que nós não sabemos? e que entendes, que não haja em nós?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Também há entre nós encanecidos e idosos, muito mais idosos do que teu pai.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Porventura as consolações de Deus te são pequenas? ou alguma coisa se oculta em ti
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Porque te arrebata o teu coração? e porque acenam os teus olhos?
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Para virares contra Deus o teu espírito, e deixares sair tais palavras da tua boca?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Que é o homem, para que seja puro? e o que nasce da mulher, para que fique justo?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Eis que nos seus santos não confiaria, e nem os céus são puros aos seus olhos.
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 Quanto mais abominável e fedorento é o homem que bebe a iniquidade como a água?
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Escuta-me, mostrar-to-ei: e o que vi te contarei
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 (O que os sábios anunciaram, ouvindo-o de seus pais, e o não ocultaram.
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 Aos quais somente se dera a terra, e nenhum estranho passou por meis deles):
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Todos os dias o ímpio se dá pena a si mesmo, e se reservam para o tirano um certo número de anos.
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 O sonido dos horrores está nos seus ouvidos: até na paz lhe sobrevem o assolador.
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Não crê que tornará das trevas, e que está esperado da espada.
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Anda vagueando por pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que já o dia das trevas lhe está preparado à mão.
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 Assombram-no a angústia e a tribulação; prevalecem contra ele, como o rei preparado para a peleja.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 Porque estende a sua mão contra Deus, e contra o Todo-poderoso se embravece.
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 Arremete contra ele com a dura cerviz, e contra os pontos grossos dos seus escudos.
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 Porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou enxundia nas ilhargas.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 E habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguém morava, que estavam a ponto de fazer-se montões de ruínas.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 Não escapará das trevas; a chama do fogo secará os seus renovos, e ao assopro da sua boca desaparecerá.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Não confie pois na vaidade enganando-se a si mesmo, porque a vaidade será a sua recompensa.
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Antes do seu dia ela se lhe cumprirá; e o seu ramo não reverdecerá.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Sacudirá as suas uvas verdes, como as da vide, e deixará cair a sua flor como a da oliveira.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Porque o ajuntamento dos hipócritas se fará estéril, e o fogo consumirá as tendas do suborno.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 Concebem o trabalho, e parem a iniquidade, e o seu ventre prepara enganos.
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
