Jó 39
1 Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dôres das cervas?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Contarás os mezes que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dôres.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a ellas.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exactor.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Ou, querer-te-ha servir o unicornio? ou ficará na tua cavallariça?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Ou amarrarás o unicornio com a sua corda no rego? ou estorroará apoz ti os valles?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Ou confiarás n'elle, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Ou fiarás d'elle que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Vem de ti as alegres azas dos pavões, que teem pennas de cegonha e d'aguia?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 E se esquece de que algum pé os pise, ou os animaes do campo os calquem.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavallo, e do que vae montado n'elle.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Ou darás tu força ao cavallo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Ou espantal-o-has, como ao gafanhoto? terrivel é o fogoso respirar das suas ventas.
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Escarva a terra, e folga na sua força, e sae ao encontro dos armados.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atraz por causa da espada.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Contra elle rangem a aljava, o ferro flammante da lança e do dardo.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 Na furia do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos principes, e o alarido.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 Ou vôa o gavião pela tua intelligencia, e estende as suas azas para o sul?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 Ou se remonta a aguia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos logares seguros.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 E seus filhos chupam o sangue, e onde ha mortos ahi está.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
